[στον Υμηττό, 25.01.2024]

 

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 25ης Γενάρη 2024, στον Υμηττό και η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ξεκίνησα από το σημείο, από το οποίο ξεκινά ο δασικός χωματόδρομος, 1.385 μ. μετά την Καλοπούλα [ο οποίος διατρέχει τις δυτικές κλιτύες τού Υμηττού μεταξύ της κορυφογραμμής, στο ύψος των κεραιών, και της Μονής Καισαριανής και βγαίνει προς Αγ. Μάρκο ή Κουταλάδες κ.λπ. (εφεξής «χωματόδρομος»)], και ακολούθησα το μονοπάτι προς Μονή Ταξιαρχών Αστερίου που περνώντας την από νότια  βγαίνει ψηλά στον ασφαλτόδρομο, μετά τις εγκαταστάσεις ΟΤΕ, προς το πάρκο κεραιών. Το υπόψη μονοπάτι, το οποίο κινείται στο βόρειο όριο τού πανέμορφου «Αισθητικού Δάσους Καισαριανής», το έχω ακολουθήσει πολλές φορές και είναι αρκετά βατό με ορισμένα μόνο τμήματα του επικλινή, αλλά όχι κάτι το δύσκολο. Από το εν λόγω μονοπάτι η εικόνα που ακολουθεί. Όπως φαίνεται, και είμαστε τέλη Γενάρη, από τα ψηλότερα βουνά τής Αττικής, εμφανές χιόνι και μόνο στην κορυφογραμμή του, έχει ο Κιθαιρώνας. Ας ελπίσουμε στο Φλεβάρη θα αλλάξει η εικόνα.

Φτάνοντας στον ασφαλτόδρομο, συνέχισα νότια, προς τα πάνω, μέχρι του σημείου που ξεκινάει, προς τα κάτω, ένα παλιό μονοπάτι, το οποίο χρησιμοποιείται και από (πολύ έμπειρους) ποδηλάτες για downhill, και βγαίνει στον «χωματόδρομο». Εικόνες από το μονοπάτι δεν έχουνε παρουσιαστεί στο παρόν ιστολόγιο παλαιότερα και είναι η πρώτη φορά που το περνάω. Όπως φαίνεται (ενδεικτικά βλέπε τη δεύτερη εικόνα κατωτέρω) σε πολλά του σημεία είναι πετρόχτιστο, είναι προσεγμένο και δείχνει να χρησιμοποιείται τακτικά, αλλά δεν αναφέρεται σε πεζοπορικούς χάρτες.
 
Ξεκινάει, με αρκετά απότομη κλίση προς τα κάτω, από το σημείο τής επόμενης φωτογραφίας. Δεν υπάρχει κανένα σημάδι και πρέπει να προσέξεις καλά για να εντοπίσεις το εν λόγω σημείο καθώς εκεί, στον ασφαλτόδρομο, υπάρχει και προστατευτική μπάρα για τα οχήματα):
 

Λίγο μετά το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο ενώ, όπως αναφέρθηκε, χρησιμοποιείται και από ποδηλάτες για downhill. Αυτό, δεδομένης μάλιστα και της κατά τόπους μεγάλης κλίσης του και περιορισμένης, λόγω των πολλών ζικ ζακ, ορατότητας, σημαίνει πως ο ορειβάτης θα πρέπει να είναι σε διαρκή εγρήγορση ώστε αν αντιληφθεί ποδηλάτες να παραμερίσει. Οι ποδηλάτες δεν πρόκειται να τον αντιληφθούν έγκαιρα!
Αρχικά κατεβαίνει, ενίοτε οφιοειδώς, την πλαγιά προς την κοίτη ρέματος, νότια του, και σε ορισμένα σημεία διακλαδίζεται προσωρινά σε ένα μονοπάτι καθαρά για πεζοπόρους και σε ένα διαμορφωμένο για ποδήλατα:

Το μονοπάτι κατεβαίνει στην βατή κοίτη τού ρέματος, την οποία ακολουθεί μέχρι το «χωματόδρομο»:

 

-στην επόμενη διακρίνεται αναβαθμίδα, από ξερολιθιά, στήριξης τού μονοπατιού:

 

Βγαίνοντας στο «χωματόδρομο» κινήθηκα προς τα βορειοδυτικά, στο σημείο εκκίνησης. Εξαιρετική διαδρομή με κατά τόπους πλούσια θέα προς το λεκανοπέδιο τής Αθήνας και τους ορεινούς όγκους δυτικά του, μέχρι πέρα τις βουνοκορφές: Ζήρεια (Κορινθία) και Παλιοβούνα (Ελικώνα – Βοιωτία).