Νίκησε η δημοκρατία στην Τουρκία;

Νίκησε η δημοκρατία στην Τουρκία;

Το βράδυ της Παρασκευής, 15 Ιουλίου 2016, όλος ο πλανήτης έγινε τηλεοπτικός μάρτυρας ενός πραξικοπήματος, στην Τουρκία, από μερίδα του στρατού στο όνομα του «κοσμικού χαρακτήρα» του τουρκικού κράτους (σ.σ. τα εισαγωγικά διότι εννοείται: φασιστικού κοσμικού χαρακτήρα - ο δημοκρατικός χαρακτήρας δεν επιβάλλεται από κανένα στρατό), ο οποίος κινδύνευε. Δεν περάσανε ούτε 24 ώρες και το πραξικόπημα είχε κατασταλεί.

Αφενός η μερική συμμετοχή του στρατού στο πραξικόπημα και η αντίσταση που βρήκανε οι πραξικοπηματίες από τη σύμπραξη των στρατιωτικών μονάδων που δεν συμμετείχανε στο πραξικόπημα με το σύνολο των δυνάμεων της αστυνομίας (που μετά από εκκαθαρίσεις ετών πρόσκεινται πλέον στον τούρκο ισλαμιστή και δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) αφετέρου η μαζική κάθοδος στους δρόμους των οπαδών του τούρκου προέδρου να υπερασπιστούνε τον πρόεδρό τους, όταν αυτός βρήκε, από ολιγωρία των πραξικοπηματιών, διέξοδο μέσω του διαδικτύου (το οποίο να θυμίσουμε πως μέχρι πρότινος κατηγορούσε και απαξίωνε) και πέρασε το μήνυμα για αντίσταση, οδηγήσανε στη γρήγορη καταστολή του πραξικοπήματος.

Μια περήφανη νίκη της δημοκρατίας και του λαού που τη διαφύλαξε;

Τα όσα ακολουθήσανε οδηγούνε σε αρνητικά απάντηση.

Η δημοκρατία δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με τις απίστευτης βιαιότητας συμπεριφορές των αγανακτισμένων πολιτών προς τους αντιπάλους, συμβατής μεταξύ άλλων με πρακτικές μαχητών του ισλαμικού «κράτους», όταν αυτοί συλλαμβανόντουσαν ή παραδινόντουσαν, τη στιγμή που πολλοί, και κυρίως οι φαντάροι, είναι αμφίβολο αν συμμετείχανε στο πραξικόπημα με τη θέλησή τους ή αν διαπράξανε οποιαδήποτε βιαιότητα κατά πολιτών. Αλλά και τότε κάθε πράξη απόδοσης δικαιοσύνης τύπου λιντσαρίσματος δεν έχει θέση σε δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει, μεταξύ άλλων πολλών, την απόδοση δικαιοσύνης από ανεξάρτητη εξουσία και το σεβασμό της οποιασδήποτε ζωής. Προσωπικά δεν είδα ούτε άκουσα κανέναν αξιωματούχο στην Τουρκία να συζητάει το ενδεχόμενο δίωξης αυτών που βιαιοπραγήσανε ή σκοτώσανε ανθρώπους που είχανε παραδοθεί, πολλοί δε από τους οποίους αποθανατίζανε τις πράξεις τους με φωτογραφίες που ταξιδεύουνε στο διαδίκτυο και το ΜΜΕ. Αντίθετα διαβάσαμε πως σήμερα ο τούρκος πρωθυπουργός Γιλντιρίμ ζήτησε από το λαό να συνεχίσει τους δημοκρατικούς ελέγχους στις πλατείες!, και το τι αυτό σημαίνει το είδαμε.   

Και όχι μόνο αυτό, αλλά προκαλεί εντύπωση το πως μες σε λιγότερο από 24 ώρες από το ξέσπασμα του πραξικοπήματος και ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, μετά την καταστολή του, είχανε παυθεί από τα καθήκοντά τους χιλιάδες δικαστικοί και στρατιωτικοί αντίπαλοι. Αυτό δείχνει ότι το καθεστώς Ερντογάν είχε έτοιμες από καιρό λίστες με όλους του αντιπάλους του, που υπηρετούσανε στο τουρκικό δημόσιο από το στρατό μέχρι το δικαστικό σώμα. Αντιπάλους που θα εξόντωνε με την πρώτη ευκαιρία. Και όταν λέμε αντιπάλους του μιλάμε για τους οπαδούς του φασιστικού κοσμικού κράτους του Τουρκίας.

Αυτό που είδαμε να ξεκινάει την Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016 και να τελειώνει μες σε ελάχιστες ώρες δεν ήτανε μια επικράτηση της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών στην Τουρκία, αλλά μια νίκη των οπαδών του ισλαμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους επί των οπαδών του φασιστικού κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους  που ήτανε ο βασικός τους αντίπαλος. Και ήτανε, αφού μάλλον τον τελειώσανε, ο βασικός τους αντίπαλος γιατί οι δημοκρατικές δυνάμεις δεν φαίνεται να παίζουνε κάποιο σοβαρό ρόλο σήμερα στην Τουρκία ούτε να αφορούνε κάποιο σοβαρό και υπολογίσιμο αριθμητικά κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας. Οι μόνες πλέον αναμενόμενες, πλην των πάντα απρόβλεπτων παραγόντων, βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες αντιδράσεις, στο εσωτερικό της Τουρκίας, προς το καθεστώς Ερντογάν αναμένονται από φυγόκεντρες δυνάμεις.     

(18.07.2016)