Si piense rechazarte [ελεύθερη απόδοση στα ισπανικά τού παραδοσιακού τραγουδιού "Αν βουληθώ" από τον ΦΚ]

Αν βουληθώ

Στίχοι: Παραδοσιακό

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Βιολάρης

Άλλες ερμηνείες: 

Γιάννης Κούτρας

Μανώλης Λιδάκης

Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω

Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ’ αρνηθώ
να σ’ απολησμονήσω
να μην μπορώ φιλί να βρω
μη δάκρυ να δακρύσω!


Si piense rechazarte

Letras de Canciones: Paradosiako

Música: Mimis Plessas

Primera representación: Mihalis Violaris

Otras presentaciones: 

Yiannis Koutras

Manolis Lidakis

Si piense, si piense 
rechazarte,
olvidar tu amor,
que no tenga agua para beber
ni vestido para que lleve

Si piense, si piense 
rechazarte,
olvidar tu amor,
que no pueda abrazar
a otro cuerpo,
ni derramar lágrimas
de mis ojos!

05:05 [Απόστολος Θηβαίος]

Περισσότερα: εδώ

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ (το πλήρες κείμενο) στα Ελληνικά – Τουρκικά – Αγγλικά / εισαγωγή: Δ. Σταθακόπουλος

Πληροφορίες εδώ.

Με την ευκαιρία ας θυμηθούμε τα άρθρα 12, 15 και 16 της Συνθήκης της Λωζάνης:

Άρθρον 12.

Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.

Άρθρον 15.

Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2).

Άρθρον 16.

Η Τουρκία δήλοι ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων, εκτός εκείνων ων η κυριαρχία έχει αναγνωρισθή αυτή δια της παρούσης Συνθήκης, της τύχης των εδαφών και των νήσων τούτων κανονισθείσης ή κανονισθησομένης μεταξύ των ενδιαφερομένων. Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγουσι τας συνομολογηθείσας ή συνομολογηθησομένας ιδιαιτέρας συμφωνίας μεταξύ της Τουρκίας και των ομόρων χωρών λόγω της γειτνιάσεως αυτών.

καθώς και το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης της 10ης Φλεβάρη 1947:

Τμήμα V. Ελλάς

Ειδικοί Όροι

Άρθρον 14.

1. Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακείμενος νησίδας.

και τον τούρκικο χάρτη του 1956 (από το διαδίκτυο):

γιατί τελικά το μόνο γκρι είναι στα μυαλά των τούρκων (κ.λπ.) φασιστών...

Poème sur le désastre de Lisbonne [François-Marie Arouet de Voltaire, Ποίημα για την καταστροφή της Λισαβόνας, μετ. Γιάννα Πρίμπα ]

Εδώ πληροφορίες για την έντυπη έκδοση τής πρώτης κυκλοφορίας τού περίφημου ποιήματος Poème sur le désastre de Lisbonne (Ποίημα για την καταστροφή τής Λισαβόνας) του François-Marie Arouet de Voltaire, σε μετάφραση Γιάννας Πρίμπα.

Ερωτηματικά - XLI

μα ποιο όνειρο,
ποιο ξυπνόνειρο
στο φως, θλίψη στο βλέμμα;

(16.04.2018)

Μάθημα ιστορίας.

[Ακροναυπλία 10.04.2018 18.08 / 13.04.2018]

Πέτρα ψαλίδι χαρτί. Ποιος είν’ ο πιο δυνατός; Το εκείθεν πάντα σιωπηλό θα μένει κι εσείς αρνείστε τα μικρά, πάνω από τη μητέρα όλων θάλασσα, κόκκινα όνειρα που μας αναλογούν για τον πόνο τού αίματος. Ίδιοι κι απαράλλαχτοι κάτι δεκάδες χιλιάδες χρόνια τώρα.

Της μοναξιάς καλή συνέχεια. [Ντέμης Κωνσταντινίδης]

Της μοναξιάς καλή συνέχεια.

Κι εσύ που με καμάρι την υψώνεις
Κι εσύ που οργισμένος την πατάς
Κι εσύ που με διαβεβαιώνεις...
Κάποια σημαία ακολουθάς.

Κάπου, οπωσδήποτε, πρέπει ν’ αρέσεις
Την επιβράβευση κι εσύ επιζητάς.
Σε μάθανε να ζεις με τις προσθέσεις
Μα ν’ αποστρέφεσαι το πλην της μοναξιάς.

[Στο Κάστρο τού Σοφικού 09.04.2018]

Το Κάστρο τού Σοφικού [ουσιαστικά πρόκειται για ένα οχυρωματικό ξηρολιθικό τείχος, ύψους 2 μ. και πάχους 1,4 μ., μήκους 80 μ. και πλάτους 40 μ., στο εξωτερικό μέρος τού οποίου ακουμπά καμπυλόγραμμος περίβολος οικισμού, του μεσαιωνικού οικισμού που βρισκόταν στην κορυφή τού όρους Τζαλίκα, σε υψόμετρο 785 μ. με εξαιρετική θέα προς τους κόλπους Σαρωνικό και Κορινθιακό] είναι χτισμένο βορειοανατολικά τού χωριού Σοφικό Κορινθίας και φτάνεις σε αυτό μετά από 2,5 χλμ πορεία σε δασικό χωματόδρομο από το Ράντσο Σοφικού (δεν υπάρχει σήμανση – προχωρώντας, στις τρεις (3) διχάλες που θα συναντήσουμε, στα 600 μ., κατόπιν σε 1.550 μ. και κατόπιν σε 160 μ. θα πρέπει να συνεχίζουμε προς τα δεξιά). Μες στο Κάστρο διακρίνονται τα θεμέλια τετράγωνου πύργου πλευράς 6,10 μ. (βλέπε την πρώτη από τις φωτογραφίες).  

Στα αρχαία χρόνια στο χώρο του Κάστρου υπήρχε η πολίχνη Σολυγεία, που είχε ιδρυθεί περί το 1.400 π.Χ. Οι Αθηναίοι, υπό το Νικία, στη διάρκεια τού Πελοποννησιακού πολέμου, το 425 π.Χ. απέτυχαν να την καταλάβουν. Καταστράφηκε το 145 π.Χ. από του ρωμαίους. Το 1.385 μ.Χ. στην περιοχή εγκαταστάθηκαν αρβανίτες που ίδρυσαν το χωριό Σοφικό.

Σήμερα στο χώρο υπάρχουν δύο (2) εκκλησάκια: της Ανάληψης και της Γέννησης Θεοτόκου και εγκαταστάσεις κεραιών κινητής τηλεφωνίας.

Περισσότερα: kastra.eu.

Στη φωτογραφία που ακολουθεί: στο βάθος ο Σαρωνικός κόλπος.

Στη φωτογραφία που ακολουθεί: στο βάθος διακρίνεται ο Ισθμός τής Κορίνθου, που χωρίζει τον Σαρωνικό κόλπο από τον Κορινθιακό κόλπο.

«Καταγραφές στο χρόνο»: Τίτλοι τέλους.

Τον pathfinder τον γνώρισα, πίσω στα τέλη του 2003, αρχές 2004, ως ένα site δημοσιογραφικό και ενημερωτικό, που παρείχε υπηρεσίες email, blog, δημιουργίας club ανταλλαγής απόψεων (κλειστών ή ανοιχτών ανάλογα με το θέμα και τη θέληση των δημιουργών), forum επικοινωνίας, σελίδες γνωριμιών, δημιουργίας profile κ.λπ. Από την εμφάνιση τού facebook και μετά η κίνησή του σταδιακά άρχισε να μειώνεται στο forum και στα club ενώ στα blogs σταδιακά αποχώρησαν πολλοί (είτε κλείνοντας τα είτε απλά εγκαταλείποντάς τα). Αν και το blog που διατηρούσα, το «Καταγραφές στο χρόνο», το είχα προ πολλού εγκαταλείψει και επιπλέον δεν έκανα χρήση τού, καταργημένου από σήμερα, λογαριασμού μου, έμπαινα από καιρό σε καιρό στα blog για να διαβάσω κάποια (μετρημένα στα δάκτυλα τού ενός χεριού), αξιόλογα κατά τη γνώμη μου, πολιτικής θεματολογίας, αριστερού προσανατολισμού που είχανε μείνει.

Σήμερα, 10 Απρίλη 2018, ο pathfinder, που δεν είναι εδώ και καιρό δημοσιογραφικό - ενημερωτικό site, κατάργησε, «λαμβάνοντας υπόψη μία σειρά από νέα δεδομένα, μεταξύ των οποίων η επικείμενη εφαρμογή του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών, που τίθεται σε εφαρμογή στις 25 Μαΐου 2018» όπως ανακοίνωσε, όλες τις υπηρεσίες, οπότε μεταξύ άλλων και τις «Καταγραφές στο χρόνο».

Κράτησα, για προσωπικούς λόγους, τις εικόνες από την πρώτη ανάρτηση, της 8ης Μαΐου 2007, και από την τελευταία, της  23ης Μαΐου 2009.Το προσωπικό υλικό του εν λόγω blog περιέχεται στα δύο πρώτα βιβλία μου («5+7+5, ακριβώς ή περίπου χάικου» και «ΑΠΟποίηση επί σκηνής», που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Ενδυμίων»).

Οφείλω να σημειώσω, από τα στοιχεία τής τελευταίας φοράς που είχα κάνει χρήση τού λογαριασμού μου, πριν αρκετό καιρό, ότι οι σελίδες με θέμα τούς «Αρχαίους Έλληνες Μουσικούς» και το «Γλωσσάρι Μουσικών Αρχαιοελληνικών Όρων» (σήμερα υπάρχουν στα 24γράμματα εδώ και εδώ) τύχανε της μεγαλύτερης ανάγνωσης ενώ το προσωπικό έργο που έτυχε της μεγαλύτερης ανάγνωσης ήταν η τελευταία ανάρτηση, το Γρυπάρη 112 (Νο3).       

[Στο βυζαντινό Φρούριο στο Αγγελόκαστρο Κορινθίας 09.04.2018]

Το βυζαντινό Φρούριο στο Αγγελόκαστρο Κορινθίας βρίσκεται εννέα (9) χλμ νότια - νοτιοδυτικά τού χωριού Σοφικό, τριάντα οκτώ (38) χλμ από την Κόρινθο, στο δυτικό άκρο τού χωριού Αγγελόκαστρο, στη νότια πλευρά τού όρους Πολίτης ή Πουλαγέζα, που ανήκει στο Αραχναίο όρος, σε υψόμετρο 830 μ. Καταλαμβάνει έκταση τεσσάρων (4) στρεμμάτων και τα τείχη του, πάχους 1-1,2 μ., είναι κατασκευασμένα από μικρές πέτρες συνδεδεμένες με κονίαμα. Περιλάμβανε ακρόπολη με πύργο κατόπτευσης και αυλή με πύργους και οικίσκους και σκεπαστούς δρόμους. Στο χώρο του βρέθηκαν και ερείπια οικίσκου  ρωμαϊκής εποχής. Στο χώρου τού Φρουρίου σήμερα υπάρχει εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου.  

Η ευρύτερη περιοχή κατοικείται από τη νεολιθική εποχή τουλάχιστον και το Φρούριο κτίστηκε επί Μιχαήλ Άγγελου Κομνηνού, από τον οποίο πήρε το χωριό το όνομά του. Αργότερα, το 1358, δόθηκε μαζί με άλλα επτά (7) κάστρα τής Κορινθίας, στον Φλωρεντίνο Νικόλα Ατσαγιόλι για τις υπηρεσίες του στον οίκο των ντ’ Ανζού. Το 1394 πέρασε στην εξουσία του Θεόδωρου Α’ Παλαιολόγου ως κληρονομιά του πεθερού του Νέριο Ατσαγιόλι, δούκα των Αθηνών. Κατόπιν και μέχρι το 1440 μ.Χ. πέρασε στην εξουσία των αρλανιτών που ήταν οι καινούργιοι κάτοικοι της περιοχής ενώ το 1467 μ. Χ. αναφέρεται από τους ενετούς ως ερειπωμένο. Σήμερα ελάχιστα ερείπια σώζονται από το Φρούριο.

Σύμφωνα με το γάλλο λόγιο Jean Alexandre Buchon, που επισκέφτηκε το Φρούριο το 1841, ένας ντόπιος αρβανίτης τού διηγήθηκε ένα θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο, η περιοχή του Αγγελοκάστρου είχε δοθεί ως προίκα στην κόρη κάποιου άρχοντα της Πιάδας (Νέας Επιδαύρου). Ο πατέρας της για να την παρηγορήσει, επειδή αποχωρίστηκε τον τόπο της και τη θάλασσα, που αγαπούσε, της έφτιαξε το φρούριο για να μπορεί από αυτό να βλέπει τη θάλασσα και τα νησιά του Σαρωνικού και να παρηγορείται. Παρόλα αυτά η κόρη του δεν άντεξε και πέθανε από τη μοναξιά και τη στενοχώρια.

Περισσότερα: kastra.eu.