Το ποίημα τής εισαγωγής στην «Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων» του Lewis Carroll σε μετ. Γιώργου Δεπάστα.

Μες το χρυσό απόγευμα
νωχελικά γλιστράμε στο νερό,
γιατί τα δυο μας τα κουπιά
χέρια μικρά κρατάνε,
που αδέξια κι αδύναμα τη βάρκα κυβερνάνε.

Άκαρδες τρεις, μια τέτοιαν ώρα 
με τόσον όμορφο καιρό, 
γυρεύετε μιαν ιστορία, 
αλλά ν' αντέξω πώς μπορώ 
ν’ αντισταθώ στις τρεις σας γλώσσες;
Μου είναι αδύνατο θαρρώ!

Αγέρωχα διατάζει η Πρώτη
να κάνω αμέσως την αρχή.
Γλυκά η Δεύτερη μου λέει
«Μια ιστορία έστω και τρελή!»
Κι η Τρίτη όλο με διακόπτει 
όσο συχνότερα μπορεί.

Και να που ξαφνικά σωπαίνουν 
κι ακούν γεμάτες προσοχή, 
πώς μια μικρή περνοδιαβαίνει 
από μια χώρα μαγική 
και κουβεντιάζει με τ' αγρίμια· 
θαρρούν πως είν’ κι αυτές εκεί.

Της φαντασίας το πηγάδι
στέρεψε όμως για καλά
κι εγώ απόκαμα και λέω:
«θα συνεχίσω άλλη φορά.»
«θέλουμε τώρα τη συνέχεια!»
Λένε κι οι τρεις τους με χαρά.

Κι έτσι η Χώρα των θαυμάτων 
γεννήθηκε σιγά σιγά, 
με τα πολλά της γεγονότα, 
που είναι περίεργα, τρελά.
Και τώρα που ο ήλιος πέφτει 
σπίτι γυρνάμε όλο χαρά.

Αλίκη, πάρε το παραμύθι
και με χεράκι τρυφερό
δέσ’ το με τ’ άλλα όνειρά σου
στης μνήμης σου το θησαυρό
σαν ανθοδέσμη μαζεμένη
από ένα μακρινό αγρό.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο δημιουργός τού «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» και του «Μέσα από τον καθρέφτη και τι εκεί βρήκε η Αλίκη», δυο αριστουργημάτων τής λογοτεχνίας, όχι μόνο παιδικής, το πραγματικό όνομα τού οποίου ήταν Charles Lutwidge Dodgson, ήταν ένας εξαιρετικός μαθηματικός, τα οποία δίδαξε στο κολλέγιο της εκκλησίας τού Χριστού και στο πανεπιστήμιο τής Οξφόρδης, με σημαντικό ερευνητικό έργο στη συμβολική λογική.