Την 03.01.2019 ανακλήθηκε η Υπουργική Απόφαση υπ’ αριθμό 159082/Ε2/09-10-2015 με θέμα «Αποδοχή καταγγελίας σύμβασης εργασίας εκπαιδευτικού…» ως εκδοθείσας κατά παράβαση ουσιώδους τύπου. (πηγή: minedu.gov.gr/news/38999-03-01-19.)
Να θυμίσουμε ότι με την ανωτέρω Απόφαση είχε γίνει αρχικά αποδεκτή ως νόμιμη η απόλυση τής καθηγήτριας φυσικής Ευφροσύνης Μπουλούτα, το 2012 από το Κολλέγιο Ψυχικού στο οποίο εργαζόταν.
Λίγους μήνες νωρίτερα της απόλυσής της είχε μονογράψει γραπτό μαθητή, ο οποίος είναι γιος τού πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, διότι αντέγραφε.
Η Ευφροσύνη Μπουλούτα δεν ζει πια καθόσον πολύ νωρίς, στα 57 της χρόνια, το Νοέμβρη του 2017, απεβίωσε.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει το 2013, στο περιοδικό HOT DOC (εδώ ολόκληρη), χαρακτηριστικά του σπάνιου επαγγελματικού και προσωπικού της ήθους.
Κυρία Μπουλούτα, έχετε βρεθεί σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, χωρίς δουλειά. Τι ακριβώς συνέβη;
Στις 8 Ιουνίου επιτηρούσα το μάθημα της Χημείας στη Γ’ Γυμνασίου και συνέβη ένα ατυχές γεγονός. Στο τμήμα που επιτηρούσα υπήρξε κάποιος μαθητής, ο οποίος είναι ανιψιός του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του Κολεγίου Αθηνών και γιος γνωστού πολιτικού και πολιτειακού παράγοντα, ο οποίος προσήλθε να γράψει το μάθημά του εμφανώς νευρικός και αγχωμένος. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης το παιδί προσπαθούσε να επικοινωνήσει με συμμαθητές του και να εκμαιεύσει απ' αυτούς την απάντηση σε κάποια θέματα, τα οποία προφανώς τον δυσκόλευαν. Του έκανα παρατήρηση πρώτη φορά, με αγνόησε. Μετά από λίγο, πάλι προσπάθησε να συνεννοηθεί με τη συμμαθήτριά του, που καθόταν στο πίσω θρανίο, με αγνόησε πάλι. Στην τρίτη μου παρατήρηση πήγα και στάθηκα μεταξύ του μαθητή και της συμμαθήτριάς του, έτσι ώστε να μην μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της, με αποκορύφωμα να σκύψει πίσω από την πλάτη μου και να φωνάξει στον τρίτο μαθητή πια, σ' αυτόν που καθόταν στο τρίτο θρανίο στη σειρά, και απευθυνόμενος σ' αυτόν με πολύ συνηθισμένη, απρεπή προσφώνηση, του φωνάζει «η απάντηση στο 3 είναι η …;» και δίνει μία πιθανή απάντηση. Σ΄ αυτό το σημείο, αφού προηγουμένως είχα κάνει δύο ή τρεις παρατηρήσεις, έπρεπε, δεν είχα άλλη επιλογή από το να του μονογράψω το γραπτό. Αυτό βέβαια έγινε για να συνετιστεί το παιδί και να πάψει να μιλάει και να προσπαθεί να συνεννοηθεί με τους συμμαθητές του. Του επέτρεψα όμως να συνεχίσει να γράφει.
Τι ακριβώς σημαίνει ότι του μονογράψατε το γραπτό;
Αυτό σημαίνει ότι πήγα στο γραπτό του, τράβηξα μία γραμμή σε εκείνο το σημείο και έβαλα από κάτω την υπογραφή μου, μαζί με την παρατήρηση ότι ο μαθητής μιλούσε συνεχώς, προσπαθώντας να συνεννοηθεί με συμμαθητές του.
Το θέσατε δηλαδή υπόψη του διορθωτή, χωρίς να το μηδενίσετε…
Όχι, δεν το μηδένισα. Η εμπειρία που έχω από τα 21 χρόνια που εργάζομαι στο συγκεκριμένο σχολείο και τον ένα χρόνο που έχω εργαστεί στη δημόσια εκπαίδευση ως αναπληρώτρια είναι ότι, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θέτεις υπόψη του διορθωτή ότι μέχρις εκείνου του σημείου το γραπτό είναι αμφισβητούμενης εγκυρότητας. Δηλαδή ότι πιθανόν να είναι προϊόν συνεννόησης μεταξύ του μαθητή και κάποιων άλλων συμμαθητών του. Και το θέτεις στην κρίση του διορθωτή. Ο λόγος που επέλεξα να κάνω αυτό – γιατί ειπώθηκε αυτό στο δικαστήριο, από την αντίδικη πλευρά– είναι γιατί στόχος μου δεν ήταν να μηδενίσω το παιδί, γιατί αυτό θα είχε κι άλλες συνέπειες για εκείνο. Δηλαδή, εκτός του ότι θα έπαιρνε μηδέν στο μάθημα, που ήταν το λιγότερο κακό, θα έπρεπε ενδεχομένως να πάρει και μείωση της διαγωγής του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το παιδάκι αυτό βρισκόταν στην Γ’ Γυμνασίου, που σημαίνει ότι, αν ήθελε σε κάποια στιγμή να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό, που ζητάνε πιστοποιητικά από όλες τις σχολικές μονάδες, θα είχε ένα σοβαρό μειονέκτημα έναντι των συμμαθητών του, και κάτι τέτοιο δεν θα το ήθελα σε καμία περίπτωση, όχι μόνο για το συγκεκριμένο παιδί, αλλά για κανένα μαθητή μου. Στόχος μου εμένα ήταν να τον συνετίσω, να φανώ δίκαιη απέναντι στους υπόλοιπους συμμαθητές του, γιατί καταλαβαίνετε ότι ένα παιδί το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη καμία παρατήρηση, που μιλάει, που αγνοεί τον επιτηρητή, προφανώς δημιουργεί ένα κλίμα έντασης και αδικίας για τα υπόλοιπα παιδιά. Έτσι δεν είναι;
Η αντίδρασή σας στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν επιεικής;
Πιστεύω ότι ήμουν επιεικής, δεν ήθελα να δώσω έκταση. Ο προβλεπόμενος κανονισμός είναι πάρα πολύ αυστηρός. Την ήξερα τη διαδικασία που προέβλεπε, ότι έπρεπε να πάω στον διευθυντή, να συντάξω πρακτικό, να υπογράψουμε και οι δύο επιτηρητές –γιατί δεν ήμουν μόνη μου, υπήρχε συνεπιτηρήτρια στην αίθουσα– και μετά να τιμωρηθεί το παιδί, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον κανονισμό. Σε καμία όμως περίπτωση δεν ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο και για τον λόγο που σας είπα και για τον λόγο της εμπλοκής του πατέρα του παιδιού με τις επερχόμενες εκλογές, λίγες μέρες αργότερα. Δεν θα ήθελα δηλαδή σε καμία περίπτωση να έχω δημιουργήσει εγώ ένα σκάνδαλο, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με τον οποιοδήποτε τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου