Ματούλα
Σε τούτη την καταστροφή / πάρε Χριστέ τον Παναγή / και μες στο χώμα χώστον...
Σιγοτραγούδαγε μισογελώντας ο δύσμοιρος, αποκαμένος, με τα χέρια λυτά, χυμένος στον ήλιο σαν γατί, στην απάνεμη άκρη του καφενέ.
Τα 'χε παραδώσει από καιρό ο Παναγής, λογισμούς και πεθυμιές, αγάπες και μίση τα 'χε παραδώσει, ούτε περίμενε μα ούτε τον περίμεναν.
Ανάλαφρος πια, λευτερωμένος, γλιστρούσε από μέρα σε μέρα σαν χέλι που καρτερεί να βγει στην ανοιχτή θάλασσα.
Μόνο μια σκιά, σα συννεφάκι, σκάλωνε πού και πού στον ανέφελο ουρανό του μυαλού του.
Τι θα γινόταν η Ματούλα, η γριά αλεπού που 'χε βρει για αποκούμπι στα στερνά του. Αλλά πάλι, δυο τρία ποτηράκια ήσαν αρκετά για να καθαρίσει ο ουρανός του.
Για όλα φροντίζει το χώμα της έλεγε, για όλα μωρή Ματούλα, μη σκιάζεσαι και χαλνάς τη ζαχαρένια σου. Να μωρή ξεδοντιάρα, σου 'χω φυλάξει το μετρικό σου...Και τρανταζόταν απ' τα γέλια, δείχνοντας την γεμάτη χώμα χούφτα του, που την σκορπούσε σα σπορά στον άνεμο.
Σαν έκλεισε ο καφενές κι απόσωσε το πιοτό του, πήρε τον δρόμο για το σπίτι. Φτάνοντας, γύρεψε την Ματούλα σα κάθε μέρα...Ματούλα, μωρή Ματούλα!... Πουθενά η γριά του. Παραξενεύτηκε, την περίμενε και την άλλη μέρα, την παράλλη... Άφαντη.
Βαριά συννεφιά τόνε πλάκωσε τον Παναγή. Κλείστηκε στο σπίτι με μια σκάφη χώμα και μονολογούσε σκορπίζοντάς το ολόγυρα...
Με πρόλαβες μωρή γριά, με πρόλαβες μωρή πονήρω... Να για τις χαρές μας, να για τις λύπες μας, για όλα φροντίζει.
Πηγή: drasivrilissia.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου