Μες της Πεντέλης τα βουνά
στα πεύκα τριγυρίζω
τον Χάρο ψάχνω για να βρω μανούλα μου
μα δεν τον εγνωρίζω
Ένα γλυκό ξημέρωμα
τον Χάρο ανταμώνω
μες της Πεντέλης τα βουνά μανούλα μου
και του μιλώ με πόνο
Χάρε του λέω άσε με
ακόμα για να ζήσω
έχω γυναίκα και παιδιά μανούλα μου
πες μου πού θα τ’ αφήσω
Με βλέπει και χαμογελά
κι αρχίζω πια να σβήνω
μου λέει με δυνατή φωνή μανούλα μου
σε παίρνω δε σ’ αφήνω
Αξίζει να αναφέρουμε πως μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε, οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία εγκατασταθήκανε σε όλα σχεδόν τα μέρη τής ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά και σε πολλά νησιά με ορισμένες εξαιρέσεις, με πιο χαρακτηριστική τής Κρήτης. Έτσι έγινε και στην περιοχή τής Πεντέλης όπου πολλοί εγκατασταθήκανε στον σημερινό οικισμό (τότε ακατοίκητο) της Παλαιάς Πεντέλης, στην περιοχή τού Ι.Ν. Αγ. Τριάδας τού Νερού. Λόγω των πολλών κακουχιών, από τον ξεριζωμό μέχρι να φτάσουνε στον ελλαδικό χώρο, αλλά και από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που αντιμετώπισαν εδώ, πολλοί αρρώστησαν από φυματίωση. Στην παραγκούπολη, όπου διαμέναν άρχισαν να συγκεντρώνονται και άλλοι πάσχοντες από φυματίωση από τα γύρω χωριά. Επειδή όμως η βασιλική οικογένεια ήθελε την Παλαιά Πεντέλη για τουριστικό θέρετρο, το 1937, επί Μεταξά, οι πάσχοντες από φυματίωση, εκδιώχθηκαν από την παραγκούπολη προς την περιοχή τής σημερινής Νέας Πεντέλης, η οποία επίσης εκείνα τα χρόνια ήταν ακατοίκητη (σ.σ. οι λατόμοι από τα νησιά τού αιγαίου, ήρθανε μετά το 1950).
Πηγή πληροφοριών: iranon.gr - Πεντέλη - Ορεσίβιος.
Πώς θα μπορούσε το δράμα αυτών των ανθρώπων να μην αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους ρεμπέτες; τη στιγμή μάλιστα που το ρεμπέτικο, στα χρόνια εκείνα, ανθούσε!
Το παραπάνω τραγούδι, από τα ωραιότερα για την Πεντέλη, είναι σε μουσική τού Στράτου Παγιουμτζή, αλλά για τον στιχουργό υπάρχει διχογνωμία.
-Στο youtube, το κανάλι που ανέβασε την (αυθεντική) έκδοση, από τον μετέπειτα δίσκο τής ΕΜΙ, κυκλοφορίας 2006, αναφέρει ως στιχουργούς τούς Νίκο Βασιλάκη και Γιάννη Παπαϊωάννου.
-Στην ιστοσελίδα τής Μηχανής τού Χρόνου, αναφέρεται πως ο Στράτος Παγιουμτζής, όταν μπόρεσε, το 1940, με προτροπή τής γυναίκας του, να επισκεφτεί έναν φίλο του (δεν κατονομάζεται), στο Σανατόριο Πεντέλης, ο οποίος έπασχε από φυματίωση, του έδωσε στίχους να τους κάνει τραγούδι. Ο Παγιουμτζής κατόπιν έδωσε τους στίχους αυτούς στους Νίκο Βασιλάκη και Γιάννη Παπαϊωάννου, οι οποίοι τους διορθώσανε και μετά μελοποιήθηκαν, από τον Παγιουμτζή, και έγινε το παραπάνω τραγούδι.
-Στον προαναφερθέντα τρίτο τόμο τού ebook τού Ορεσίβιου, «Πεντέλη» (Κεφάλαιο 8), ως στιχουργός αναφέρεται ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης (γνωστός με το παρατσούκλι Τσάντας, που του είχε κολλήσει ο Παγιουμτζής γιατί γύριζε στην Ομόνοια με μια τσάντα γεμάτη στίχους του, να τους δώσει σε ρεμπέτες για μελοποίηση), όπως και στην ιστοσελίδα stixoi.info κ.α. Κατά πάσα πιθανότητα αυτοί αναφέρουνε σωστά τον Χαράλαμπο Βασιλειάδη ως το στιχουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου