Kakorizikh [Ανωνύμου]

Το βιβλίο «Kakorizikh» κυκλοφόρησε εν αγνοία του «συγγραφέα», ο οποίος μάλιστα δεν σκόπευε να σώσει τα μηνύματα sms, τα οποία νόμιζε πως έστελνε επί ένα χρόνο – και που ίσως συνέχισε να στέλνει και μετά που του κλάπηκε, με άλλο κινητό – στη γυναίκα που κατηγορεί πως τον κατέστρεψε οικονομικά και συναισθηματικά. Τα μηνύματα sms, που δεν σταλθήκανε ποτέ, σώθηκαν από ένα παιχνίδι τής τύχης και της άγνοιας του για τη λειτουργία τού κινητού του τηλεφώνου, ενός nokia εποχής αρχών τού 2000. Λογοτεχνία, χωρίς ο ίδιος να μπορώ να ορίσω τι είναι λογοτεχνία, δεν είναι. Είναι όμως ένα δείγμα, ίσως περισσότερο συνηθισμένο από όσο φανταζόμαστε του μανιώδη τρόπου με τον οποίο «στολίζεται», στη νεοελληνική ηθική πραγματικότητα, με κοσμητικά επίθετα και φράσεις η «άπιστη» και «εκμεταλλεύτρια», αλλά και οι δικοί της (συνήθως ο νυν φίλος ή άντρας της, η κολλητή της φίλη, τα μέλη τής οικογένειά της) από τον «αδικημένο» (ενίοτε οι ρόλοι των φύλων αντιστρέφονται). Μια μανία που κρατά μερικές φορές για μεγάλα χρονικά διαστήματα ενώ ενίοτε καταλήγει τραγικά: σε δολοφονίες (συνήθως γυναικοκτονίες).             

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Κakorizikh», εκδ. Topovoros, διαβάζουμε:

125 sms βρέθηκαν αποθηκευμένα στον φάκελο ενός τηλεφώνου νόκια που αγοράστηκε από κατάστημα στην πλατεία Κάνιγγος. Τα μηνύματα, τα οποία συντάχτηκαν την περίοδο Σεπτεμβρίου 2005 - Σεπτεμβρίου 2006, προορίζονταν όλα για την ίδια γυναίκα. Έχουν γραφτεί σπασμωδικά σε ακατάστατες ώρες και, επαναλαμβάνουν εμμονικά το ίδιο ακριβώς παράπονο. Μέσα από την αλάνθαστη μέθοδο των παραλλαγών, που χαρακτηρίζει την τέχνη από τις απαρχές της, η ερωτική απογοήτευση, σαν να μην ήταν η ίδια αρκετή, χρωματίζεται από μια γραφή ιδιωματική, η οποία προδίδει έναν επιπλέον πόνο. Τον πόνο της εσωτερικής μετανάστευσης.

Τα μηνύματα αυτά διασώθηκαν, επειδή δεν στάλθηκαν ποτέ. Διέφυγαν της προσοχής του κλεπταποδόχου, επειδή βρίσκονταν στο λίμπο των μη απεσταλμένων μηνυμάτων, που σώζονται αυτόματα από τη συσκευή. Αξίζουν όμως να αντιμετωπιστούν, ακόμα και μέσα στον ενδιάμεσο τόπο όπου ζούσαν, σαν ένα μνημείο του μη εκφερομένου, ένα χυδαιολογικό ορόσημο της ελληνικής καψούρας.

Ακολουθούνε λίγα χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Η εκφραστική αποκρουστικότητά τους τονίζεται εμφατικά και από τη χρήση των greekglish. Το επώνυμο της γυναίκας, αν και αναφέρεται στο βιβλίο αλλά και αλλού στο διαδίκτυο, θεώρησα σωστό να μην το περάσω. 

Kataramenoi na eiste

penny g...

me ton keratiarh sou.

Mia zwh keratas na einai.

Na psofisete.

Oti xeirotero mporei na sumbei se an8rwpo,

an kai den eisai penny g…  na sou tuxei

se olh th zwh sou. Kakorizikh.

Kataramemoi na eisaste me to poustraki sou

opoio an einai.

Kai sto krebbati sou

paliopoutanaki asxhmh penny g…,

xara na mhn deis pote sth zwh sou

alla oute kais ton poustara sou to krebbati.

Kako psofo na exete ston aguristo palioaxaristh.

Ta xeirotera pou mporoun na tuxoun se an8rwpo

na pa8eis penny g…,

me to poustraki ton kakoriziko pou eisai.

Na pate ston aguristo pou mono ekei

sou axizei na pas me thn kwlooikogeneia sou.

Kakorizikh gia panta na eisai.

Kakorizikoi ta xeirotera

na pa8ete mounopana.

Kakh tuxh se olh sas th zwh.

Na pa8ete ta xeirotera.

Na katastrafeite se ola oikonomika,

na pareis diazugio sto prwto mhna,

na mhn kaneis pote sou paidia sth zwh sou

kai na meinete ston dromo penny g…, kariola.

Anarwtiemai an yparxei pote dikaiwsh gia mena.

Auta pou akane h palioaxaristh penny g… einai tosa

polla pou 8a prepei s’ olh th zwh ths na plhrwnei gia tis

amarties ths, alla mono egw plhrwnw kai 8a sunexisw.