Κώστας Παπαθανασίου - δύο ποιήματα από τη συλλογή "Εκμαγεία"

Εκμαγεία

Το βάθος του Κόσμου πίσω απ’ τη μάσκα
γεμίζει τις τρύπες των ματιών με παλιό ουρανό
Στο οδυνηρό πουθενά ο ποιητής αναχωρεί για θαυμαστό ταξίδι
Αμέτρητοι οι σιωπηλοί νεκροί - μαρτυρούν τη σάρκινη μοίρα
Ο νικητής ακροβάτης αναδύεται στο επέκεινα κι ο κλόουν ξεχύνεται
στους δρόμους απελπισμένος ψάχνοντας να βρει το πρόσωπό του


Φυγή

Θα έρθουν αρρώστιες κι ανάγκες
Που πείθουν τους θεούς
Ανεμοστρόβιλοι στα μαλλιά του έρωτα
Στο περιθώριο που αρχίζουν αιώνια οι επιθυμίες

Τον κύκλο αυτόν που άφησες
Κανείς δε θα στο συγχωρέσει

Στους δρόμους που θα τριγυρνάς
Θα σκέφτεσαι το θάνατο
Πως τίποτα δεν στέκει σίγουρο
Στον μακρινό ορίζοντα

Τη δική σου θέληση κουμπώνεις
Κάτω απ’ τα σύννεφα τα σκοτεινά
Τα χέρια που ψαχουλεύουν τη φωτιά
Σφίγγουν αυτό που έμεινε δικό τους

Μην αρπάξουν κι εσένα
Αφηνιασμένες ανάσες
Ο αέρας της μνήμης
Που ξεριζώνει ανελέητα

Πρέπει να μείνεις μόνος
Τις δύσκολες ώρες
Σιωπηλός να αποφασίσεις
Για τις συνέπειες του χαμού

Στην πόλη που σώθηκε μέσα σου
Να κτίσεις στα ερείπια
Δίχως να μαρτυρήσεις
Τη δόξα που χάθηκε
Τον πεθαμένο βασιλιά
Που 'χε το βλέμμα σου