Μια δυστοπία μόνο, που ονομάζουν ανάπτυξη
Στην τράπεζα
μου ζήτησαν χθες
το εκκαθαριστικό
της Εφορίας.
Με ρώτησαν πού μένω
πού εργάζομαι.
Μου πρότειναν
να πραγματοποιώ
τις συναλλαγές μου
ηλεκτρονικά.
Αυτοί οι άνθρωποι
προϋποθέτουν αβασάνιστα
πράγματα
διόλου δεδομένα
για όλο και περισσότερο
κόσμο.
***
Κάτι Βούλγαροι
άκουγαν τραγούδια
όταν πέρασα
από το στερεοφωνικό
ενός μεγάλου κυβισμού
αυτοκινήτου
παρκαρισμένου
στο μωσαϊκό σου.
Στο διπλανό σπίτι
– πουλημένο κι αυτό –
δυο πιτ-μπουλ
δολοφόνοι.
Ούτε παιδιά να παίζουν
στην αλάνα
ούτε ηλικιωμένοι
στις αυλές
ούτε οι μωβ πανσέδες σου.
Μια δυστοπία μόνο
που ονομάζουν ανάπτυξη.
***
Nα περπατάς
και να μη συναντάς
κανένα φίλο.
Τα σπίτια τους
βουβά
κατάκλειστα.
Να σου 'ρχεται
να τους φωνάξεις
για μπάλα.
Να κλωτσάς
τα χαλίκια
μιλώντας μόνος.
Να σταματάς
έξω απ' την πόρτα
κείνου που
νέος έμεινε.
Του πιο άφοβου
απ' όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου