Frammento dal greco di Simonide [Giacomo Leopardi, μετ. ΦΚ]

XL
Frammento dal greco di Simonide

Ogni mondano evento
È di Giove in poter, di Giove, o figlio,
Che giusta suo talento
Ogni cosa dispone.
Ma di lunga stagione
Nostro cieco pensier s'affanna e cura,
Benché l'umana etate,
Come destina il ciel nostra ventura,
Di giorno in giorno dura.
La bella speme tutti ci nutrica
Di sembianze beate,
Onde ciascuno indarno s'affatica:
Altri l'aurora amica,
Altri l'etade aspetta;
E nullo in terra vive
Cui nell'anno avvenir facili e pii
Con Pluto gli altri iddii
La mente non prometta.
Ecco pria che la speme in porto arrive,
Qual da vecchiezza è giunto
E qual da morbi al bruno Lete addutto;
Questo il rigido Marte, e quello il flutto
 
Del pelago rapisce; altri consunto
Da negre cure, o tristo nodo al collo
Circondando, sotterra si rifugge.
Così di mille mali
I miseri mortali
Volgo fiero e diverso agita e strugge.
Ma per sentenza mia,
Uom saggio e sciolto dal comune errore,
Patir non sosterria,
Né porrebbe al dolore
Ed al mal proprio suo cotanto amore.

Απόσπασμα του Σιμωνίδη από τα Ελληνικά

Οποιοδήποτε κοσμικό γεγονός
Είναι στου Δία την εξουσία, του Δία, ώ γιέ μου,
Που ‘ναι στ’ αλήθεια το ακριβές του χάρισμα
Που κάθε τι διαθέτει.
Αλλά για μια εποχή μεγάλης διάρκειας,
Η τυφλή μας σκέψη ανησυχεί και νοιάζεται,
Αν και η ανθρώπινη ηλικία,
Καθώς την τύχη μας ορίζει ο ουρανός,
Πάει από μέρα σε μέρα,
Η όμορφη ελπίδα μάς τρέφει όλους
Με μακάρια γνωρίσματα,
Έτσι καθένας μάταια κοπιάζει:
Άλλοι για την αγαπημένη χαραυγή, τα νιάτα
Άλλοι για την προσδοκώμενη ηλικία.
Και τίποτα στη γη δεν ζει,
Έτσι ώστε την επόμενη χρονιά νάναι ευνοϊκοί και ελεήμονες
Μαζί  με τον Πλούτωνα οι άλλοι θεοί,
Ο νους καθόλου δεν υπόσχεται.
Νάτην! πριν φτάσει η ελπίδα στο λιμάνι,
Αυτή που με τα γηρατειά έρχεται μαζί
Και που προσθέτει ασθένειες στην καστανή, νεανική Λήθη.
Αυτός είναι ο άκαμπτος Άρης κι αυτό το κύμα
 
Του πελάγου, που θα μας απαγάγει. Άλλοι γερασμένοι
Από δυνατά γιατρικά κι άλλοι με θλιβερό κόμπο γύρω 
Στο λαιμό, υπόγεια δραπετεύουμε.
Έτσι με τα χίλια δεινά,
Όντα άθλια θνητά,
Καθώς θέλω νάμαι αλαζόνας και να ξεχωρίζω, 
Τινάξτε το κορμί σας και παλέψτε για τη ζωή σας.
Αλλά σχετικά με το αντίτιμο, την ποινή μου, 
Άνθρωπος σοφός κι απαλλαγμένος από συνηθισμένα λάθη,
Ότι θα την αντέξω, δεν θα το ισχυριστώ,
Ούτε κι αν οδηγήσει στον πόνο
Και στα δεινά του ο τόσος πολύς 
Για τη ζωή μου πόθος.