Στο παρόν ακολουθήσαμε την κυκλική διαδρομή όπως καταγράφεται στο χάρτη από τη wikimapia. Σημείο εκκίνησης και επιστροφής το σημείο τής οδού Υμηττού με τα τελευταία σπίτια τού Πανοράματος Βούλας. Η διαδρομή περνά από μια μικρή σπηλιά με ίχνη πρόσφατης κατοίκισης ή χρήσης (αν λάβουμε υπόψη το παρακείμενο εγκαταλελειμμένο λατομείο), το σπήλαιο (σπηλαιοβάραθρο μάλλον) «Συκιά» (περισσότερα εδώ), το μνημείο για τους δύο πυροσβέστες που σκοτώθηκαν στις 15.07.1999, όταν, στην προσπάθειά τους να κατασβήσουν φωτιά στην περιοχή, έπεσαν με το όχημά τους μες στο σπηλαιοβάραθρο «Συκιά», την είσοδο του βαράθρου «Κολόνες» και την είσοδο του σπηλαίου στις νότιες πλαγιές του λόφου «Κακαβούλα». Το σπήλαιο «Κακαβούλα» δεν είναι προσβάσιμο παρά από ομάδες έμπειρων και κατάλληλα εξοπλισμένων σπηλαιολόγων και έχει χώρους με πλούσιο διάκοσμο (*). Επίσης περάσαμε και από την είσοδο του βαράθρου «Θερμό» (το όνομά του λόγω της σχετικά μεγάλης θερμοκρασίας στο εσωτερικό του – περισσότερα στο spilaiologia.blogspot.com.). Η θέα καθ' όλη τη διάκρεια τής διαδρομής (όπως φαίνεται και απ΄οτις φωτογραφίες που ακολουθούν είναι εξαιρετική)
(*)
users.otenet.gr.: Βρίσκεται σε υψ. 280 μ. στη νότια πλαγιά του λόφου Κακαβούλα (υψ. 412 μ.), που είναι το ΝΔ αντέρεισμα της κορυφής Στραβαετός του Υμηττού. Η είσοδος του σπηλαίου είναι ένα άνοιγμα στην επιφάνεια του εδάφους και "βλέπει" (στα νότια) τη μέση ακριβώς του κόλπου της Βάρκιζας. Μια πτώση μέρους της οροφής, που εξωτερικά εμφανίζεται σαν ένα βούλιαγμα με διάμετρο 8 μ. δημιούργησε δύο εισόδους.
Το σπήλαιο αποτελείται από ένα μεγάλο κατηφορικό θάλαμο 26Χ16 μ. περίπου και ύψος γύρω στα 8 μ. και σχεδόν στο κέντρο του υψώνονται πέντε μεγάλες σταλακτικές κολόνες που οι τρεις τους συγκρατούν τον πεσμένο ογκόλιθο της οροφής. Ένας δεύτερος θάλαμος 15Χ3 μ. στο βάθος του σπηλαίου καταλήγει σε στενό κατηφορικό ελικοειδές λαγούμι ( σαλίγκαρο ) μήκους 24 μ. που τελικά καταλήγει σ' ένα μικρό θάλαμο 4Χ5 μ. και ύψους 2,50 μ. Το συνολικό βάθος (υψομετρικά) του σπηλαίου είναι 33 μ.
Πρωτοεξερευνήθηκε το 1933 και περιγράφεται αναλυτικά στο περιοδικό "Εκδρομικά" τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο 1933 καθώς και στην επετηρίδα του ΕΟΣ "Το Βουνό" έτους 1947 - 48 (σελ. 45 - 48).
Στο άρθρο των "Εκδρομικών" του Ι. Καψαμπέλη, ο οποίος έκανε και την πρώτη χαρτογράφιση του, αναφέρεται ότι το σπήλαιο ήταν γνωστό στους χωρικούς σαν Σπηλιά της Συκιάς.
Εικόνες από το εσωτερικό τού σπηλαίου "Κακαβούλα": wikiloc.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου