FAVOLOSO E IL VENTO
Disincántano gli anni
e il vento dei naufragi
Ma ai ritorni
alla soglia paterna
che fa come di ambra
il tramonto del sole
favoloso è il vento di sereno
dove il grido delye strade
non èe più che 1’eco del mare
nel cavo d’una conchiglia
che talora sta ad ascoltare
un bimbo incantato.
Aura di mito
hanno le voci dei morti
e questo alito del fomo
che ora non s’accende più.
ΜΥΘΙΚΟ ΕΙΝΑΙ T’ ΑΓΕΡΙ
Απογοητεύουν τα χρόνια
κι ο άνεμος των ναυαγίων.
Αλλά με τους γυρισμούς
στο πατρικό κατώφλι
που κάνει σαν κεχριμπαρένιο
το ηλιοβασίλεμα
μυθικό είναι τ’ αγέρι της ξαστεριάς
που η κραυγή των δρόμων
δεν είναι πια απ’ την ηχώ της θάλασσας
μες στο κοχύλι
που κάποτε αφουγκράστηκε
ένα μαγεμένο παιδάκι.
Μιαν αύρα μύθου
έχουν οι φωνές των πεθαμένων
και τούτο το χνώτο απ’ το φούρνο
που τώρα δεν ανάβει πια.
Η μετάφραση είναι του ιδίου τού ποιητή.
Από την ποιητική του συλλογή: Το τετράδιο ενός καλοκαιριού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου