[αρχαία Μεδεών, 07.06.2018 12.12 / 11.06.2018]
Πού ‘ναι το πράσινο; Γιατί αναρωτιέσαι; Βήματα πετρώνουνε, βαριά σα δάσος πάνω στις υπόγειες τής λάβας ροές, που χαρίζουνε τον κύκλο, στη χρυσαφί τής γης επιδερμίδα. Εσύ κουφός στο τρανταχτό γέλιο τού τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου