Σε αυτό το πρώτο φωτογραφικό αφιέρωμα στην Πάρνηθα ακολουθούμε τη διαδρομή (κατά μήκος του ασφαλτόδρομου) από το χώρο στάθμευσης του Τελεφερίκ, στους Θρακομακεδόνες, μέχρι το Καζίνο Regency Πάρνηθας. Η διαδρομή, μήκους 13,9 χιλιομέτρων, ξεκινά από τα 487 μέτρα υψόμετρο και καταλήγει, στο χώρο του Καζίνο, στα 1064 μέτρα υψόμετρο ενώ το ψηλότερο σημείο της ανέρχεται στα 1078 μέτρα. Διήρκεσε, συνολικά μαζί με τις στάσεις για φωτογράφιση, περί τις τρεις ώρες και είκοσι λεπτά της ώρας. Φωτογραφίες προς την πλευρά του λεκανοπεδίου της Αθήνας δεν ληφθήκανε λόγω ατμοσφαιρικών συνθηκών που περιορίζανε την ορατότητα.
Πρώτο σημείο, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, περί τα 460 μέτρα μετά το χώρο στάθμευσης του Τελεφερίκ.
Ακολουθούν εικόνες που τραβήχτηκαν από διάφορα σημεία της διαδρομής μέχρι πριν το χώρο του εγκαταλελειμμένου Σανατορίου και το "Πάρκο των Ψυχών", που βρίσκονται 10,3 χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης.
(Η Πάρνηθα, όπως η Πεντέλη, ο Υμηττός και τα περισσότερα βουνά της Ελλάδας είναι ασβεστολιθικά και σχηματιστήκανε στο βυθό του αρχαίου ωκεανού, που υπήρχε κάποτε στον σημερινό ελλαδικό χώρο, από αποθέσεις οστών θαλάσσιων ζώων. Αποθέσεις, που διήρκεσαν δεκάδες εκατομμύρια χρόνια προτού η τεκτονική δραστηριότητα στον πλανήτη μας "σηκώσει" τον βυθό αυτό έξω από τη θάλασσα.)
Ακολουθούνε φωτογραφίες από το πρώην Σανατόριο που, προτού εγκαταλειφθεί, είχε λειτουργήσει και ως ξενοδοχείο του ΕΟΤ και από το "Πάρκο των Ψυχών". Το εξαιρετικό "Πάρκο των Ψυχών" είναι έργο του ερασιτέχνη εικαστικού Σπύρου Ντασιώτη και αποτελείται από ξύλινα γλυπτά, που ο δημιουργός τους σμίλεψε σε καμένους κορμούς ελάτων μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007.
Συνεχίζοντας συναντάμε, βαθιά πλέον στην καμένη έκταση της Πάρνηθας, την εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Εκεί υπάρχει μια από τις αρκετές (ευτυχώς ακόμη) πηγές της Πάρνηθας από τις οποίες πηγάζει νερό αδιάλειπτα και τους δώδεκα (12) μήνες το χρόνο. Χωρίς αυτές τις πηγές τα περίφημα, τετρακόσια σήμερα (μιας και ο πληθυσμός τους μετά τις μεγάλες απώλειες που υποστήκανε στην καταστροφική πυρκαγιά του 2007 ανακάμπτει) κόκκινα ελάφια, όπως η ελαφίνα που συναντήσαμε εκεί (βλέπε τις δύο φωτό που ακολουθούνε), δεν θα μπορούσανε να επιζήσουνε στην Πάρνηθα. Η φιλικότητα τους βέβαια έχει να κάνει με την μη τήρηση της πινακίδας που καλεί τους επισκέπτες να μην ταΐζουν τα ελάφια...
Η φωτογραφία που ακολουθεί, τραβηγμένη περί το ένα (1) χιλιόμετρο πριν από το χώρο του Καζίνο Regency Πάρνηθας προς το πρώην Σανατόριο, δείχνει ότι μάλλον το όμορφο ελατοδάσος που υπήρχε εκεί θα πρέπει να το ξεχάσουμε. Και πριν τα βάλουμε με τους οικοπεδοφάγους [που φυσικά φταίνε για πλήθος πυρκαγιών στην ελληνική επικράτεια, αλλά πάνω στην Πάρνηθα;] ή των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (που από αυτά που διαβάζουμε προκαλέσανε στο παρελθόν πυρκαγιές σε ελληνικά νησιά του ανατολικού αιγαίου και στην Πεντέλη πριν δύο δεκαετίες) καλό θα ήταν να σκεφτούμε ότι η επόμενη φωτιά στην Πάρνηθα θα οφείλεται σε κάποιο από τα αμέτρητα μπουκάλια (γυάλινα, πλαστικά ή αλουμινένια), που βρίσκονται τα περισσότερα πεταμένα (ίσως και εκσφενδονισμένα) σε απρόσιτα σημεία από κλασικούς νεοέλληνες οδηγάρες. Μπουκάλια που το καλοκαίρι λειτουργούν ως φακός συγκέντρωσης ηλιακών ακτίνων πάνω σε ξερά χόρτα. Ο λόγος που γράφω οδηγάρες είναι γιατί θεωρώ ότι οι ποδηλάτες και οι περιπατητές που κοπιάζουνε να ανέβουνε την Πάρνηθα δύσκολα θα πίνουνε ταυτόχρονα μπύρες ή ουίσκια και θα πετάνε τα μπουκάλια... Το ίδιο πιστεύω και για τα πλαστικά μπουκάλια με νερό. Ένας ποδηλάτης κι ένας περιπατητής πάνε στο βουνό για να καλύψουν, πέρα από την προσπάθεια και τον λίγο ή πολύ αθλητικό της χαρακτήρα, και εσωτερικές τους ανάγκες σχετικές με την επαφή τους με το βουνό. Δεν πάνε για να το καταστρέψουνε και να χάσουνε αυτή την πολύτιμη σχέση.
Η κατάβαση έγινε με το τελεφερίκ. Για τη διαδρομή με το τελεφερίκ δεν υπάρχει εισιτήριο, η αναμονή μικρότερη του ενός λεπτού της ώρας! και η θέα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου