Η (πρόχειρη) εικόνα που έχουμε για το νότιο Υμηττό (*), όταν τον βλέπουμε από τα νοτιοανατολικά παράλια προάστια της Αθήνας, είναι πως πρόκειται για ένα ξεροβούνι. Όπως όμως έχουμε δείξει και εδώ, αυτό δεν ισχύει καθόσον πλην των νοτιοδυτικών πλαγιών του (αυτών που δεσπόζουνε της Γλυφάδας και της Βούλας) είναι κατάφυτος με νεαρά κυρίως πεύκα.
Ο νότιος Υμηττός μέχρι την 20η Ιούλη 1974, την ημέρα τής εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο, ήταν ένα καταπράσινο βουνό καλυμμένο πλήρως με πευκοδάση. Την ημέρα εκείνη, μια φωτιά που ξεκίνησε αρκετά χιλιόμετρα μακριά, στο Κορωπί, και κανείς δεν μερίμνησε να αντιμετωπίσει έγκαιρα, έφτασε στις ανατολικές παρυφές τού νότιου Υμηττού και αφού έκαιγε επί τρία μερόνυχτα, χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί να την αντιμετωπίσει σοβαρά, τον κατάκαψε πλήρως. Πολλοί κατηγορήσανε τότε την Τουρκία, αλλά αν κάποιος αναζητήσει εικόνες μεταξύ άλλων από το Πανόραμα τής Βούλας, το οποίο είχε οικοπεδοποιηθεί, ως δάσος ακόμη!, επί χούντας και χτίστηκε στα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η φωτιά είχε ξεκινήσει από αρκετά μακριά, και θα μπορούσε να είχε ανακοπεί, το μόνο σίγουρο είναι πως η αρχική σπίθα της όπως και η εξέλιξή της αφορούν εξ’ ολοκλήρου εμάς και το πώς αντιμετωπίζουμε δεκαετίες τώρα τα δάση μας.
Στις επόμενες δεκαετίες, πάντα αναφερόμενοι στο Νότιο Υμηττό, ξέσπασαν και άλλες φωτιές / εμπρησμοί, κυρίως στις νοτιοδυτικές πλαγιές του, αποτρέποντας την αναγέννηση τού πευκοδάσους σε αυτές αφού οι εμπρηστές δεν αφήνανε χρονικό διάστημα ικανό για το δάσος να αναγεννηθεί. Σήμερα πλην κάποιων διάσπαρτων νεαρών πεύκων και κάποιων περιορισμένων αναδασώσεων, που γενικά δεν απέδωσαν, η χλωρίδα στις νοτιοδυτικές περιοχές του συνίσταται κυρίως από χαμηλή βλάστηση.
Μια πάντως ενδιαφέρουσα κυκλική διαδρομή, στις νοτιοδυτικές πλαγιές του (βλέπε χάρτη από wikimapia), ξεκινά από την αρχή τής οδού Ηροδότου, στο Πανόραμα Βούλας, κινείται κατά μήκος τού δασικού δρόμου ανατολικά τής Αιξωνής Γλυφάδας μέχρι το σημείο που συναντά ένα ρέμα ανατολικά τής Αγ. Τριάδας Γλυφάδας. Εκεί υπάρχει ένα μικρό σπήλαιο (του Δρίκου) και ερείπια ενός κτιρίου πιθανόν σχετιζόμενου με λατομικές εργασίες, από τα οποία και οι εικόνες που ακολουθούν. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο σημείο εκείνο, πάνω στο ρέμα, υπάρχει αναλημματικός τοίχος και ελάχιστα τμήματα μικρού φράγματος που ίσως είχε κατασκευαστεί ή έγινε προσπάθεια να κατασκευαστεί (βλέπε τις δύο τελευταίες εικόνες). Η επιστροφή έγινε από διαφορετικό δασικό χωματόδρομο που περνάει ανατολικότερα, λίγο ψηλότερα από τον προηγούμενο, που καταλήγει στην οδό Ηροδότου.
(*) Ως νότιο Υμηττό (ή Μαυροβούνι) λέμε τον ορεινό όγκο τού Υμηττού νότια τής Σφηττίας οδού, που συνέδεε τη Γλυφάδα με το Κορωπί και του ρέματος Πιρναρή, μέχρι ουσιαστικά το Σαρωνικό κόλπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου