Η περιοχή βορειοανατολικά τού Πανοράματος Βούλας καλυπτόταν, μέχρι το Σάββατο 4 Ιούνη 2022, από ένα πυκνό πευκοδάσος, που δεν είχε γνωρίζει τη φωτιά, πλην ενδεχόμενα σε πολύ περιορισμένες εκτάσεις, από τον Ιούλη 1974.
Αξίζει να θυμίσουμε πως την ημέρα τής τουρκικής εισβολής στη βόρεια Κύπρο, την 20η Ιούλη 1974, μια φωτιά από το Κορωπί, που κανείς δεν ασχολήθηκε να την ανακόψει σε κανένα σημείο της, έφτασε στις ανατολικές παρυφές τού νότιου Υμηττού και μετά από τρεις μέρες τον έκαψε ολόκληρο, από το λόφο Μαυροβουνίου και νότια, μέχρι δηλαδή που δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάψει. Φυσικά για τους τότε ανίκανους έφταιγαν οι τούρκοι...
Οι δασικοί χωματόδρομοι, που ξεκινούν από το Πανόραμα Βούλας είναι σημεία αφετηρίας για πολλές διαδρομές στο νότιο Υμηττό, καθώς περνούσανε μάλιστα από ένα εξαιρετικό πευκοδάσος.
Όλα αυτά μέχρι το μεσημέρι τού Σαββάτου τής 4η Ιούνη 2022.
Τότε ήταν που, όπως μας είπαν, ένα πουλί, πέρασε ή κάθισε στα καλώδια υψηλής τάσης στον υποσταθμό τού ΔΕΔΗΕ, στην περιοχή Αγ. Τριάδας Γλυφάδας, και τα φτερά του, λόγω ιονισμού, πήρανε φωτιά. Το άτυχο αυτό πουλί πέφτοντας, στα άκοπα ξερά χορτάρια, ξεκίνησε τη φωτιά, η οποία κατάκαψε σχεδόν ολόκληρο το πευκοδάσος τού νότιου Υμηττού, ανατολικά τού Πανοράματος.
Το πρωινό τής 7ης Ιούνη 2022, περάσαμε από την περιοχή, ακολουθώντας τη διαδρομή, της οποίας το εκτός του οικισμένου μέρους έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia. Στον ίδιο χάρτη έχει σημειωθεί και κατ’ εκτίμηση (με λεπτή κόκκινη γραμμή) η περιοχή που κάηκε καθώς και η αρχική διαδρομή τής φωτιάς, για την οποία όπως θα δείξουμε στη συνέχεια θα μπορούσε να είχε διακοπεί η πορεία της προτού πέσει στο πυκνό δάσος και το καταστρέψει.
-------
Οι χελώνες, λόγω της πλήρους αδυναμίας τους να απομακρυνθούνε σε συνδυασμό με το ότι ψήνονται μες στο καβούκι τους, οδηγούνται σε ένα μαρτυρικό θάνατο από τη φωτιά.
Στην επόμενη εικόνα διακρίνεται ο υποσταθμός τού ΔΕΔΗΕ από τον οποίο ξεκίνησε η φωτιά και η αρχική της διαδρομή. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι άνεμοι δεν ήταν ισχυροί, αν η κινητοποίηση ήταν άμεση, η φωτιά δεν θα πέρναγε από τον χαμηλότερο δασικό χωματόδρομο, από το ύψος τού οποίου λήφθηκε η φωτογραφία.
Συνεχίζοντας περάσαμε την περιοχή που ανέβηκε η φωτιά.
Γυρίζοντας νότια / νοτιοανατολικά μέσω του δασικού χωματόδρομου, ψηλότερα τού προηγούμενου, περνάμε πάλι από την καμένη περιοχή, μια ζώνη που άνοιγε προς τα πάνω, στην οποία φαίνεται πως η φωτιά άφησε αρκετά δέντρα να συνεχίσουνε το δημιουργικό τους έργο στον πλανήτη.
Στη συνέχεια, φτάνοντας στο ύψος τής κεραίας, όπου ο δασικός χωματόδρομος στρέφεται βορειοανατολικά, προς το Στραβαετό, καθώς κινείται στο ψηλότερο μέρος μεταξύ της πλαγιάς που ανεβήκαμε και του βαθιού Λυκορέματος, διαπιστώνουμε ότι το παιχνίδι κυρίως χάθηκε εκεί – στο χάρτη έχει σημειωθεί με δυο λευκές παράλληλες γραμμές.
Αν είχε δοθεί έστω και εκεί η πρέπουσα προσοχή, η φωτιά δεν θα είχε περάσει ανατολικά (βλέπε την τελευταία φωτογραφία, στην οποία έχουν σημειωθεί οι διαδρομές που ακολούθησε η φωτιά), πέφτοντας αφενός στο Λυκόρεμα που την οδήγησε στο Πανόραμα αφετέρου στο πυκνό πευκοδάσος, το οποίο κατάκαψε μέχρι τη Βάρη, το Χέρωμα και τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Όπως μάλιστα φαίνεται στις εικόνες που ακολουθούν, στο λόφο Στραβαετός έφτασε μέχρι το δασικό χωματόδρομο. Προφανώς θα βοήθησε ιδιαίτερα πως η πλαγιά, στη νότια πλευρά του, έχει έντονη κλίση και ο δασικός χωματόδρομος έχει μεγάλο πλάτος. Τη γλύτωσε λόγω της φοράς των ανέμων, που ήτανε νότιοι, και ο λόφος Κακαβούλα, αλλά η περιοχή νότια τους κατακάηκε μέχρι το οικισμένο μέρος.
Δεν ξέρω προσωπικά αν θα περάσω πάλι από το μέρος αυτό. Ίσως αν θα μου είναι εφικτό μετά από πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου