Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στον Αρχαιολογικό Χώρο τού Αμφιάρειου στον Ωρωπό (εδώ τα πρώτο και δεύτερο μέρος) με εικόνες από:
το χώρο των Βάθρων Αγαλμάτων:
το ρέμα (που διατρέχει τον αρχαιολογικό χώρο μεταξύ αφενός του χώρου με το Θέατρο, τη Στοά, τα Βάθρα Αγαλμάτων, τον Ναό, την Ιερή Πηγή και τα Λουτρά αφετέρου της Aγοράς και της Κλεψύδρας):
την Αγορά (αξίζει να σημειωθεί ότι οι δεξαμενές / πηγάδια (όπως της δεύτερης από τις φωτογραφίες που ακολουθούν) ήταν τα ψυγεία της εποχής καθόσον το νερό παρέμενε σε αυτά σε σχεδόν σταθερή χαμηλή θερμοκρασία και οι αρχαίοι κάτοικοι τοποθετούσαν κατάλληλα συσκευασμένα τρόφιμα προς συντήρηση):
και η Κλεψύδρα:
το χώρο των Βάθρων Αγαλμάτων:
Σε ξεχωριστή θέση του ιερού, δίπλα στην είσοδο του ναού του Αμφιαράου, σώζεται το βάθρο χάλκινου έφιππου αγάλματος. Η επιγραφή μας πληροφορεί ότι ο Δήμος Ωρωπίων έκανε την αφιέρωση στον Αμφιάραο τιμώντας το Ρωμαίο δικτάτορα Λεύκιο Κορνήλιο Σύλλα (138-78 π.Χ.) ως σωτήρα και ευεργέτη. Ο Σύλλας μετά τη νίκη του στη Βοιωτία επί του βασιλέα του Πόντου Μιθριδάτη το 86 π.Χ., επισκέφθηκε το ιερό και παραχώρησε τους φόρους από την πόλη και τα λιμάνια του Ωρωπού για την τέλεση αγώνων και θυσιών προς τιμήν του Αμφιαράου. Ο ίδιος αρεσκόταν να τον αποκαλούν Επαφρόδιτον καθότι πίστευε πως τον ευνοούσε η θεά Αφροδίτη.
Η αφιερωματική επιγραφή για το Σύλλα χαράχθηκε στη θέση παλαιότερης που αφορούσε σπουδαίο πρόσωπο (300 -275 π.Χ.). Το άγαλμά του είχε φιλοτεχνήσει ο γλύπτης Τεισικράτης γυιός του Θοινίου, όταν ιερέας ήταν ο Φρύνιχος. Με μικρότερα γράμματα έχουν χαραχθεί τρία τιμητικά ψηφίσματα (250-200 π.Χ.) της πόλης του Ωρωπού.
Η επιγραφή στο βάθρο του αγάλματος της Αδείας αναφέρει πως ήταν αφιέρωμα του βασιλέα της Θράκης Λυσιμάχου στον Αμφιάραο. Ο Λυσίμαχος (360-281 π.Χ.) υπηρέτησε στο στρατό του Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας ενώ κατόπιν ως μέλος της σωματοφυλακής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πολέμησε με ανδρεία στην εκστρατεία εναντίον των Περσών. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου διεκδίκησε με τους άλλους διαδόχους τα εδάφη της αυτοκρατορίας και αυτοανακηρύχθηκε βασιλέας της Θράκης και της ΒΔ Μικράς Ασίας. Ο Λυσίμαχος τίμησε την Αδεία, τη γυναίκα του αδελφού του Αυτοδίκου, αρετής ένεκεν και εύνοιας, διότι φαίνεται πως τάχθηκε με το μέρος του σε εσωτερικές διενέξεις του οίκου του. Η ανάθεση χρονολογείται μετά το 295 π.Χ., οπότε ο Ωρωπός προσχώρησε στο Κοινό των Βοιωτών. Στο βάθρο διατηρείται η υπογραφή του γλύπτη του αγάλματος: Σθέννις Ηροδώρου Αθηναίος εποίησεν καθώς και τιμητικά ψηφίσματα (3ος αι. π.Χ.) του Δήμου των Ωρωπίων με μικρότερα γράμματα.
Ο Δήμος των Ωρωπίων τίμησε τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο (85-42 π.Χ.) ως τυραννοκτόνο, καθώς μαζί με τον Κάσσιο αναμείχθηκε στη συνωμοσία και τη δολοφονία του Γάιου Ιουλίου Καίσαρα, το 44 π.Χ. Στην Αγορά των Αθηνών είχαν επίσης στηθεί αγάλματά τους δίπλα σε εκείνα των τυραννοκτόνων Αρμοδίου και Αριστογείτονα. Ο Βρούτος, επιφανής πολιτικός και στρατηγός της ύστερης περιόδου της ρωμαϊκής Δημοκρατίας, σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και περιγράφεται ως έντιμος και ηθικός, με λόγο μετρημένο. Παρά το γεγονός ότι ο Ιούλιος Καίσαρ τον προόριζε για διάδοχό του, κινήθηκε εναντίον του καθώς εκτίμησε ότι οι ενέργειές του αποδυνάμωναν το δημοκρατικό πολίτευμα.
Ο έφιππος ανδριάντας αρχικά ανήκε σε σημαντικό πρόσωπο του 3ου αι. π.Χ.
Από την πρώτη επιγραφή του αφιερώματος, διατηρήθηκε μόνον η υπογραφή του γλύπτη Θοινία, γυιού του Τεισικράτους από τη Σικυώνα. Με μικρότερα γράμματα είναι χαραγμένο τιμητικό ψήφισμα του Δήμου Ωρωπίων.
Στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. καθιερώθηκαν προς τιμήν του Αμφιαράου ποιητικοί και αθλητικοί αγώνες, τα Μεγάλα Αμφιαράεια, που τελούνταν κάθε πέμπτο χρόνο. Από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. απέκτησαν μεγαλύτερη αίγλη, αλλά έγιναν ιδιαίτερα λαμπροί μετά την δωρεά του Ρωμαίου δικτάτορα Σύλλα. Τότε (85 π.Χ.), προστέθηκαν το όνομα Ρωμαία και τα ευαγγέλια, δηλαδή η ανακοίνωση των νικών των Ρωμαίων.
Οι μουσικοί και οι ποιητικοί αγώνες (αυλητής, κιθαριστής, τραγωδός, ποιητής κωμωδίας κ.λπ.) γίνονταν στο θέατρο του ιερού. Τα αθλητικά αγωνίσματα (δρόμος, πάλη, πυγμαχία, παγκράτιο, πένταθλον κ.λπ.) διεξάγονταν στο στάδιο, μπροστά από τη μεγάλη στοά, ενώ οι ιπποδρομίες και οι αρματοδρομίες στην πεδιάδα βόρεια από το ιερό. Ξεχωριστό για την δυσκολία του ήταν το αγώνισμα της αποβάσεως, κατά το οποίο ο αθλητής κρατώντας την ασπίδα του πηδούσε από άρμα που το οδηγούσε ηνίοχος και τρέχοντας επιβιβαζόταν ξανά και πάλι από την αρχή. Η επιγραφή του βάθρου (1ος αι. π.Χ.) περιλαμβάνει τα ονόματα των νικητών, ανδρών, εφήβων ή παίδων, από πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Μικράς Ασίας.
το ρέμα (που διατρέχει τον αρχαιολογικό χώρο μεταξύ αφενός του χώρου με το Θέατρο, τη Στοά, τα Βάθρα Αγαλμάτων, τον Ναό, την Ιερή Πηγή και τα Λουτρά αφετέρου της Aγοράς και της Κλεψύδρας):
την Αγορά (αξίζει να σημειωθεί ότι οι δεξαμενές / πηγάδια (όπως της δεύτερης από τις φωτογραφίες που ακολουθούν) ήταν τα ψυγεία της εποχής καθόσον το νερό παρέμενε σε αυτά σε σχεδόν σταθερή χαμηλή θερμοκρασία και οι αρχαίοι κάτοικοι τοποθετούσαν κατάλληλα συσκευασμένα τρόφιμα προς συντήρηση):
και η Κλεψύδρα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου