Στην προηγούμενη ανάρτηση είχαμε κάνει αναφορά στους τέσσερις λόφους Λαθούριζα, Πευκωτό, Ξερόχαβος και Φασκομηλιά, που βρίσκονται νότια των Βλάχικων Βάρης μέχρι το Σαρωνικό κόλπο και ουσιαστικά είναι η νότια απόληξη τού ορεινού όγκου τού Υμηττού.
Στο παρόν θα παρουσιάσουμε εικόνες από μια διαδρομή μας στο Πευκωτό και μερικά ενδιαφέροντα σημεία του.
Να σημειώσουμε ότι η άνοδος στο λόφο Πευκωτό μπορεί να γίνει από ελάχιστα σημεία καθώς σε όλη την περίμετρό του υπάρχουνε περιφραγμένες οικοπεδικές εκτάσεις, χτισμένες ή μη, χωρίς να αφήνουνε δρομάκια ή μονοπάτια προς το λόφο. Στο λόφο μετά τη φωτιά του 2010, που είναι η τελευταία από μια σειρά φωτιών / εμπρησμών που προηγήθηκαν, που έκαψε το μεγαλύτερο μέρος τού πλούσιου πευκοδάσους, το οποίο ευτυχώς αναγεννιέται, ανοίχτηκε δασικός χωματόδρομος, ο οποίος βγαίνει στην οδό Στρατή Δεληγιαννάκη, στα νότια τού λόφου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα καεί (δηλαδή τον κάψουν) πάλι και ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθούν, σε περίπτωση φωτιάς, εγκλωβισμένοι από τις περιφράξεις περιπατητές (*).
Εμείς ανεβήκαμε από ένα μονοπάτι που ξεκινά από την οδό Δράμας, στα δυτικά του και ακολουθήσαμε την πορεία όπως είναι σημειωμένη στο χάρτη από τη wikimapia, που ακολουθεί.
Στην επόμενη, στο δασικό χωματόδρομο, κινούμαστε ανατολικά και διακρίνονται δυο κορυφές τού λόφου. Αριστερά αυτή στην οποία βρίσκεται μια μικρή διαμπερής σπηλίτσα, στην περιοχή γύρω από την οποία υπάρχουν αρκετά φίδια και χρειάζεται προσοχή, και δεξιά η ψηλότερη τού λόφου με το πυροφυλάκιο, το οποίο διακρίνεται και στη δεύτερη, ...
... η οποία λήφθηκε από την κορυφή με τη σπηλίτσα, εικόνες από την οποία ακολουθούν:
Συνεχίζοντας περάσαμε από την κορυφή τού λόφου με το πυροφυλάκιο και την ωραία θέα.
Κατόπιν κάναμε μια παράκαμψη εκτός δρόμου και συναντήσαμε, στη θέση 37°49'31''N 23°47'15''E, οχυρωματικά έργα εποχής Β’ΠΠ.
Επιστρέφοντας, στα δυτικά τού λόφου, στη θέση 37°49'39''N 23°46'59''E, συναντήσαμε αυτόν τον παλιό αναλημματικό τοίχο:
Και λίγα μέτρα μετά, σε μια πλαγιά γεμάτη με πέτρες από παλιά χτίσματα, στη θέση 37°49'43''N 23°46'56''E, έναν ακόμα παλιό αναλημματικό τοίχο ή πιθανόν αναβαθμίδα.
-----------------------
(*) Με την ευκαιρία, και επειδή η μη αναστρέψιμη, φοβάμαι, ολοκληρωτική καταστροφή των βόρειων και βορειοανατολικών πλαγιών των Γερανείων (πάνω από 50.000 καμένα στρέμματα δάσους), μέχρι την κορυφογραμμή, είναι πρόσφατη, θα πρέπει να τονίσουμε το πως η εκτός λογικής και ηλίθια νεοελληνική ατομικιστική συμπεριφορά, που γίνεται ανεκτή, αν όχι υποθάλπεται για λόγους που όλοι ξέρουμε, από την πολιτεία είναι το αίτιο μεγάλων συμφορών.
Το βράδυ τής 19ης Μάη 2021, ένας 90χρονος ελαιοπαραγωγός θυμάται να κάψει κλαδιά και ξερά χορτάρια στο χωράφι του, στο Σχίνο Κορινθίας, που βρίσκεται δίπλα στο δάσος, την ώρα που φυσάγανε πολύ ισχυροί δυτικοί άνεμοι (που είναι οι πιο συνηθισμένοι άνεμοι για όσους ξέρουν την περιοχή). Η φωτιά ξεφεύγει προς το δάσος. Οι της πυροσβεστικής έρχονται αμέσως και τρέχουνε στο δασικό δρόμο να την προλάβουνε πριν νυχτώσει. Ο δασικός δρόμος όμως ανήκει σε ιδιώτη - idiot (αποσιωπητικά πολλά), ο οποίος ιδιοκτήτης - idiot τού δασικού δρόμου, με ισοπεδωτή γαιών (γκρέιντερ) είχε φροντίσει να τον σκάψει κάθετα για να μην περνούν οχήματα (αποσιωπητικά άπειρα). Το όχημα τής πυροσβεστικής φτάνει στο χαράκωμα, δεν μπορεί να το περάσει, επιστρέφει και κάνει κύκλο 5 χιλιομέτρων, από άλλη διαδρομή για να φτάσει τη φωτιά. Δυστυχώς όμως η φωτιά είχε ήδη προχωρήσει, και πέσει σε βαθιά μεγάλη χαράδρα – ΕΝΩ ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΤΑΝΕ ΕΚΕΙ, όπως αναφέρουν, αν δεν αναγκαζόντουσαν να κάνουν αυτόν τον κύκλο και θα την είχανε σβήσει με ζημιά λίγων στρεμμάτων – και οι άνθρωποι, οι ήρωες των νεοελληνικών καλοκαιριών, λόγω πια και της νύχτας και χωρίς υποστήριξη πυροσβεστικών αεροσκαφών, δεν μπορούνε να κάνουνε κάτι και την τραγική συνέχεια την ξέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου