Το βυζαντινό Φρούριο στο Αγγελόκαστρο Κορινθίας βρίσκεται εννέα (9) χλμ νότια - νοτιοδυτικά τού χωριού Σοφικό, τριάντα οκτώ (38) χλμ από την Κόρινθο, στο δυτικό άκρο τού χωριού Αγγελόκαστρο, στη νότια πλευρά τού όρους Πολίτης ή Πουλαγέζα, που ανήκει στο Αραχναίο όρος, σε υψόμετρο 830 μ. Καταλαμβάνει έκταση τεσσάρων (4) στρεμμάτων και τα τείχη του, πάχους 1-1,2 μ., είναι κατασκευασμένα από μικρές πέτρες συνδεδεμένες με κονίαμα. Περιλάμβανε ακρόπολη με πύργο κατόπτευσης και αυλή με πύργους και οικίσκους και σκεπαστούς δρόμους. Στο χώρο του βρέθηκαν και ερείπια οικίσκου ρωμαϊκής εποχής. Στο χώρου τού Φρουρίου σήμερα υπάρχει εκκλησάκι του Αγίου Αθανασίου.
Η ευρύτερη περιοχή κατοικείται από τη νεολιθική εποχή τουλάχιστον και το Φρούριο κτίστηκε επί Μιχαήλ Άγγελου Κομνηνού, από τον οποίο πήρε το χωριό το όνομά του. Αργότερα, το 1358, δόθηκε μαζί με άλλα επτά (7) κάστρα τής Κορινθίας, στον Φλωρεντίνο Νικόλα Ατσαγιόλι για τις υπηρεσίες του στον οίκο των ντ’ Ανζού. Το 1394 πέρασε στην εξουσία του Θεόδωρου Α’ Παλαιολόγου ως κληρονομιά του πεθερού του Νέριο Ατσαγιόλι, δούκα των Αθηνών. Κατόπιν και μέχρι το 1440 μ.Χ. πέρασε στην εξουσία των αρλανιτών που ήταν οι καινούργιοι κάτοικοι της περιοχής ενώ το 1467 μ. Χ. αναφέρεται από τους ενετούς ως ερειπωμένο. Σήμερα ελάχιστα ερείπια σώζονται από το Φρούριο.
Σύμφωνα με το γάλλο λόγιο Jean Alexandre Buchon, που επισκέφτηκε το Φρούριο το 1841, ένας ντόπιος αρβανίτης τού διηγήθηκε ένα θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο, η περιοχή του Αγγελοκάστρου είχε δοθεί ως προίκα στην κόρη κάποιου άρχοντα της Πιάδας (Νέας Επιδαύρου). Ο πατέρας της για να την παρηγορήσει, επειδή αποχωρίστηκε τον τόπο της και τη θάλασσα, που αγαπούσε, της έφτιαξε το φρούριο για να μπορεί από αυτό να βλέπει τη θάλασσα και τα νησιά του Σαρωνικού και να παρηγορείται. Παρόλα αυτά η κόρη του δεν άντεξε και πέθανε από τη μοναξιά και τη στενοχώρια.
Περισσότερα: kastra.eu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου