Παίρνοντας το δρόμο από το χωριό Χιλιομόδι Κορινθίας προς το παλιό μοναστήρι Φανερωμένης, λίγες δεκάδες μέτρα πριν το παλιό μοναστήρι, στο πέταλο του δρόμου, δίπλα σε μια στάνη φτιαγμένη μπροστά και μέσα σε μια σπηλιά…
…ξεκινάει χωματόδρομος που καμιά εκατοστή μέτρα μετά διακλαδίζεται σε έναν (δεξιά) που κινείται οφιοειδώς νότια και δυτικά στις βορειοδυτικές πλαγιές τού όρους Αραχναίο, και έναν (αριστερά) που κινείται ανατολικά προς το Μετόχι (Αγ. Ιωάννη) και το χωριό Αγ. Ιωάννης.
Ακολουθώντας πεζή τον προς τα ανατολικά – η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
– περί τα 1,9 χλμ. μετά, συναντάμε τη θέση τού κάστρου Αλαταργιάς, ελάχιστα ερείπια και διάσπαρτα μέλη από την τοιχοποιία του οποίου σώζονται.
Το κάστρο, όπως αναφέρεται στον καστρολόγο (από τον οποίο και οι κατωτέρω πληροφορίες), είχε περιορισμένη ορατότητα, λόγω του ότι είχε φτιαχτεί σε μικρό οροπέδιο, είχε οπτική επαφή με το κάστρο Αμπιδίτσα ή Ελευθερόπυργος ή Κλεισούρας και επόπτευε το πέρασμα από το Χιλιομόδι προς Πιάδα Αργολίδας (τη σημερινή Νέα Επίδαυρο).
Το κάστρο είναι μεσαιωνικό, το πιθανότερο των αρχών τού 13ου μ.Χ. αι., δηλαδή της εποχής που ο δούκας των Αθηνών Όθωνας Δελαρός κατείχε περιοχές τής ανατολικής Κορινθίας και της Αργολίδας, και μοιάζει με άλλα γειτονικά του κάστρα τής ίδιας εποχής, όπως του Μουντ Εσκουβέ, του Γκύκλου κ.α.
Στον καστρολόγο αναφέρεται η πληροφορία, από τσοπάνο τής περιοχής, ότι για την κακή κατάσταση τού κάστρου ευθύνεται και ένας εργολάβος, ο οποίος πριν μερικές δεκαετίες πήρε μεγάλο μέρος από τα δομικά του υλικά, τις πέτρες, για να τα χρησιμοποιήσει σε έργο που κατασκεύαζε (!)
Αρχικά το εξωτερικό τείχος, τραπεζοειδούς σχήματος, κάλυπτε έκταση 13,5 στρεμμάτων και ήτανε ξερολιθιά. Περίπου στο μέσο τού νότιου τείχους (γεωμετρικά η μεγάλη βάση τού τραπέζιου), υπήρχε πολυγωνικό περίβολο, στο εσωτερικό τού οποίου υπήρχε κτίριο διαστάσεων 6Χ14 μ. κεραμοσκεπές, δίπλα του προς τα ανατολικά η είσοδος και δίπλα της οχυρός περιτειχισμένος χώρος τραπεζοειδούς σχήματος.
Το πάχος των τειχών κυμαινόταν από τα 2,2 στα 2,80 μ. (στον περιτειχισμένο χώρο)
Όσον αφορά το όνομα αλαταργιά, να αναφερθεί ότι συναντιέται παντού στον ελλαδικό χώρο και είναι η πέτρινη πλάκα στην οποία οι βοσκοί ταΐζουνε τα πρόβατά τους, καρπούς με αλάτι, για να διψούν, να πίνουν νερό και να παίρνουν βάρος.
Ακολουθούν εικόνες από το κάστρο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου