ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
α. Ταξιδεύοντας από την Ορεστιάδα προς τη Δράμα, μοιραία διέσχισα πλευρικά όλη τη δοκιμαζόμενη από τις πυρκαγιές περιοχή Δαδιάς – Σαπών.
Το μέγεθος της καταστροφής από την πύρινη λαίλαπα είναι απλά σοκαριστικό. Αδυνατώ να το περιγράψω με λόγια.
Οι δε δυσμενείς προεκτάσεις της, οι μικρο-μεσο-μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις, σε οικολογία, οικονομία, άμυνα της χώρας και δεν ξέρω που αλλού, νομίζω πως είναι ανυπολόγιστες.
Θλίψη κι οργή.
β. Μπορεί η πυρκαγιά να προκλήθηκε από κεραυνό; Ναι, μπορεί.
Μπορεί να προκλήθηκε λόγω συμφερόντων; Ναι, μπορεί.
Μπορεί από καλώδιο ρεύματος; Ναι, μπορεί.
Μπορεί, από τσιγάρο; Ναι, μπορεί.
Μπορεί από ημεδαπό ή αλλοδαπό; Ναι, μπορεί.
Μπορεί από λάθος ή σκοπιμότητα; Ναι, μπορεί.
Μπορεί από εχθρική επιβουλή; Ναι, μπορεί.
Πολλά μπορεί να έχουν συμβεί. Όμως, ένα είναι σίγουρο: το γεγονός ότι όλες οι προαναφερόμενες πιθανότητες αντάμωσαν δύο βεβαιότητες• τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες (ανομβρία, ξηρασία, άνεμοι) και τη μακροχρόνια έλλειψη ουσιαστικής πρόνοιας δασοπροστασίας.
Ελπίζω οι έρευνες, οι οποίες πιστεύω πως θα διεξαχθούν, αφενός, να αποφέρουν καρπούς, να διαφωτίσουν τα αίτια με τρόπο ειλικρινή, αφετέρου, να αποδώσουν όπου υπάρχουν ευθύνες.
Ελπίζω να γεννηθεί επιτέλους ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για το δάσος, σε θεσμικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο.
γ. Όμως, ταπεινά φρονώ, πως ο βασικότερος ένοχος, η βαθύτερη αιτία για την εν λόγω πυρκαγιά, μα και για όλες τις δασικές πυρκαγιές, έρχεται από το παρελθόν κι είναι άλλος.
Είναι η καπιταλιστική πρόσληψη των δασών, δηλαδή η αξιακή αξιολόγησή τους, βάσει του κέρδους που αυτά αποφέρουν. Και τα δάση, πέραν των περιαστικών και της οικοπεδοφαγίας, με την εν λόγω λογική, μέχρι πρότινος δεν απέφεραν απτό κέρδος, οπότε αφέθηκαν παντελώς περιθωριοποιημένα από κάθε σοβαρή μέριμνα. Δεκαετίες τώρα.
Ενώ τώρα που οι ακρώρειές τους κρίθηκαν ως αξιοποιήσιμες στο νέο οικονομικό παιχνίδι των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, π.χ. με την τοποθέτηση ανεμογεννητριών, όπως κυνικά έχει ειπωθεί, αλλά και όπως ο νόμος το προβλέπει, τα δάση δεν εμποδίζουν. Με μια άλλη ανάγνωση, στη νέα καπιταλιστική αξιοποίηση των δασών, τα δάση δεν απαιτείται να είναι παρόντα. Αυτό που εννοώ είναι ότι η εν λόγω οικονομική δραστηριότητα είναι σημειακή, δηλαδή δε σηματοδοτεί απαραίτητα μια γενικότερη θετική πρόσληψη του δάσους ή μίαν ευρύτερη αντίληψη πέραν της γυμνά οικονομικής (π.χ. οικολογική).
Βέβαια, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, υπάρχει και λαϊκή ευθύνη κι είναι μεγάλη, που με λευκή επιταγή έχουμε εμπιστευθεί την τύχη των πάντων σε σκοπιμότητες όχι και τόσο αθώες.
Θλίψη κι οργή.
Θα το βρούμε μπροστά μας.
Πηγή: dasarxeio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου