Mary Wollstonecraft [Voltairine de Cleyre]

Mary Wollstonecraft (*)

Η σκόνη εκατοντάδων χρόνων

Στα στήθια σου είναι,

Και η μέρα σου και η νύχτα σου των δακρύων

Κείτονται ναρκωμένες. 

Εσύ που ήταν τους η χαρά σου ανόητη,

Μια ζωή μια λέξη σπασμένη για των άλλων το ρυθμό, (**)

Κοίτα, η ώρα σου να χαμογελάς (στον υποψήφιο αγοραστή σου) ήρθε,

Και ο καιρός τού θρήνου μας. (***)   

Εσύ που ‘πινες ξίδι από το σφουγγάρι κι ‘χες τα μύρρα 

Και τον πικρότερο σταυρό,

Χαμογέλα, γιατί έφτασε η μέρα 

Που ξέρουμε πως θα χαθούμε · –

Η δική σου θα χαθεί ανολοκλήρωτη πράξη,

Το ατελείωτό σου τραγούδι,

Οι αμίλητες για τις ανάγκες μας λέξεις,

Τ’ άδικα λάθη·   

Χαμογέλα, που θρηνούμε, εμείς θρηνούμε,

Για τον αμετρίαστο πόνο,

Η ανοιχτή πληγή κάηκε βαθιά,

Ώστε να κερδίσουμε θα μπορούσε.

Μητέρα με τα περίλυπα μάτια

Των νεκρών παλιών ημερών,

Μητέρα των πολλών στεναγμών,

Απ’ τους πόνους απ΄ τους κακούς τους τρόπους·

Μητέρα των αποφασιστικών βημάτων

Μέσ’ απ’ όλα τα αγκάθια,

Μητέρα με τη δυνατή και γλυκιά ψυχή, –

Κοίτα, μετά τις καταιγίδες

Που ‘χουνε σπάσει και νικήσει τη σκόνη σου

Την από εκατοντάδες χρόνια,

Η μνήμη σου διορθώθηκε,

Και οι κατάλληλοι άνθρωποι ακούν.

Τα παιδιά σου γονατίζουνε κι επαναλαμβάνουν:

«Αν και η σκόνη είναι σκόνη,

Αν και το χώμα και η κάσα και το σεντόνι

Κι ο σκόρος και η σκουριά

Έχουνε διπλώσει και καλουπώσει και καταπιέσει,

Δεν μπορούν εν τούτοις να σκοτώσουν·

Στην καρδιά τού κόσμου βαθιά που ακινητεί

Ακόμα ζει.»    

Mary Wollstonecraft

The dust of a hundred years

Is on thy breast,

And thy day and thy night of tears

Are centurine rest.

Thou to whom joy was dumb,

Life a broken rhyme,

Lo, thy smiling time is come,

And our weeping time.

Thou who hadst sponge and myrrh

And a bitter cross,

Smile, for the day is here

That we know our loss; —

Loss of thine undone deed,

Thy unfinished song,

Th’ unspoken word for our need,

Th’ unrighted wrong;

Smile, for we weep, we weep,

For the unsoothed pain,

The unbound wound burned deep,

That we might gain.

Mother of sorrowful eyes

In the dead old days,

Mother of many sighs,

Of pain-shod ways;

Mother of resolute feet

Through all the thorns,

Mother soul-strong, soul-sweet, —

Lo, after storms

Have broken and beat thy dust

For a hundred years,

Thy memory is made just,

And the just man hears.

Thy children kneel and repeat:

“Though dust be dust,

Though sod and coffin and sheet

And moth and rust

Have folded and molded and pressed,

Yet they cannot kill;

In the heart of the world at rest

She liveth still.”

Philadelphia, 27th April 1893

 

(*) Η Mary Wollstonecraft, 27.04.1759 – 10.09.1797, ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και πρωτοπόρος υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης. Έγραψε μυθιστορήματα, ταξιδιωτικά, την ιστορία της Γαλλικής Επανάστασης και παιδική λογοτεχνία. Ποιο γνωστό της έργο είναι το βιβλίο «A Vindication of the Righs of Woman», του 1792, όπου αμφισβητεί την παραδοσιακή θέση τής γυναίκας και αναλύει επισταμένα και συστηματικά τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών. Ήταν μητέρα τής Mary Wollstonecraft Shelley, συγγραφέως τού περίφημου μυθιστορήματος «Frankenstein  or The Modern Prometheus” 

(**) broken rhyme: η τεχνική να σπάει στα δυο μια λέξη στο τέλος ενός στίχου, με την υπόλοιπη να εμφανίζεται στην αρχή τού επόμενου, ώστε να βγαίνει η ρίμα στο ποίημα. 

(***) weeping time: αναφέρεται στο μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο μαύρων, στην ιστορία των ΗΠΑ, που έλαβε χώρα στις 2 και 3 Μάρτη 1859,  στο Ten Broeck Race Course της Georgia και έμεινε στην ιστορία ως Weeping Time. 

Πηγή πρωτότυπου: theanarchistlibrary.org / Voltairine de Cleyre.