Run [Fatemeh Ekhtesari]

Τρέξε

-τρέξε

Μια φωνή με πέρασε.

Και κάποιος μόλις έτρεξε μες στο θολωμένο μου μυαλό

-τρέξε

Στους δρόμους το πλήθος συνωστίζεται

-τρέξε

Τ’ αυτοκίνητα κορνάρανε σε μια ατέλειωτη νύχτα

Οι ήχοι από τις κόρνες, από χρόνια πολλά αμνησίας μετά,

Μπαίνανε στ’ αφτιά μου και το μυαλό μου θολώνανε

Να κορνάρουνε τ’ άκουγα

Και μια σχισμένη εικόνα στα χέρια μου κρατούσα

Τον ήχο άκουσα να χάνομαι σ’ όλους τους αδιέξοδους δρόμους

Τον ήχο άκουσα των δακρύων να γλιστράνε στα συγκλονισμένα τρεμάμενα μάτια

Τον ήχο άκουσα των δακρυγόνων και των τσιγάρων να τσούζουν

Τον ήχο άκουσα των ροπάλων πάνω στις πλάτες και τα κεφάλια

Κι άκουσα τις σκιές πίσω μου να τρέχουν

-τρέξε

Δυο σιωπές φτιάχνουνε μια φωνή

Τη φωνή των χεριών μας να ξεχωρίζουνε το ένα από το άλλο

Τη φωνή σου να με περνά

Τη φωνή σου με του πλήθους να ενώνεται

Και  τη φωνή μου να χάνεται, σ’ όλες εκείνες τις κακές ημέρες      

Είχα κολλήσει σε μια πόρτα διαφυγής

Κολλημένη στη δουλειά μου, στο γραφείο μου

Κολλημένη στα χάπια μου και σ’ όλα εκείνα τα βράδια αυπνίας

Και κολλημένη σ’ όλα εκείνα τα διπλά πρωινά

Να ξυπνώ συνήθισα και να εξασκώ τα γέλια μου και να εξασκώ τα κλάματά μου

Σ’ ένα διπλό καθρέφτη μπροστά  

Σ’ εκνευρισμό συνήθισα στο κάτω μέρος, τα υπηρεσιακά χαρτιά, να υπογράφω

Σ’ εκνευρισμό συνήθισα για ένα πράγμα, στις εφημερίδες, να ψάχνω

Κι εκνευρισμένη συνήθισα, τ’ απογεύματα όλα, απ’ το γραφείο να επιστρέφω

Να επιστρέφω στη σιωπή που σε καλωσορίζει σε κάθε δωμάτιο

Να επιστρέφω στα παγωμένα χέρια που ένα φλυτζάνι τσάι κρατούν     

Να επιστρέφω στις κακές μέρες που χειρότερες τις περιμένουν

Και να επιστρέφω σε μένα περιμένοντας να καλωσορίσω τον άντρα μου

Σα μια χαρούμενη σύζυγο που να καλωσορίσει περιμένει τον άντρα της

Τον περιμένει τις κάλτσες του να πετάξει στο καθιστικό

-τρέξε

Το σπίτι μου γέμισε με σπαταλημένους ήχους

-τρέξε

Κάποιος ακούμπησε τον ώμο μου

Πρέπει να τρέξεις στους δρόμους τού οργισμένου πλήθους

Και σε μια γυναίκα με αραβικό τσαντόρ

Πρέπει να τρέξεις με κείνες τις δυο σκιές πίσω σου

Και με το φόβο να κρατάς το «πράσινο βραχιόλι ευαισθητοποίησης» στο χέρι σου *

Πρέπει να τρέξεις με τον εαυτό σου από μια καυτή σφαίρα πληγωμένο

Και με τα δάκτυλά σου το σήμα να κάνεις τής νίκης

Πρέπει να τρέξεις με το πηγμένο στην άκρη των χειλιών μας αίμα

Και στη νύχτα που ‘ναι η θλιβερή μας επανάληψη

Στην ατελή νύχτα τής ελευθερίας

Και με τον εαυτό σου στα μπράτσα μου να ξεψυχά

Τον εαυτό σου να ζει στους νεκρούς ανάμεσα

Και στα χέρια μας το ένα να συναντά το άλλο και πάλι

Φώναξέ με

Είμαι εσύ

Είμαι τόσο παγωμένη όσο τα χέρια σου

Φώναξέ με

Θέλω στους δρόμους να επιστρέψω

Φώναξέ με στ’ αφτιά σου να ψιθυρίσω με αγάπη

Φώναξέ στα μπράτσα σου να χαθώ και στα όνειρά μου

Φώναξέ με

Κι από τον εαυτό μου σώσε με.

Run

- run

A voice passed by me.

And someone just ran inside my confused mind

- run

The streets were crowded and crowded

- run

The cars were honking in an endless night

Honking after many years of forgetfulness

Entering my ear and confusing my mind

I heard them honking

And I kept a torn up picture in my hands

I heard the sound of being lost in all the dead-end streets

I heard the sound of tears slipping down the rocked eyes

I heard the sound of tear gas and cigarettes all stinging

I heard the sound of batons meeting backs and heads

And I heard the shadows running behind me

-run

Two silences made a voice

The voice of our hands separated from each other

The voice of yours passing by me

The voice of yours becoming the voice of people

And the voice of mine lost in all those bad days

I was sticking to a postern

Sticking to my office to my job

Sticking to my pills in all those nights of insomnia

And sticking to all those duplicated mornings

I used to wake up and practice my laughs and practice my cries

With a duplicated mirror

I used to put my impatient signature in the bottom of official papers

I used to look for one thing in all the newspapers impatiently

And I used to come back from the office in all the afternoons of impatience

Coming back to the silence that welcomes you in every room

Coming back to the cold hands that keep the hot cup of tea

Coming back to the bad days followed by worse

And Coming back to me waiting to welcome my husband

Like a happy wife who waits to welcome her husband

Waiting for him to throw his socks in the living room

- run

My house is filled with the thrown away sounds

-run

Someone touched my shoulder

You should run to the streets of madding crowd

And to a woman in Arabian veil

You should run to those two shadows behind you

And to the fear of keeping a green wrist band in your hand

You should run to yourself stung by a hot bullet

And to your fingers of the V sign

You should run to the clotting blood in the corner of our lips

And to the night which is our sad resumption

To the incomplete night of liberty

And to yourself dying in my arms

To yourself being alive among the deads

And to our hands meeting each other again

Call me

I am you

I am as cold as your hands

Call me

I want to come back to the streets

Call me to whisper in your ears with love

Call me to lose myself in your arms and in my dreams

Come back and resurrect the memoires

Call me

And rescue me from myself.

Πηγή: versopolis.com.

Η ιρανή ποιήτρια Fatemeh Ekhtesari, γεννήθηκε το 1986, στο Karaj τού Ιράν. Το 2013 συμμετείχε στο φεστιβάλ ποίησης «Göteborgs poesifestival» στο Γκέτεμποργκ τής Σουηδίας. Επιστρέφοντας στο Ιράν φυλακίστηκε, μαζί με τον ιρανό ποιητή Mehdi Moosavi, αλλά μετά από διαμαρτυρίες σουηδών λογοτεχνών, την 24 Γενάρη 2014, αφέθηκαν ελεύθεροι με εγγύηση. Στις 12 Οκτώβρη 2015, καταδικάστηκε σε 11,5 χρόνια φυλακή και 99 μαστιγώματα μαζί με τον Mehdi Moosavi, ο οποίος καταδικάστηκε σε 9,5 χρόνια φυλακή και επίσης 99 μαστιγώματα, για «ανήθικη συμπεριφορά» και «προσβολή τού ιερού». Τα 11,5 χρόνια αναλυόντουσαν σε: 7 για βλασφημία, 3 για δημοσίευση άσεμνων φωτογραφιών και 1,5 για παράνομες σχέσεις. Η Fatemeh Ekhtesari είναι μαία, έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και ήταν αρχισυντάκτρια του μεταμοντέρνου περιοδικού «Hamin farad dud» μέχρι την απαγόρευση τής κυκλοφορίας του. Ποιήματά της έχουνε μελοποιηθεί από τον απαγορευμένο, στο Ιράν, ράπερ Shahin Najafi. Τον Γενάρη τού 2016 με τον Mehdi Moosavi  διαφύγανε στη Σουηδία, όπου ζει μέχρι σήμερα σε τοποθεσία που για λόγους ασφαλείας δεν είναι γνωστή.

Πηγή: wikipedia.org/Fateme Ekhtesari. 

* wristbandexpress.com.

Το «Πράσινο βραχιόλι ευαισθητοποίησης» συνδέεται κατάθλιψη ή διπολική διαταραχή ή αναπηρίες και διαταραχές όπως η εγκεφαλική παράλυση, το σύνδρομο Tourette, το νεφρωσικό σύνδρομο και η γαστροπάρεση.