Τα πρόσφατα γεγονότα απαίτησης λογοκρισίας από παραθρησκευτικές οργανώσεις με τη συνδρομή μελών (και τη στήριξη) της ρατσιστικής χρυσής αυγής μπορεί να θυμίζουν τη λογική αντίστοιχων διαμαρτυριών φανατικών μουσουλμάνων, αλλά απέχουν παρασάγγας από αυτές.
Πρώτον, διότι στις μουσουλμανικές χώρες τέτοιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις είναι αδιανόητες, όπως συνέβαινε και στη χριστιανική δύση το μεσαίωνα, και οι διαμαρτυρίες των μουσουλμάνων απευθύνονται προς τη δύση όταν συμβαίνει να θεωρούν ότι προσβάλλεται το θρησκευτικό τους πιστεύω από καλλιτεχνικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε αυτή και με μόνο κριτήριο το θρησκευτικό τους πιστεύω.
Δεύτερον, διότι πραγματική λογοκρισία στην Ελλάδα (για να σταθούμε μόνο στα καθ’ ημάς) υφίσταται, αλλά τα κίνητρά της είναι καθαρά οικονομικά και εξουσίας. Δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενο ενός καλλιτεχνικού η λογοτεχνικού έργου (όπου μάλιστα στο τέλος οι επίδοξοι λογοκριτές το καλύτερο που πετυχαίνουν είναι να προσφέρουν δωρεάν διαφήμιση), αλλά συναρτάται άμεσα είτε με την αδυναμία ενός δημιουργού να στηρίξει οικονομικά την προσπάθειά του είτε, σε περίπτωση που δεν έχει ή δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει, με την άρνηση του να ενταχθεί σε παραεξουσιαστικούς καλλιτεχνικούς ή λογοτεχνικούς πυρήνες αρνούμενος να κάνει έκπτωση στις προσωπικές του αξίες.
Το διαδίκτυο έχει πάντως, μερικώς και περισσότερο στο λογοτεχνικό χώρο, δώσει το δικαίωμα σε πολλούς δημιουργούς να παρακάμψουν αυτές τις παραεξουσιαστικές δομές και να κοινοποιήσουν "ευρέως" το έργο τους, αλλά και πάλι αυτό θα πρέπει να θεωρείται η εξαίρεση.
Υπό αυτή την έννοια μάλλον πολύ δύσκολα θα πρέπει να αισθανόμαστε ότι κινδυνεύει η καλλιτεχνική ελευθερία από την απόπειρα λογοκρισίας που αφορά το περιεχόμενο ενός έργου ενώ φαίνεται να αγνοούμε και να συνεχίζουμε να υποκείμεθα στην οικονομική παραεξουσιαστική λογοκρισία αφού μόνο πολίτες μυημένοι και με εξαιρετικό ενδιαφέρον και αγάπη για κάποια (ή κάποιες) τέχνη ή τη λογοτεχνία μπορούν να την παρακάμπτουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου