«Στίχοι για τη μοναξιά» του Aldous Leonard Huxley από τη λογοτεχνική δυστοπία «Ο Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» σε μετάφραση Αντρέα Αποστολίδη.

...
«Τι στίχοι είναι αυτοί;» ρώτησε ο Μπέρναρντ.
«Στίχοι για τη μοναξιά. Να σ’ τους απαγγείλω αν θες».


Χθες συνεδρίαση
Ανία και πλήξη
Μεσάνυχτα στην Πόλη
Ήχοι άσκοποι, κενοί
Σφιγμένα χείλη,
Νυσταγμένα μάτια
Σκουπίδια εκεί που πέρασαν τα πλήθη
Σιωπή και θλίψη
Ο θρήνος (ψιθυριστός ή ηχηρός)
Μιλά – με ποια φωνή, για ποιον;
Η Σουζάνα, μια απουσία
Η Ηγέρια, μια απουσία ακόμα
Χέρια, στήθη
Χείλια, καμπύλες
Μορφές απουσίας
Ποιανού;
Ενσάρκωση του παραλόγου
Του κάτι που είναι απόν
Έποικοι όλοι
Μιας νύχτας άδειας
Γιατί ό,τι αγγίζουμε
Γίνεται τόσο ρυπαρό;


«Σαν παράδειγμα ανέφερα τους στίχους αυτούς, και με κατάγγειλαν στον Προϊστάμενο».
«Δεν εκπλήσσομαι», είπε ο Μπέρναρντ, «είναι κάτι που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα διδάγματα της υπνοπαιδείας. Είχαν ακούσει πάνω από διακόδιες χιλιάδες προειδοποιήσεις εναντίον της μοναξιάς».
«Ξέρω, αλλά ήθελα να δω τις αντιδράσεις τους».
«Τις είδες λοιπόν». 
...