Ο οικιστικός ιστός της Αθήνας διαμορφώθηκε κατά την αρχαϊκή και κλασσική περίοδο (6ος-5ος αι. π.Χ.), χωρίς κανονικό πολεοδομικό σχεδιασμό, με πυρήνα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Ορισμένοι κύριοι δρόμοι ξεκινούσαν από την Ακρόπολη για να καταλήξουν ακτινωτά στις περί τις δεκαπέντε πύλες του οχυρωματικού περιβόλου. Μία από τις σημαντικές οδικές αρτηρίες ήταν η Φαληρική Οδός, στον άξονα των σύγχρονων οδών Φαλήρου και Λ. Συγγρού. Οδηγούσε από την πόλη στο Φαληρικό όρμο, το κύριο λιμάνι της Αθήνας ως τα μέσα του 5ου αι. π.Χ., πριν την οικοδόμηση του Πειραιά. Η Φαληρική Οδός ήταν και ιερά οδός, καθώς την πορεία της ακολουθούσαν πομπές, όπως των Μυστών των Ελευσινίων Μυστηρίων προς τη θάλασσα.
Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε λίγα μέτρα μετά την έξοδο της οδού από τη Φαληρική Πύλη, η οποία τοποθετείται στη συμβολή των οδών Φαλήρου και Σπύρου Δοντά. Στη διάρκεια ανασκαφών για το ΜΕΤΡΟ (1996-1998) βρέθηκαν ταφικοί περίβολοι και ταφές που χρονολογούνται από την αρχαϊκή έως και τη ρωμαϊκή περίοδο. Από αυτές ξεχωρίζουν τέσσερις πήλινες παιδικές λάρνακες του 450-425 π.Χ. Το σημαντικότερο όμως εύρημα ήταν ένα υπόστυλο παλαιοχριστιανικό κτήριο (5ος-6ος αι. μ.Χ.) και πέντε κτιστοί τάφοι της ίδιας εποχής. Σε έναν από τους τάφους είχε διατηρηθεί εγχάρακτος σταυρός στα τοιχώματα και εγχάρακτοι ιχθύες στο δάπεδο. Το υπόστυλο ορθογώνιο κτήριο έχει μήκος τουλάχιστον 15,25 μ., πλάτος από 6,57 μ. έως 8,45 μ., προσανατολισμό Α-Δ και την είσοδο από Δυτικά, μέσω ανοίγματος πλάτους 1,45 μ. Ο τοίχος της ανατολικής πλευράς καμπυλώνεται προς τα έξω, σχηματίζοντας ένα είδος μικρής αψίδας. Σύμφωνα. με ορισμένους μελετητές αποτελούσε έναν από τους πρώτους ευκτήριους οίκους, όπου συγκεντρώνονταν οι Χριστιανοί για λατρευτικούς λόγους. Στις τρεις σειρές λίθινων βάσεων εδράζονταν ξύλινοι πεσσοί που στήριζαν τη στέγη, ενώ το δάπεδο ήταν από πήλινες ορθογώνιες πλάκες. Το κτήριο αυτό μετά την ανασκαφή αποσπάστηκε και επανατοποθετήθηκε σε ψηλότερο επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου