Στο οροπέδιο Γκίνανι, στη νότια Σαλαμίνα, σώζονται ερείπια από ένα μεσαιωνικό χωριό, στο οποίο η κατοίκιση ανάγεται από τα μέσα τού 10ου αι. μ.Χ. Οι λόγοι για τους οποίους οι, λίγοι σχετικά, κάτοικοι τής Σαλαμίνας, τότε, επιλέξανε τον τόπο αυτό για ενδιαίτημα τους θα πρέπει να έχουνε να κάνουνε με την πειρατεία και το γεγονός ότι το οροπέδιο Γκίνανι βρίσκεται σε σχετικά ασφαλές σημείο από τις ακτές.
Από τον οικισμό διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση το εξωκλήσι του Αγ. Γεωργίου. Από τα υπόλοιπα κτίσματα μόνο ερείπια. Αυτό που μας έκανε αρνητική εντύπωση είναι η πολύ χειρότερη, σε σχέση με λίγα χρόνια πίσω εικόνα τού ερειπωμένου οικισμού. Αυτό προκύπτει από την φωτογραφία που ακολουθεί, την οποία βρήκαμε στο διαδίκτυο: εδώ,
καθώς, απ’ ό,τι φαίνεται, οι πέτρες τών τοίχων τών ερειπίων αποτελούν εύκολη πηγή οικοδομικών υλικών παρακείμενων αγροικιών. Δυστυχώς.
Υπάρχουν τρεις τρόποι να φτάσει κάποιος στο Γκίνανι. Είτε από το Αιάντειο μέσω τής επαρχιακής οδού Αιάντειο - Γκίνανι (σημ. που είναι χωματόδρομος μετά τον Ι.Ν. Άγ. Χαραλάμπους) είτε από νότια, πεζή ή με ποδήλατο βουνού, μέσω δασικών δρόμων από τους οικισμούς Σατερλί και Περιστέρια. Οι διαδρομές από τους εν λόγω οικισμούς είναι μεταξύ 2,5 με 3 χλμ. και προτείνονται. Εμείς ακολουθήσαμε το δασικό δρόμο πεζή από τα Περιστέρια (βλέπε το χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί)
και, προτού το μεσαιωνικό οικισμό, προσπεράσαμε από ανατολικά τα ερείπια αρχαίας ακρόπολης που δεσπόζει τού οροπεδίου Γκινάνι.
Ακολουθούν εικόνες από το μεσαιωνικό οικισμό:
Αξίζει να σημειώσουμε ότι πολύ κοντά στα ερείπια τού μεσαιωνικού οικισμού διατηρείται σε αρίστη κατάσταση πέτρινο αλώνι του 18ου αι. μ.Χ., εικόνες από το οποίο ακολουθούν, και αν κρίνουμε από το σκουριασμένο σιδερένιο στιχερό (καθόσον παλαιότερα οι στιχεροί ήτανε ξύλινοι) θα πρέπει να χρησιμοποιούταν τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του 20ου αι. μ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου