17 Νοεμβρίου 2019

[στο όρος Αιγάλεω 16.11.2019]

Η κατάφυτη δυτική πλευρά τού όρους Αιγάλεω, προς το Σκαραμαγκά και το Θριάσιο πεδίο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανατολική, προς το λεκανοπέδιο τής Αθήνας, στην οποία η χλωρίδα συνίσταται από μικρού ύψους χόρτα και λιγοστούς θάμνους. Αυτό οφείλεται στον εξαιρετικά βαρύ χειμώνα τού 1942 όταν, μεσούσης της κατοχής, η ανατολική του πλευρά υλοτομήθηκε πλήρως για να καλυφτούν οι ανάγκες θέρμανσης των κατοίκων των περιοχών στις δυτικές περιοχές τού λεκανοπεδίου τής Αθήνας.
Στην κατάφυτη πλευρά τού όρους Αιγάλεω υπάρχουνε πολλές όμορφες  διαδρομές για πεζοπορία και ορεινή ανάβαση, μια από τις οποίες ακολουθήσαμε το πρωινό τής 16.11.2019 (βλέπε και χάρτη από wikimapia)
Ξεκινήσαμε από το ανατολικό άκρο τού Σκαραμαγκά, το χώρο όπου βρίσκεται το ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «Νέα Παιδεία» και καταλήξαμε κοντά στην κορυφή τού όρους Αιγάλεω, δίπλα στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, που βρίσκονται σε αυτήν. Η διαδρομή ήτανε κυρίως μέσα από μονοπάτια, με έντονα νεροφαγώματα, ενώ ανεβαίνοντας, το τελευταίο χιλιόμετρο το διανύσαμε εκτός μονοπατιών. Αντίθετα κατεβαίνοντας επιλέξαμε μια σαφώς ευκολότερη διαδρομή, λίγο νοτιότερα, ένα ποδηλατικό μονοπάτι, προτού τελικά καταλήξουμε και ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ανεβήκαμε μέχρι του σημείου που κινηθήκαμε εκτός μονοπατιών.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή, με την υπέροχη θέα προς τη Σαλαμίνα μέχρι Πελοπόννησο, το Θριάσιο πεδίο μέχρι το όρος Πατέρας και πέρα τα Γεράνεια όρη, το Ποικίλο όρος, την Πάρνηθα, την Πεντέλη, το λεκανοπέδιο τής Αθήνας και τον Υμηττό και τον Πειραιά.
Από τις φωτογραφίες θα ήθελα να σταθώ σε μία, που δείχνει την τεράστια δύναμη τής ζωής. Αυτή όπου μέσ’ από ένα πεσμένο κουκουνάρι φυτρώσανε μανιτάρια (σ.σ πρόκειται για τα μανιτάρια: Mycena Seynesii, τα οποία φύονται πάνω σε κουκουνάρια πεύκου).
(στην τρίτη φωτογραφία διακρίνεται μια πό τις πολλές διάσπαρτες πρόχειρες οχυρωματικές θέσεις από την εποχή τού Β'ΠΠ και τού εμφυλίου που ακολούθησε)

























Δεν υπάρχουν σχόλια: