ÚLTIMO BRINDIS [Nicanor Segundo Parra Sandoval, μετ. ΦΚ]

Στο παρόν μια έμμετρη απόδοση του ποιήματος ÚLTIMO BRINDIS, του Nicanor Parra, από τον φίλο ΦΚ, το οποίο είχαμε δεί εδώ.


ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΠΟΣΗ

Είτε το θέλουμε είτε όχι
Μονάχα τρεις είναι οι χρόνοι:
Το χθες, το σήμερα και το αύριο.

Όμως δεν είναι ούτε τρεις
Αφού όπως λένε οι φιλοσόφοι
Το χθες χθες είναι και θα μείνει
Και μας ανήκει μόνο ως μνήμη:
Το ρόδο,  που ήδη έχεις μαδήσει,
Δεν το μπορεί πέταλο άλλο
Τώρα αυτό πλέον να σου δώσει.

Κι αν πάλι παίξεις στα χαρτιά
Μονάχα δυο είναι οι φιγούρες:
Το σήμερα κι ύστερα το αύριο.

Κι όμως δεν είναι ούτε δυο.
Το γεγονός καλά κρατάει
Κι είναι παρόν, που δεν υπάρχει,
Παρά στο μέτρο, που ήταν κι έχει
Φύγει, κι είναι πια παρελθόν…
Σαν τη φευγάτη μας τη νιότη.

Και τώρα πια αν λογαριάσεις
Μονάχα εμείς θα υπάρχουμε
Αύριο: Εγώ, που υψώνω το ποτήρι
Τη μέρα αυτή που δε θα φτάσει
Ποτέ πια αφού μονάχη είναι
Κι είναι μονάχα αυτή στ’ αλήθεια,
Ό,τι μας έχει πια απομείνει.


ÚLTIMO BRINDIS

Lo queramos o no
Sólo tenemos tres alternativas:
El ayer, el presente y el mañana.

Y ni siquiera tres
Porque como dice el filósofo
El ayer es ayer
Nos pertenece sólo en el recuerdo:
A la rosa que ya se deshojó
No se le puede sacar otro pétalo.

Las cartas por jugar
Son solamente dos:
El presente y el día de mañana.

Y ni siquiera dos
Porque es un hecho bien establecido
Que el presente no existe
Sino en la medida en que se hace pasado
Y ya pasó...,
como la juventud.

En resumidas cuentas
Sólo nos va quedando el mañana:
Yo levanto mi copa
Por ese día que no llega nunca
Pero que es lo único
De lo que realmente disponemos.