Ερωτηματικά – XLVI

συρματόπλεγμα:
από ποια πλευρά
της μέλισσας ο έρως;

09.12.2018

A Change Is Gonna Come [Sam Cooke]

Τα πράγματα θ’ αλλάξουν

Σ’ ποτάμι δίπλα γεννήθηκα, σε μια σκηνή
Ω! κι από τότε σαν το ποτάμι τρέχω

Έχει περάσει πολύς από τότε καιρός
Αλλά ξέρω πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν, ω! ναι θ’ αλλάξουν

Η ζωή ‘ναι σκληρή αλλά να πεθάνω φοβάμαι
Γιατί δεν γνωρίζω τι συμβαίνει πέρ’ απ’ τον γαλάζιο ουρανό

Έχει περάσει πολύς από τότε καιρός
Αλλά ξέρω πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν, ω! ναι θ’ αλλάξουν

Πάω σινεμά και στο κέντρο τής πόλης πηγαίνω
Κι όλο και κάποιος μου λέει να μην τριγυρνώ

Έχει περάσει πολύς από τότε καιρός
Αλλά ξέρω πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν, ω! ναι θ’ αλλάξουν 

Τότε στον αδελφό μου πηγαίνω
Και «αδελφέ, σε παρακαλώ βοήθησέ με», του λέω
Αλλά αυτός χτυπώντας με στη τάξη μ’ επαναφέρει
Κάτω γονατιστό! (*)

Υπήρξανε στιγμές που νόμιζα πως για λίγο βαστώ
Αλλά τώρα νομίζω, να συνεχίσω μπορώ

Έχει περάσει πολύς από τότε καιρός
Αλλά ξέρω πως τα πράγματα θ’ αλλάξουν, ω! ναι θ’ αλλάξουν


(*) αναφέρεται στους μαύρους που φοβόντουσαν και δεν θέλανε να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματά με τους λευκούς.


Πηγή: azlyrics.com.
Ακούστε το εδώ.


A Change Is Gonna Come

I was born by the river in a little tent
Oh, and just like the river I've been running ever since

It's been a long, a long time coming
But I know a change gon' come, oh yes it will

It's been too hard living, but I'm afraid to die
'Cause I don't know what's up there beyond the sky

It's been a long, a long time coming
But I know a change gon' come, oh yes it will

I go to the movie and I go down town
Somebody keep telling me don't hang around

It's been a long, a long time coming
But I know a change gon' come, oh yes it will

Then I go to my brother
And I say, "Brother, help me please."
But he winds up knockin' me
Back down on my knees

There been times that I thought I couldn't last for long
But now I think I'm able to carry on

It's been a long, a long time coming
But I know a change gon' come, oh yes it will



Έχει τραγουδηθεί, μεταξύ άλλων, και από την Aretha Franklin.

[στο Ποικίλο Όρος 02.12.2018]

Εδώ είχαμε αναφερθεί στο νότιο μέρος τού Ποικίλου Όρους (στο οποίο θα επανέλθουμε) κι εδώ σε μια κυκλική διαδρομή στο κεντρικό του μέρος.

Στο παρόν κινούμαστε στο βόρειο μέρος του, από το δημοτικό γήπεδο Καματερού, μέχρι την κορυφή «Ζαχαρίτσα», στο κεντρικό του τμήμα και πίσω. Μια ενδιαφέρουσα διαδρομή (βλέπε κατωτέρω χάρτη από το wikimapia), περί τα 11 χλμ., κυρίως για τη θέα που προσφέρει. 

Στα θετικά καταγράφουμε την πετυχημένη, από τα αποτελέσματα, εκτεταμένη δεντροφύτευση, κυρίως κυπαρισσιών και ελιών. Στα αρνητικά, πέρα από την συνηθισμένη εικόνα (με τη διπλή σημασία αφενός της εικόνας που βλέπουμε παντού αφετέρου που μάθαμε να μην μας κάνει εντύπωση) των πεταμένων σκουπιδιών και κάποιων μικρών εκτάσεων καμένων, η κατάσταση στην κορυφή «Ζαχαρίτσα». Το Ποικίλο όρος είναι ένα δάσος κεραιών. Αναπόφευκτο με βάση τις ανάγκες τής τεχνολογικής εξέλιξης. Η εικόνα όμως των σκουριασμένων κεραιών, στην πεπλατυσμένη κορυφή «Ζαχαρίτσα»,  στην οποία βρίσκονται διασκορπισμένα και σκουριασμένα κάθε είδους σύρματα, μεταλλικά κουτιά και εξαρτήματα μέχρι κοντέινερ, είναι αποκαρδιωτική.

του χαμού [Ντέμης Κωνσταντινίδης]

Γεμάτα λήθη
Τα ωραία σου στήθη.
Ο λαιμός γκρεμός.

Τα μαλλιά σχοινιά.
Κάτω, γύρ' από σπηλιά―
Θάμνα και νερά!

Όμορφη πολύ
Αυτό όμως δε φτάνει.
Γίνε ρουμάνι.

Να χαθώ και πια
Αχ, να μην ξαναφανώ.
Μην ξαναφανώ.

Πηγή: skorpieslekseis.blogspot.com.

Κίτρινα Γιλέκα: τα 42 αιτήματα της κίνησης.

Κίτρινα Γιλέκα: τα 42 αιτήματα της κίνησης.

Πηγή: mera25.gr.

1. Κανένας άστεγος στο δρόμο.

2. Αύξηση του βασικού μισθού στα 1.300 ευρώ.

3. Επιπλέον αναλογικότητα της φορολογίας εισοδήματος.

4. Υιοθέτηση πιο ευνοϊκής πολιτικής για τους μικρομεσαίους εμπόρους. Όριο στη δημιουργία μεγάλων εμπορικών ζωνών γύρω από τις μεγάλες πόλεις, κάτι που «σκοτώνει» τα μικρά μαγαζιά και δωρεάν στάθμευση στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.

5. Σχέδιο μαζικής ενεργειακής αναβάθμισης των κατοικιών για μεγαλύτερη οικονομία των νοικοκυριών και προστασία του περιβάλλοντος.

6. Φόροι: Οι «μεγάλοι» (όπως Google, Amazon, Μc Donalds) να πληρώνουν πολλά και οι «μικροί» λίγα.

7. Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να είναι ίδιο για όλους.

8. Το σύστημα συνταξιοδότησης πρέπει να παραμείνει αλληλέγγυο άρα κοινωνικοποιημένο.

9. Καμία σύνταξη κάτω από 1.200 ευρώ.

10. Πάγωμα των φόρων στα καύσιμα και ακύρωση της επιπλέον επιβάρυνσης στους τεχνικούς ελέγχους.

11. Υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος με στόχο τη σωστότερη εκπροσώπηση του γαλλικού λαού στο Κοινοβούλιο.

12. Όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι θα έχουν δικαίωμα σε έναν μεσαίο μισθό. Τα έξοδα τους θα ελέγχονται και εφόσον δικαιολογούνται θα τους επιστρέφονται τα χρήματα. Θα έχουν δικαίωμα στο «κουπόνια εστιατορίου και στα «τσεκ διακοπών».

13. Οι μισθοί όλων των Γάλλων εργαζομένων και συνταξιούχων, καθώς και τα επιδόματα τους θα πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό.

14. Προστασία της γαλλικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της μετεγκατάστασης τους. Η προστασία της βιομηχανίας μας είναι η προστασία της τεχνογνωσίας μας, του savoir-faire και των θέσεων εργασίας.

15. Τέλος στον κατακερματισμό του κόσμου της εργασίας. Είναι αφύσικο για άτομο που εργάζεται σε γαλλικό έδαφος να μην επωφελείται των ίδιων δικαιωμάτων και του ίδιου μισθού. Όλοι οι άνθρωποι έχουν άδεια να εργάζονται στο γαλλικό έδαφος θα πρέπει να είναι ίσοι εργασιακά με τους Γάλλους πολίτες και οι εργοδότες τους να τους αμείβουν με τον ίδιο τρόπο που αμείβουν έναν Γάλλο εργαζόμενο.

16. Επιπλέον περιορισμός του αριθμού των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για τις μεγάλες εταιρείες. Θέλουμε περισσότερες συμβάσεις αορίστου χρόνου.

17. Όχι πια παρακράτηση στην πηγή του εισοδήματος.

18. Τέλος στις προεδρικές αποζημιώσεις εφόρου ζωής.

19. Να ευνοηθεί η μεταφορά των εμπορευμάτων δια μέσου σιδηροδρόμων.

20. Τέλος για το CICE – την έκπτωση φόρου για την απασχόληση και την ανταγωνιστικότητα. Αξιοποίηση αυτών των χρημάτων για το λανσάρισμα της γαλλικής βιομηχανίας αυτοκινήτων υδρογόνου (τεχνολογία πιο φιλική στο περιβάλλον από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα).

21. Να τελειώσει η πολιτική λιτότητας. Να πάψουμε να πληρώνουμε τους τόκους φόρων που έχουν κριθεί παράνομοι και να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος χωρίς να παίρνουμε τα χρήματα από τους φτωχούς και τους λιγότερο φτωχούς. Να αναζητήσουμε τα 80 δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής.

22. Να αντιμετωπιστούν οι αιτίες της μετανάστευσης.

23. Οι αιτούντες άσυλο να έχουν μια καλή μεταχείριση. Τους οφείλουμε στέγη, ασφάλεια τροφή και παιδεία για τους ανηλίκους. Συνεργασία με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών έτσι ώστε οι χώροι υποδοχής να είναι ανοιχτοί σε πιο πολλές χώρες του κόσμου ενόσω οι άνθρωποι περιμένουν την απόφαση σχετικά με το αίτημα ασύλου.

24. Να οδηγούνται στις χώρες προέλευσης τους εκείνοι που λαμβάνουν αρνητική απάντηση στο αίτημα τους για άσυλο.

25. Να υλοποιηθεί μια πραγματική πολιτική ένταξης. Το να ζει κάποιος στη Γαλλία σημαίνει να γίνεται Γάλλος (μαθήματα γαλλικών, ιστορίας και πολιτικής εκπαίδευσης). Να δίνεται πιστοποιητικό στο τέλος των μαθημάτων.

26. Ο ανώτατος μισθός να οριστεί στα 15.000 ευρώ.

27. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.

28. Αύξηση των αναπηρικών επιδομάτων.

29. Μείωση των ενοικίων (ιδίως για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους χωρίς σταθερή εργασία).

30. Να απαγορευθεί η πώληση δημόσιας/εθνικής περιουσίας ( π.χ αεροδρόμια).

31. Να πληρώνονται οι υπερωρίες των σωμάτων ασφαλείας (στρατού και αστυνομίας) αλλά και του δικαστικού σώματος.

32. Τα χρήματα που έχουν εξοικονομηθεί από τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση των αυτοκινητόδρομων και των δρόμων της Γαλλίας όπως και για την οδική ασφάλεια.

33. Να μειωθεί η τιμή του φυσικού αερίου και του ρεύματος, που αυξήθηκε μετά τις ιδιωτικοποιήσεις. Να γίνουν ξανά δημόσια!

34. Τέλος στα λουκέτα των μικρών ταχυδρομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών.

35. Εξασφάλιση του ευ ζην για τους ηλικιωμένους. Να μην υπάρχει αισχροκέρδεια προς τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

36. Να φοιτούν μάξιμουμ 25 μαθητές σε κάθε τάξη, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το τέλος του σχολείου.

37. Αύξηση των πόρων για την Ψυχιατρική υγεία.

38. Διοργάνωση τακτικών δημοψηφισμάτων. Το Λαϊκό Δημοψήφισμα να μπει στο Σύνταγμα.

39. Επιστροφή στη θητεία επτά χρόνων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (η εκλογή των βουλευτών δυο έτη μετά την εκλογή του Προέδρου θα επιτρέπει την αποστολή ενός σήματος θετικού ή αρνητικού στον Πρόεδρο όσον αφορά στην πολιτική του. Αυτό θα επιτρέπει έτσι να εισακουστεί η φωνή του λαού).

40. Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 έτη για βαριά επαγγέλματα, όπως οικοδόμοι.

41. Να συνεχιστεί το σύστημα βοήθειας Pajemploi που προσφέρει φύλαξη σε παιδιά μέχρι 10 ετών έτσι ώστε να διευκολύνονται οι εργαζόμενοι γονείς.

42. Νέος φόρος στα ναυτιλιακά καύσιμα και στην κηροζίνη αεροσκαφών.

------------------------------------------------------

Ο πραγματικός εχθρός είναι ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός και η ασυδοσία του κεφαλαίου. Μεγάλο μέρος τού κόσμου στην Ευρώπη δείχνει να το συνειδητοποιεί. Όχι σε όλη. Σε πολλές χώρες η ακροδεξιά «πουλάει» μια δήθεν αντισυστημικότητα και εξαπλώνει την επιρροή της. Η απάντηση κατ’ αρχήν δεν βρίσκεται σε αυτή τη δήθεν αντικαπιταλιστική αλλά εθνικιστική, βαθύτατα ταξική και ρατσιστική ακροδεξιά αλλά ούτε και σε αριστερές πρακτικές που έχουν απαξιωθεί ιστορικά. Η απάντηση εύχομαι να πλάθεται τώρα και να είναι, και να παραμείνει, αντικαπιταλιστική, όχι εθνικιστική, όχι ταξική και αντιρατσιστική. 

Ίσως η μη «ηγετοκεντρική» εξέγερση των κίτρινων γιλέκων να σβήσει και να μην πετύχει μακροπρόθεσμα τίποτα, ή, το χειρότερο, σταδιακά να μεταλλαχθεί σε ένα ακροδεξιό δεκανίκι, αλλά ακόμη κι έτσι οφείλουμε να εισπράξουμε και να μελετήσουμε και να δούμε πώς θα εκμεταλλευτούμε οι υπόλοιποι το μήνυμα αυτών των πρώτων ημερών τής εξέγερσης των κίτρινων γιλέκων.

[στο Δρακόσπιτο Υμηττού 01.12.2018]

Το Δρακόσπιτο Υμηττού βρίσκεται πολύ κοντά στο αρχαίο λατομείο «Καράβι», περί τα 100 μ. σε ευθεία νοτιοδυτικά του. Μοιάζει με τα δρακόσπιτα στην Εύβοια. Δεν είναι γνωστό πότε και γιατί κατασκευάστηκε, αλλά η χρήση του μάλλον συνδέεται με τη λειτουργία τού αρχαίου λατομείου.

Υπάρχουν δύο δρόμοι να το προσεγγίσει κανείς.

Ο πρώτος (η κόκκινη γραμμή στο χάρτη από το wikimapia) ξεκινάει από τον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Καρέα. Ακολουθούμε ένα μονοπάτι, λίγων εκατοντάδων μέτρων, που βγάζει στο δρόμο που περνάει δίπλα στο «Εθνικό Σκοπευτήριο Βύρωνα». Κατόπιν ακολουθούμε το δρόμο προς το παλιό λατομείο «Εργάνη», το οποίο προσπερνάμε και συνεχίζουμε ανηφορικά για 1.600 μ. Στη δεύτερη στροφή μετά το πυροφυλάκιο ακολουθούμε ένα κακοτράχαλο μονοπάτι (δεν είναι βατό στα πλαίσια ενός περιπάτου και απαιτεί κατάλληλα παπούτσια), προς τα βορειοανατολικά, και μετά από 100 - 150 περίπου μ. πορεία συναντάμε το δρακόσπιτο.

Ο δεύτερος (η μοβ γραμμή) ξεκινάει από το «Στρατόπεδο Σακέτα», περνάει κοντά από τη «Ι.Μ. Αγ. Ιωάννη Κουταλά» και καταλήγει στο αρχαίο λατομείο «Καράβι». Εκεί ακολουθούμε ένα σχετικά πιο βατό από της προηγούμενης διαδρομής μονοπάτι και σε λίγες δεκάδες μέτρα φτάνουμε στο δρακόσπιτο.

Από τις δύο διαδρομές προτιμητέα είναι η δεύτερη. Να σημειώσουμε ότι, στην πρώτη, σε χώρους τού παλιού λατομείου «Εργάνη», στα όρια τού δρόμου, υπάρχουν δεκάδες σκυλιά, μαντρωμένα, αλλά ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος.

Η θέα προς το λεκανοπέδιο της Αθήνας, τα γύρω βουνά και το Σαρωνικό, από το δρακόσπιτο, είναι εξαιρετική.    

Ένα φανταστικό πάρκο [Απόστολος Θηβαίος]

ΈΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

(Σειρά: Μικρές Δοκιμές)

Η επικαιρότητα χαράζεται σήμερα από το φλέγον ζήτημα της επένδυσης του Ελληνικού. Το πάρκο που οραματίστηκε πριν από χρόνια η πολιτική ηγεσία, η επένδυση των εκατομμυρίων ευρώ που θα μεταβάλει οριστικά την άναρχη τοπιογραφία της αττικής ακτής, τα οφέλη και οι κίνδυνοι από μια παρέμβαση τέτοιου βεληνεκούς συνιστούν μερικά μόνο απ΄ τα ζητήματα που εγείρει το φιλόδοξο έργο. Μήνες μετά την παραχώρηση του ιδρύματος Νιάρχου στο ελληνικό δημόσιο, το ζήτημα του Ελληνικού αποτελεί το κορυφαίο πεδίο επί του οποίου συγκρούονται οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Παρασκήνιο, διεθνείς πιέσεις, εσωτερικές αντιπαραθέσεις πάντα με φόντο τη μνημονιακή επικαιρότητα και τις ανάγκες της πολύπαθης Αθήνας διαμορφώνουν το πλαίσιο μες στο οποίο εξασκούνται οι ποικίλες απόψεις και θέσεις των τοπικών και κυβερνητικών φορέων.

Στο όνομα ενός λαού παραχαραγμένου, μιας χώρας χειμαζόμενης, δεμένης μονάχα στην αίγλη του παρελθόντος και την πολιτιστική κιβωτό που κληροδότησε μια λησμονημένη πια ιδέα, οι πολιτικοί φορείς κοπιάζουν να αποδείξουν την πολλαπλή επιχειρηματολογία και τους λόγους που καθιστούν επιβεβλημένη μια τέτοια επένδυση. Από την άλλη μεριά, μέλη της επιστημονικής κοινότητας, συνεταιρισμοί και αυτοσχέδιες συλλογικότητες, βρίσκουν άλλες τόσο αιτίες για να παραμείνει το σπουδαίο σχέδιο στα χαρτιά. Στο μέσον της έριδας ο λαός με την απελπισμένη του προσπάθεια να περισώσει ότι μπορεί απ΄ την ομορφιά αυτής της πόλης. Ο λαός, το ρεύμα του κόσμου που κοπιάζει να μην χάσει το κουράγιο του, να μην πάψει να πιστεύει στ΄ όραμα της ομορφιάς. Συγχυσμένος, μετατοπίζει τα σύνορά του προς την Δύση, καθώς κρατά εντός του άσβηστους σκοπούς ανατολίτικους. Μες στα εργοτάξια, εκεί που γράφεται η μοντέρνα, αρχιτεκτονική ιστορία του τόπου μας ο λαός χάνει και κερδίζει τη φωνή του. Μες στην έκπληξη παρακολουθεί την ακμή και την πτώση των ιδεών, χάνει και κερδίζει τη φωνή του. Τον συντροφεύει μια αρχαία πομπή μαρτύρων, καθώς ονομάστηκε το ποτάμι της παράδοσης που εντός μας άρχεται και πάλι εκβάλλει.

Και όμως σε αυτήν την πόλη που τώρα γυρεύει έναν καινούριο εαυτό, σ΄ αυτόν τον ολοζώντανο οργανισμό που διέρχεται φλεγόμενος τις σελίδες της ιστορίας, υπήρξαν κάποτε οι ωραιότερες ευκαιρίες. Μικρές επαναστάσεις που μπορούσαν να είχαν αλλάξει για πάντα την όψη της Αθήνας που σήμερα μοιάζει να καλωσορίζει το σκληρό φθινόπωρο. Καθώς παιανίζουν τα μπλουζ της ελπίδας αναρωτιέται κανείς πόση αδιαφορία και πόση πλάνη χρειάστηκε προτού η πόλη γεμίσει από άθλιες γωνιές, από ασφυκτικούς δρόμους. Πόση αδιαφορία κόστισαν όλοι αυτοί οι περιφραγμένοι χώροι που καθιστούν τόσο ελεγχόμενη τη ζωή μας, που κοντράρουν στα ίσια τη σχέση μας με τον αστικό ιστό. Πόση περιφρόνηση άραγε γνωρίζουν καθημερινά εκείνα τα υπέροχα δείγματα της μεσοπολεμικής μας ιστορίας. Κάποτε υπήρχαν τ΄ ανοιχτά πλατώματα για να οικοδομηθεί το καινούριο, το τρυφερότερο πρόσωπο της Αθήνας. Κάποτε δεν χρειάστηκε τόση πίστη σε συμβάσεις για να αναστυλωθούν οι περίφημοι, κρεμαστοί κήποι που ονειρευτήκαμε. Οι αγώνες που μάταια ξεπηδούν σήμερα από τις αθηναϊκές παραλίες, αυτές οι δίχως παλμό και ψυχή διαμαρτυρίες δεν θα μπορούσαν να κρύψουν τα κουρέλια που σήμερα είπαμε ζωή μας. Τα κουρέλια που ανεμίζουν στην οδό Μαραθώνος, που είναι πια νεκροί γίγαντες του ωραίου και του ρομαντικού και που εντός τους πάλλεται η καρδιά της προσωπικής μας πολιτείας.

Θα ΄θελα λοιπόν η ιδέα για το πάρκο να ήταν προϊόν μιας εσωτερικής, εθνικής ανάγκης. Θα ήθελα το ζητούμενο της ομορφιάς να αποτελούσε λέει, μια γενική αισθητική φιλοδοξία, κόντρα στους χειμάρρους της πραγματικότητας. Θα ήθελα οι πνεύμονες της μικρής μας πόλης να ξεπηδούν φυσικοί και απόρθητοι. Τίποτε το τεχνητό να μην κόμιζαν. Κάτι που να πλησιάζει τη φύση του Χ. Έσσε όταν συντάσσει το αναγνωστικόν του, χαράσσοντας τ΄ όνομα και την θέση του πάνω στο σώμα του παλιού αιώνα. Θα ήθελα ο αρχαίος άγγελος που τραγουδά μέσα μας να΄ ταν ένα όραμα επίκαιρο, συλλογικό. Να μπορούσε λέει το πνεύμα των παλιών ρυθμών να πλημμυρίσει τον κόσμο μας που απεγνωσμένα γυρεύει να αγοράσει μια ταυτότητα για τώρα και για πάντα.

Ετούτος ο τόπος δεν έχει ανάγκη από πάρκα αναψυχής, από τιθασευμένες καρδιές. Η Αθήνα μας που γερνά λίγο λίγο, με το μυθικό της φορτίο δεν απαιτεί ένα νέο πρόσωπο, αφού η μοίρα της είναι μια υπόθεση κοινή για όλες τις κοσμοπόλεις του μέλλοντος. Οι τσίγκινες στέγες της, οι τρώγλες των μεσοπολεμικών δομών της που σήμερα φιλοξενούν ψυχές κλεμμένες, οι στοές της που οδηγούν σε μια άλλη ατμόσφαιρα, οι ακτές της που στιγμάτισαν για πάντα τον Σατωβριάνδο και τόσους άλλους, αρκούν. Αρκούν για να διαμορφώσουν την σύγχρονη όψη της. Μια προσωπογραφία καταδικασμένη να περιέχει μέσα της πολλή ιστορία και μια ιδέα μελαγχολία, γεννημένη πάντα σε δρόμους κυριακάτικους της βροχής, των παζαριών. Το Ελληνικό τίποτε δεν θα σώσει απ΄ τη γερασμένη μας Αθήνα. Μονάχα το πρόσωπό της κάπως κακόγουστο θα κάνει να μοιάζει. Μια τέτοια φύση φτιαγμένη στα εργαστήρια δεν ταιριάζει στην πόλη που παρακμάζει μες στη δόξα, που παραδίδεται κάθε βράδυ σε μια αρχαία μυρωδιά. Και τούτη η θέση δεν είναι διόλου πολιτική, είναι μια άποψη αισθητική και τίποτε.

Πηγή: 24grammata.com.

Ένα χαϊκού του Παναγιώτη Πριμηκύρη

με τη άχνα του
πυκνώνει την ομίχλη
το πιστό σκυλί

[στο Ποικίλο Όρος 25.11.2018]

Με το νότιο μέρος του Ποικίλου Όρους, του δυτικά του Χαϊδαρίου, είχαμε αναφερθεί εδώ.

Στο παρόν ακολουθούμε τη διαδρομή, στο Ποικίλο Όρος, από το τέρμα της οδού Αγίας Τριάδας στην Πετρούπολη, τις αθλητικές εγκαταστάσεις στα παλιά «Νταμάρια Γρηγορίου» και μετά από μια κυκλική διαδρομή (βλέπε με κόκκινη γραμμή στο χάρτη από το wikimapia), περί τα 12 χλμ., μες στο πράσινο, με χαμηλή και ψηλή βλάστηση, με θέα προς το λεκανοπέδιο της Αθήνας και το Θριάσιο πεδίο, γύρω από την κορυφή «Ζαχαρίτσα» (στην οποία θα ανεβούμε κάποια στιγμή με καλύτερες συνθήκες), αφού περάσουμε από την «Καμινάδα Πετρούπολης» του παλιού ασβεστάδιου, δίπλα στο «Θέατρο Πέτρας», επιστρέφουμε στο σημείο αναχώρησης.