Στην περιοχή τού πρώην αεροδρομίου, στο Ελληνικό, καταλήγουνε πολλά ρέματα από τις νότιες πλαγιές τού Υμηττού, η υπερχείλιση των οποίων, κατά τη διάρκεια έντονων φαινομένων, πλημμύριζε παλαιότερα τις περιοχές τού Ελληνικού και κυρίως της Γλυφάδας.
Τα πιο γνωστά από αυτά, παλαιότερα, ήταν των Τραχώνων, που εξέβαλε βόρεια τού παλιού αεροδρομίου, και της Ευρυάλης, που εξέβαλε νότια τού παλιού αεροδρομίου.
Ένα από τα συνιστώσα ρέματα τού πρώτου (σήμερα κινείται σκεπασμένο) ήταν το ρέμα Πιρναρή, που αποτελεί το φυσικό όριο νότιου και βόρειου Υμηττού και παράλληλα στο οποίο περνούσε η αρχαία Σφηττία οδός (που λειτουργούσε μέχρι τα μέσα τής δεκαετίας του 1950!) συνδέοντας την περιοχή τής αρχαίας Κρωπίας με την Αιξωνή, τους Τράχωνες και την αρχαία Αθήνα.
Το δεύτερο, της Ευρυάλης, σχηματιζότανε κυρίως από δύο ρέματα. Του Βαρελά, που παρουσιάζουμε στο παρόν, και κινείται μεταξύ του Μαυροβουνίου και του Στρώματος, και ενός βορειότερα, που ξεκινά από την περιοχή Τρία Δάκτυλα (διακρίνεται μεταξύ του Πιρναρή και του Βαρελά στο χάρτη από την wikimapia που προηγείται των εικόνων).
Το Ρέμα τού Βαρελά, σήμερα, φαίνεται να εκβάλει σε ένα τεχνητό βαθούλωμα (διακρίνεται στην πρώτη εικόνα), στο τέλος τής οδού Πριγκιποννήσων, στο οποίο συλλέγονται προσωρινά (μέχρι να απορροφηθούν από το έδαφος) τα όμβρια νερά από τις νότιες πλαγιές τού Μαυροβουνίου και τις βόρειες των Στρώματος, μεταξύ των οποίων σχηματίζεται.
Άλλοτε παράλληλα στο ρέμα άλλοτε οφιοειδώς και διαρκώς διασταυρούμενο με αυτό, κινείται το μονοπάτι που ακολουθήσαμε, σε μια υπέροχη διαδρομή (από τα 260 περίπου μ. στα 600 περίπου μ. υψόμετρο), με μια μαγευτική ένταση των χρωμάτων οφειλόμενη στη βραδινή βροχή που προηγήθηκε. Το μονοπάτι διατρέχει ένα δάσος που αναγεννιέται, μέχρι το διάσελο Μαυροβονίου και Στρώματος (βλέπε τις πέντε τελευταίες εικόνες). Εκεί που οι επιλογές είναι είτε βόρεια προς την κορυφή τού Μαυροβουνίου είτε νότια προς το Στρώμα και τις εγκαταστάσεις τής ΥΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου