Και το ΔΝΤ στη συμμορία της δραχμής [Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος]

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ (από το blog "επ' αριστερά").

Από την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα:

Συχνά, η εισοδηματική ανισότητα αυξάνεται επίσης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προσαρμογής, επιδεινώνεται από τις περικοπές στις κοινωνικές μεταβιβάσεις, εκπαίδευση, και δαπάνες για την υγεία. Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας μέσω της εσωτερικής υποτίμησης έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα δύσκολο εγχείρημα με πολύ λίγες επιτυχίες. Οι χώρες με τις οριστικές υποτιμήσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας συνήθως αναρρώνουν γρηγορότερα .

Τι μας λέει εδώ το ταμείο σε δυο σειρούλες; Πως ουσιαστικά και με βάση τα πραγματικά ιστορικά δεδομένα η εσωτερική υποτίμηση δεν οδηγεί σε αποκατάσταση των όποιων δυσλειτουργιών μιας καπιταλιστικής οικονομίας. Αντίθετα η συναλλαγματική υποτίμηση οδηγεί πραγματικά και γρήγορα στην αποκατάσταση της ισορροπίας.

Γιατί το Ταμείο προβαίνει στην παραπάνω δήλωση; Ίσως πει κάποιος πως το κάνει γιατί η υποτίμηση είναι μια από τις πάγιες τακτικές του στις χώρες στις οποίες παρεμβαίνει. Δε νομίζω όμως πως ο λόγος είναι αυτός. Νομίζω πως το Ταμείο γνωρίζοντας πως το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθείται στην Ελλάδα θα οδηγηθεί σε απόλυτη αποτυχία παίρνει τις αποστάσεις του για να διατηρήσει την αξιοπιστία του και να φορτώσει κατόπιν την αποτυχία στους πολιτικούς που ούτως ή άλλως είναι απλοί καραγκιόζηδες και παρακεντέδες.

Και συνεχίζει να μας βομβαρδίζει το Ταμείο με τα συμπεράσματά του επισημαίνοντας:

Ακόμα κι αν πολλές από αυτές τις συνθήκες πληρούνται, η εσωτερική υποτίμηση είναι βέβαιο ότι θα είναι μια επώδυνη διαδικασία. Παρά την βαθιά ονομαστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, η μείωση της πραγματικής σταθμισμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας είναι συχνά μόνο μέτρια λόγω της περιορισμένης μόνο μετακύλισης της στις τιμές.

Η εμπειρία της Αργεντινής κατά την περίοδο 1998-2002 δείχνει ότι μια οικονομία μπορεί να παγιδευτεί σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η προσαρμογή μέσω της εσωτερικής υποτίμησης τελικά αποδεικνύεται αδύνατη, και ο μόνος τρόπος για μια ενδεχόμενη ανάκαμψη παραμένει η εγκατάλειψη της συναλλαγματικής ισοτιμίας.