Η διαδρομή που ακολουθήσαμε, το συννεφιασμένο πρωινό της 7ης Γενάρη 2018, πεζή, είχε συνολικό μήκος 24 περίπου χιλιομέτρων, κατώτερο υψόμετρο στα 26 μ. (στο ξεκίνημα στην οδό Χαροκόπου) και ανώτερο στα 562 μ. στον Υμηττό, στο Δήμο Αργυρούπολης και διάρκεσε 4,5 περίπου ώρες (βλέπε το χάρτη από το wikimapia με σημειωμένη με κόκκινο τη διαδρομή).
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή με υπέροχη θέα από το μέρος της στον Υμηττό προς το λεκανοπέδιο της Αθήνας και το Σαρωνικό Κόλπο και κυρίως τα νησιά της Σαλαμίνας και της Αίγινας. Το μεγαλύτερο μέρος της έγινε στους πρόποδες τού δυτικού και νότιου μέρους τού Ευζώνα, το οποίο έχει υποστεί τεράστια ζημιά από τις πολλές πυρκαγιές.
(Σημ. Ο Υμηττός αποτελείται από δύο βουνά. Το βόρειο και ψηλότερο: τον Εύζωνα και το νότιο: το Μαυροβούνι. Τα δύο αυτά βουνά συναντιούνται σε ένα διάσελο από το οποίο πέρναγε η Σφηττία οδός που συνέδεε επί 2,5 τουλάχιστον χιλιάδες χρόνια τα μεσόγεια της αττικής με τη σημερινή περιοχή της Τερψιθέας Γλυφάδας),
Η πορεία ξεκίνησε από την οδ. Χαροκόπου (Καλλιθέα) και μέσω των: οδ. Αιγαίου (Ν. Σμύρνη),
οδ. Γεωργίου Ψυχογιού – Λουκή Ακρίτα – Σοφοκλέους – Βασ. Αμαλίας – Ελευθερίου Βενιζέλου (Άγιος Δημήτριος), Λ. Βουλιαγμένης, οδ. Αγίου Κωνσταντίνου – Λ. Μαρίνου Αντύπα – οδ. Χρυσοστόμου Σμύρνης – Λ. Αλέκου Παναγούλη – οδ. Βελισσαρίου (Ηλιούπολη), οδ. Αναστάσεως – Αριστοτέλους – Ελλήνων Πατριωτών – Λ. Αγίου Ιωάννου Καρέα (Καρέας Βύρωνα) φτάνει στη Μονή Αγίου Ιωάννη Καρέα.
Εκεί συνεχίσαμε προς το δασικό δρόμο δεξιά, ο οποίος περνά από τις πλαγιές του Υμηττού που ανήκουνε στους δήμους Ηλιούπολης και Αργυρούπολης. Περί τα 800 μ. μετά τη συνοικία της Ηλιούπολης Αστυνομικά, ακολουθήσαμε τον ανατολικό δασικό δρόμο και μετά από 4,2 χιλιόμετρα οφιοειδούς ανοδικής πορείας φτάσαμε σε μια κορυφή στα 562 μ. Ο δρόμος συνεχίζει προς ψηλότερα και κατόπιν κατεβαίνει προς τα μεσόγεια της αττικής. Εμείς γυρίσαμε πίσω και τελικά μέσω των οδ. Ολυμπίας και παρ. Λ. Βουλιαγμένης (Αργυρούπολη) φτάσαμε στο σταθμό του Μετρό: Άλιμος.
Τα "φυτά" πίσω από την εξώπορτα του ερειπωμένου σπιτιού, επί της οδού Αιγαίου, είναι μουσαμάς κολλημένος στον τοίχο.
Έχουν, κατά τη γνώμη μου, φωτογραφικά πολύ ενδιαφέρον οι τοίχοι γκρεμισμένων παλιών σπιτιών, που δεν γκρεμίστηκαν με το υπόλοιπο σπίτι, είτε γιατί ήταν μεσοτοιχία με το διπλανό είτε γιατί θα έμενε ο τοίχος του διπλανού, νεότερης κατασκευής, σπιτιού ασοβάτιστος με τα τούβλα εκτεθειμένος στην υγρασία. Όχι μόνο για τα χρώματα των τοίχων και τα πλακάκια, αλλά ιδίως για εντοιχισμένα έπιπλα (κυρίως ντουλάπια κουζίνας) και σχήματα που φανέρωναν θέσεις αντικειμένων.
Ένα πανέμορφο κυπαρίσσι επί της οδού Ελλήνων Πατριωτών στον Καρέα.
Αριστερά στο βάθος το Μαυροβούνι και δεξιά η Τερψιθέα Γλυφάδας.
Στο βάθος διακρίνεται η Αργυρούπολη, οι Τράχωνες και αριστερά το Ελληνικό.
Η τσιμεντένια κολόνα βρίσκεται σε κορυφή ύψους 562 μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου