24 μ. ΝΟ

Εάν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ο λαός υπέκειτο τέτοιας έντασης και χρονικής διάρκειας οικονομική βία από την κυβέρνηση, που ο ίδιος θα είχε εκλέξει, στην πρώτη εκλογική ευκαιρία θα την είχε συντρίψει και ανατρέψει. Εκτός φυσικά αν την είχε ρίξει ενωρίτερα "στο δρόμο", κάτι που είναι δημοκρατικό του δικαίωμα. Το γεγονός ότι, στην Ελλάδα του 2014, μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων, προς τακτοποίηση λογιστικά μαγειρεμένων οφειλών, στα οποία, και αφού χωρίς καμία νόμιμη έγκριση εκχωρήθηκε η λαϊκή κυριαρχία σε τρίτους, η ανεργία αυξήθηκε 500-600% και οι αμοιβές, όσων ακόμη έχουνε δουλειά, πέσανε κατά 20-50% με τους έχοντες και κατέχοντες να αυξάνουν αντίστοιχα τον πλούτο τους, και συζητάμε αν η συγκυβέρνηση, αυτών που μέχρι το 2012 κατακλέβανε επί 38 χρόνια εναλλάξ τη χώρα, θα αντέξει οριακά ή άνετα ή θα υποστεί μια ανώδυνη ήττα, σημαίνει κάτι για το λαό αυτό.
Δυστυχώς ο ελληνικός λαός με την αλλήθωρη εμμονή του στο παρελθόν, το οποίο αποστηθίζει χωρίς να του γίνεται μάθημα και γνώση, ή την άγνοιά του, ζει στο παρόν "του":
-στο 193 μετά την Επανάσταση του ’21, που την ερμηνεύει σταθερά λάθος αγνοώντας την ως απόηχο του διαφωτισμού,
-στο 97 μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, που τη σκότωσε το ΚΚΣΕ όταν το πρώτο που ποδοπάτησε ήταν το: "Η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός (θα) είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων" από το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μαρξ και Ενγκελς,
-στο 65 μετά την Νίκη επί των Ανταρτών,
-στο 25 μετά την Επιτέλους Ιδιωτική Τηλεόραση και άφθονο life style,
-και στο 12 μετά το Ευρώ,
Αλλά ποτέ σε αυτό που πραγματικά ζει και συνιστά το αίτιο της δυστυχίας του:
-στο 24 μετά τη New Order.

Ήταν η 11η Σεπτεμβρίου 1990 όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, George Bush, ανάγγειλε ότι: "The crisis in the Persian Gulf offers a rare opportunity to move toward an historic period of cooperation. Out of these troubled time, a new world order can emerge in which the nations of the world, east and west, north and south, can prosper and live in harmony. Today the new world is struggling to be born."

Δυστυχώς, για τον ίδιο τον ελληνικό λαό, σταθερά αδυνατεί να συνειδητοποιήσει σήμερα, στο βάθος που αρμόζει, ότι αφενός όλα όσα συμβαίνουν σε βάρος του, όπως και σε βάρος όλων των λαών, είναι συνέπεια της στρατηγικής της Νέας Τάξης που, στο όνομα της συσσώρευσης του πλούτου υπέρ κάποιων δεκάδων άντε εκατοντάδων χιλιάδων παλιών και νέων κροίσων, κλέβει τη ζωή και την εργασία 7 δις ανθρώπων μαζί με το μέλλον της ζωής καθαυτής όπως την ξέρουμε πάνω στον πλανήτη μας, αφετέρου στην εποχή μας, που ο κρατικός μαρξισμός-λενινισμός πέθανε, ο καπιταλισμός επελαύνει και ο ακραίος εθνικισμός επιβάλλεται ως όργανο αποπροσανατολισμού – για παράδειγμα ποια φυλετική σχέση ή ποια σημαία με ενώνει με τον κάθε κάτοχο ελληνικής ταυτότητας μεγαλοτραπεζίτη ή εφοπλιστή / πλοιοκτήτη στόλου πλοίων υπό σημαιών φορολογικών παραδείσων ή μεγαλοεργολάβο δημόσιων έργων κλπ και όλους αυτούς υπό καθεστώς φορολογικής ασυλίας και δε με ενώνει με το μετανάστη που ζει, στο βαθμό του βέβαια ο καθένας, τον καθημερινό καπιταλιστικό τρόμο; – η απάντηση του, διότι η αλλαγή μόνον από τον εργαζόμενο και τον άνεργο ενωμένους κι έχοντας αποκρούσει τον κοινωνικό αυτοματισμό μπορεί να επιβληθεί, δεν μπορεί να είναι άλλη από μια σημερινή χωρίς δογματικές αγκυλώσεις αριστερά να αντιπαρατεθεί, στο μέγιστο βαθμό που θα μπορέσει, σε αυτό το σύστημα  εξαθλίωσης. Και αν αυτό του φαντάζει μόνον ως χίμαιρα, ε τότε ας καταργήσει την ιστορία ως μάθημα, ας απαγορεύσει να κυκλοφορούν ιστορικά βιβλία και ας μετονομάσει το κράτος από Ελληνική Δημοκρατία σε Προτεκτοράτο Εθελοδούλων.

Γιώργος Πρίμπας

(11.05.2014)