1.000.000.000.000 ευρώ

IIF (Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο): «Υπάρχουν μερικές πολύ σημαντικές και επιζήμιες συνέπειες που θα προέκυπταν από μία άτακτη αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους της Ελλάδας. Είναι δύσκολο να υπολογισθούν με κάποιο βαθμό ακρίβειας όλες οι ενδεχόμενες ζημιές, αν και είναι δύσκολο να δει κανείς πώς δεν θα ξεπερνούσαν το 1 τρις. ευρώ»

πηγή εφημερίδα Εξπρές

Υπάρχουν κάποιες ειδήσεις που λέγονται μεν αλλά με κάποιο τρόπο την ώρα που ανακοινώνονται τα φώτα είναι εστραμμένα αλλού και σε κάθε περίπτωση δεν τους δίνεται η πρέπουσα σημασία.

Με δεδομένη πλέον τη σταδιακή χρεοκοπία που υφίστανται όλο και περισσότερα κομμάτια του ελληνικού λαού τα τελευταία δύο χρόνια και μπροστά σε ένα δεδομένο μέλλον αναξιοπρεπούς διαβίωσης τίθεται το ερώτημα: προς τι η σωτηρία από την ενδεχόμενη χρεοκοπία (αν αυτή η καθημερινή τρομοκρατία μπορεί να ονομαστεί σωτηρία) που εξελίσσεται από τις αρχές του 2010;

Μέσα σε δυο χρόνια οι άνεργοι (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακόμα κι ένας άνεργος δεν θα έπρεπε να είναι μία μη ανεκτή κατάσταση στην κοινωνία γιατί κάθε άνεργος είναι 100% άνεργος) από 400 χιλιάδες αγγίζουν το 1,1 εκ. ανθρώπους, που μεταφράζεται σε πάνω από 1,5 εκ. πραγματικά ανέργους, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας πόσοι συμπολίτες μας εργάζονται πλέον για 200 ή 300 ευρώ το μήνα που πρακτικά ισοδυναμεί με ανεργία. Οι περισσότεροι από αυτούς, γιατί πολλοί βιώνουν την απόλυτη εξαθλίωση του άστεγου ή της διαμονής σε σπίτια  χωρίς ρεύμα και νερό, επιβιώνουν οριακά είτε από τους άμεσους συγγενείς είτε από κάποιο επίδομα ανεργίας. Δεδομένου όμως ότι αυτή η κατάσταση δεν θα έχει αναστραφεί μες στα επόμενα χρόνια είναι ξεκάθαρο ότι σταδιακά, μαζί με όσους άλλους προστεθούν, θα μιλάμε για 1 με 1,5 εκ. τουλάχιστον πολίτες αυτής της χώρας που θα ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Σε αυτές τις συνθήκες η κατάρρευση της κοινωνίας είναι δεδομένη.

Προς τι λοιπόν όλη αυτή η πρεμούρα, τα τελευταία δυο χρόνια, από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, την ΕΕ και την ελληνική κυβέρνηση να μην χρεοκοπήσουμε;

Ποιος ευνοήθηκε ή μάλλον θα ευνοηθεί σε βάθος χρόνου από όλα αυτά τα μέτρα και τη μη χρεοκοπία μας στις αρχές του 2010;

Η απάντηση βρίσκεται στην είδηση που δημοσίευσε το Reuters και αναπαρήγαγε η οικονομική εφημερίδα Εξπρές.

Αν η Ελλάδα είχε αφεθεί να χρεοκοπήσει το 2010 (διότι πιθανόν σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα προετοιμάστηκε και οι συνέπειες θα ήταν πολύ λιγότερες) το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα θα έχανε 1 τρις ευρώ, δηλαδή τέσσερις φορές το χρέος μας, όπως το ανακοίνωναν στις αρχές του 2010, και ομοίως σχεδόν τέσσερις φορές τα χρήματα (110+130+28 δις) που μας ΔΑΝΕΙΣΑΝ για να σωθούμε. Χρήματα που μας δάνεισαν με επιτόκιο σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό που οι δανειστές μας και σωτήρες μας δανείστηκαν για να μας δανείσουν!

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη κάποιος τα ανωτέρω καθώς και το προσεχές ξεπούλημα του εθνικού πλούτου (ορυκτά, δημόσιες εκτάσεις-περιουσία και εταιρίες) με τα πεπραγμένα της ή μάλλον των κυβερνήσεων τα τελευταία δυο - δυόμιση χρόνια αναρωτιέται:
Γιατί δεν διαπραγματεύτηκαν και δεν εξάντλησαν όλα τα περιθώρια, αλλά απλώς υλοποιούσαν τις εντολές του ΔΝΤ, της ΕΕ και του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος;
Με τους νόμους που επέβαλαν στον ελληνικό λαό χωρίς τη συναίνεσή του και με δεδομένη την αντίθεσή του, ποιους εξυπηρέτησαν και ευνόησαν;

[Τόσα χρόνια (τριάντα οκτώ από τη μεταπολίτευση) αυτά τα ίδια κόμματα δεν είναι που ευνόησαν
- τη σταδιακή καταστροφή της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής και τη δήθεν ανάπτυξη μιας κακής ποιότητας τριτογενούς παραγωγής - με τις ευλογίες της ΕΕ - που μας κατέστησε δέσμιους αυτών που παράγουν και
- τη διαφθορά αφού μέσω αυτής αποχαύνωσαν τον κόσμο, εξασφάλιζαν ψηφοφόρους και διασυνδέσεις με τους "τίμιους" εταίρους μας στην ΕΕ, έλεγχαν τη δημόσια διοίκηση και το σημαντικό, τώρα που χρειάζεται και βλέπουμε πόσο αποδίδει, στρέφουν τη μία ομάδα πολιτών εναντίον της άλλης (για να εκτελούν αυτοί το έργο τους ανεμπόδιστα) φορτίζοντας μάλιστα το κλίμα μέσω ανακοινώσεων και δηλώνοντας κι έκπληκτοι (αφού τάχα μου τις αυτοί δεν γνώριζαν) για πόλεις και χωριά τυφλών και ανάπηρων κάθε είδους;]

Ακόμα και αν (το πιθανότερο αφού έχουν φροντίσει οι νόμοι να λειτουργούν ως ασπίδα γύρω τους) δεν προσαχθούν, κάποιοι έστω, ποτέ σε δίκη για εσχάτη προδοσία, στη συνείδησή μας είναι ένοχοι.