30 Ιανουαρίου 2024

[στο Παρατηρητήριο τής Λίμνης Πλαστήρα, 27.01.2024]

Εικόνες από την τεχνητή Λίμνη Πλαστήρα έχουνε παρουσιαστεί και άλλες φορές στο παρόν ιστολόγιο.

Η αρχική ιδέα για την κατασκευή τεχνητής λίμνης, στην περιοχή, ανήκει στον Νικόλαο Πλαστήρα όταν, το 1935, επισκέφτηκε το χωριό που γεννήθηκε, το Μορφοβούνι Καρδίτσας, και είχε δει τις συνέπειες από καταστροφικές πλημμύρες. Το Μορφοβούνι βρίσκεται στα 1.700 περίπου μ. από το βόρειο άκρο τής σημερινής λίμνης, στο δρόμο που ανεβαίνει από την πόλη τής Καρδίτσας, μέσω του χωριού Μητρόπολη.
Το έργο τής κατασκευής τού φράγματος, στο νότιο μέρος τής σημερινής τεχνητής λίμνης η οποία δημιουργήθηκε από την κατασκευή και λειτουργία τού ανωτέρω φράγματος, ξεκίνησε το 1959, με χρήματα από ιταλικές αποζημιώσεις / επανορθώσεις τού Β’ΠΠ, και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβρη τού 1962. Η τεχνητή Λίμνη Πλαστήρα, που βρίσκεται στα ανάντη τού ποταμού Μέγδοβα ή Ταυρωπού και τροφοδοτείται με τα νερά από τους ορεινούς όγκους που την περιβάλλουν (κυρίως των Αγράφων δυτικά της) βρίσκεται σε υψόμετρο επιφάνειας, 750 μ., έχει: χωρητικότητα 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, μέγιστο βάθος 60 μ., μέγιστο μήκος 12 χλμ., μέγιστο πλάτος 4 χλμ. και συνολική επιφάνεια 24.000 στρέμματα. Τα νερά της τροφοδοτούνε καλλιέργειες στον κάμπο τής Καρδίτσας και μια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας τής ΔΕΗ, η οποία βρίσκεται κοντά στο χωριό Μητρόπολη, στα 200 περίπου μ. υψόμετρο (ήτοι 550 μ. κάτω από την επιφάνεια τής λίμνης, κάτι που εξασφαλίζει πολύ μεγάλη ταχύτητα στη ροή τού νερού, καθώς αυτό εισέρχεται στη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, και συνεπώς περιέχει μεγάλη μηχανική ενέργεια ανά μονάδα όγκου νερού).

Η τεχνητή λίμνη προσφέρει όμορφες εικόνες, από αυτές που συναντά κανείς σε παραλίμνιους οικισμούς…














…και ωραίες διαδρομές για ποδήλατο ή πεζοπορία. Στην περιοχή διαβιούν αρκούδες, που το χειμώνα πέφτουνε σε χειμέρια νάρκη και λύκοι, που γενικά δεν προβληματίζουνε τους πεζοπόρους. Μεγάλο πρόβλημα όμως αποτελούνε τα τσοπανόσκυλα, τα οποία, συνήθως, σχηματίζουν ομάδες άνω των τεσσάρων ή πέντε ατόμων, αφήνονται (από κάποιους καλούς ανθρώπους, τους ιδιοκτήτες τους κτηνοτρόφους) ελεύθερα γύρω από τις πολλές διάσπαρτες στάνες, έξω από την ή με χαμηλό ύψος περίφραξη, που την υπερπηδούν εύκολα, ή με ανοιχτές τις πόρτες στους φράκτες, και δεν ξέρεις πότε θα βρεθείς αντιμέτωπος μαζί τους. Συνίσταται η πεζοπορία ή ποδηλασία μόνο σε ομάδες αρκετών ατόμων.

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από το Παρατηρητήριο τής Λίμνης Πλαστήρα, στη θέση 39°14’14’’N 21°44’14’’E, στα 1.159 μ. υψόμετρο. H θέση του έχει επισημανθεί στο χάρτη τής Google maps:

































Για να πάμε εκεί ακολουθούμε το δασικό χωματόδρομο (σ.σ. υπάρχει πινακίδα που σε κατευθύνει), ο οποίος ξεκινά από τον ασφαλτόδρομο που πάει στο το Φράγμα από βόρεια, στα 5,1 χλμ. μετά το χωριό Μπελοκομίτη (ή στα 2,4 χλμ μετά το Φράγμα αν ερχόμαστε από νότια, από το Φράγμα) προς τον οικισμό Κέδρος. Στα 1,27 χλμ. μετά, ο δασικός χωματόδρομος – κατά τόπους καλυμμένος με τσιμέντο – διακλαδίζεται σε έναν, δεξιά, που πάει στον οικισμό Κέδρος και σε έναν, αριστερά, στον οποίο συνεχίζουμε. 1,8 χλμ. μετά, σε ένα πέταλο τού δασικού χωματόδρομου, βρίσκεται το Παρατηρητήριο με την εξαιρετική θέα!
Ακολουθούνε λίγες εικόνες:






























Σημειώσεις:
-Στην 1η, στο βάθος διακρίνεται το βουνό των Θεών, ο Όλυμπος.
-Στην τελευταία εικόνα, διακρίνεται η κοίτη τού ποταμού Μέγδοβας ή Ταυρωπός, μετά το Φράγμα (το οποίο όμως δεν διακρίνεται από το Παρατηρητήριο), καθώς συνεχίζει νοτιότερα. Παλαιότερα, πριν την κατασκευή τού Φράγματος των Κρεμαστών και τη δημιουργία τής ομώνυμης τεχνητής λίμνης, στα δυτικά τής Ευρυτανίας, στα σύνορα με την Αιτωλοακαρνανία, ο Μέγδοβας εξέβαλε στον ποταμό Αχελώο, στην περιοχή τής τεχνητής λίμνης Κρεμαστών.
Το τοπωνύμιο Μέγδοβας είναι σλάβικο. Εδώ να θυμίσουμε ότι τα Άγραφα και η Ευρυτανία βρίθουνε σλάβικων τοπωνυμίων (κάτι που σχετίζεται με τις σλάβικες ρίζες μεγάλου μέρους των πληθυσμών τής περιοχής, που εξελληνίστηκαν), πάρα πολλά από τα οποία, δυστυχώς κατ’ εμέ, τροποποιήθηκαν μετά το 1830 και ιδίως στον 20ο αι. πριν τον Β’ΠΠ, ώστε να μην θυμίζουνε τις σλάβικες (ή αρβανίτικες ή βλάχικες κ.λπ. σε άλλες περιοχές) ρίζες τους (π.χ. το όνομα τού χωριού τής Ευρυτανίας Κερασοχώρι μέχρι το 1930 λεγότανε Κράσοβο, που στα σλάβικα σήμαινε Μεγάλο Χωριό).

Δεν υπάρχουν σχόλια: