Εδώ είχαμε παρουσιάσει την αναφορά τού Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, την οποία συνέταξε η Έλλη Αδοσίδου, η οποία στάλθηκε επί τόπου δέκα ημέρες μετά τη σφαγή του Διστόμου.
Επέτειος σήμερα της τρομακτικής εκείνης σφαγής και ως αφιέρωμα παραθέτουμε λίγες εικόνες από τη μαρτυρική πόλη του Διστόμου. Εξ ανάγκης να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Από το εσωτερικό του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού, για λόγους δεοντολογίας, δεν παραθέσαμε φωτογραφίες πλην μιας για τις ανάγκες του αφιερώματος.
Από τα σπίτια τής ανωτέρω φωτογραφίας, που τράβηξε κάποιος γερμανός στρατιώτης την ώρα τής σφαγής (απολαμβάνοντας ίσως το θέαμα και νιώθοντας την ανάγκη να το αποθανατίσει), σώζεται το κατωτέρω:
Ακολουθούν εικόνες από το χώρο του μαυσωλείου.
Στις δύο επόμενες: η σημερινή πόλη του Διστόμου από το χώρο του Μαυσωλείου και ανατολικά ο δρόμος προς το Στείρι, την Ι.Μ. Οσίου Λουκά και το Κυριάκι, τα οποία επίσης "περιποιήθηκε" το ανώτερο εξελικτικό ανθρώπινο στάδιο: η αιχμή τού δόρατος τών (ανύπαρκτων) ινδοευρωπαίων αρίων: οι γερμανοί ναζιστές. Κάπου στο δρόμο αυτό, οι γερμανοί τότε, συναντήσανε του αντάρτες, οι οποίοι τους υποχρεώσανε με σοβαρές απώλειες να επιστρέψουνε πίσω στο Δίστομο, στους άοπλους και ανυπεράσπιστους κατοίκους τού οποίου ξεσπασάνε τη μανία τους.
Να σημειώσουμε μόνο ότι το εγκαταλελειμμένο σήμερα συγκρότημα κατοικιών, ο "Οικισμός Μπάρλου", που διακρίνεται στη δεύτερη, χτίστηκε το 1969 για να στεγάσει το προσωπικό, που απασχολήθηκε στην εξόρυξη, στην ευρύτερη περιοχή του Διστόμου, και παραγωγή τού αλουμινίου, για λογαριασμό τής τότε εταιρίας τού Ιωάννη Μπάρλου, "Αλουμίνιον Ελλάς Α.Ε.", η οποία λειτούργησε μέχρι το 1990. Ο Οικισμός εγκαταλείφθηκε οριστικά το 1997.
Στην τελευταία με το Δημήτρη Λαγό, αντιδήμαρχο Διστόμου-Αράχοβας-Αντίκυρας, που γνώρισα τυχαία στην πόλη και τον ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου