01 Μαρτίου 2024

[στον Υμηττό, 29.02.2024]

Το λίγων μέτρων μονοπάτι, το οποίο ξεκινά από το σημείο συμβολής των οδών Τσόρτσιλ και Ολυμπιονικών, στη συνοικία Πανόραμα-Αστυνομικά στην Ηλιούπολη, και βγαίνει στο δασικό χωματόδρομο, ο οποίος έρχεται από τον Καρέα και πηγαίνει προς Αργυρούπολη / Τερψιθέα / κορυφογραμμή Υμηττού, είναι ένα από τα πιο γνωστά σημεία ορειβατικού περάσματος στον Υμηττό και εικόνες από διαδρομές, που ξεκίνησαν από αυτό, έχουνε παρουσιαστεί κατ’ επανάληψη στο παρόν ιστολόγιο.
Οι εικόνες τής παρούσας ανάρτησης αφορούνε τη διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 29ης Φλεβάρη 2024, και αφορούν, κυρίως, σημεία από τα οποία δεν έχουνε ληφθεί παλαιότερα εικόνες.
Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:























Ξεκίνησα από το ως ανωτέρω σημείο, κινήθηκα νότια στο δασικό χωματόδρομο και 880 περίπου μ., στο σημείο που ο υπόψη δασικός χωματόδρομος διακλαδίζει σε δύο (ο ένας κατεβαίνει προς Αγ. Ειρήνη και τη συνοικία «Παναγίτσα Αργυρούπολης» και ο άλλος συνεχίζει νότια) πήρα για λίγο το μονοπάτι αριστερά, στην κοίτη ρηχού και πλατιού ρέματος, αλλά σύντομα το άφησα για να βρεθώ στη βάση τής χαμηλής ορθοπλαγιάς τής ράχης (σ.σ. υδροκρίτη / υδατοκρίτη) δεξιά (σ.σ. η λόγω ράχη βρίσκεται μεταξύ του προηγούμενου ρέματος και αυτού που κατεβαίνει από το εικονοστάσι Πρ. Ηλία προς το εκκλησάκι Αγ. Ειρήνης κ.λπ).
Εκεί σε ένα, σύνηθες σε ασβεστολιθικά βουνά, οριζόντιο ρήγμα στο βράχο σχηματίζεται ένα σπηλαιώδες κοίλωμα:


























Συνέχισα πάνω στη ράχη μέχρι το δασικό χωματόδρομο…






















…τον οποίο ακολούθησα μέχρι το εικονοστάσι Πρ. Ηλία:


















Από εκεί πήρα το υποτυπώδες μονοπάτι. αριστερά, στην κοίτη τού ρέματος, το οποίο, όπως αναφέρθηκε, κατεβαίνει προς Αγ. Ειρήνη κ.λπ.,…
[οι χελώνες ζούνε πάνω από 100 χρόνια, αλλά ο πιο συνηθισμένος φυσικός θάνατός τους πρέπει να έρχεται βασανιστικά όταν αναποδογυρίσουν και δεν τύχει να τις δει κάποιος έγκαιρα να τις γυρίσει…
























…μέχρι το δασικό χωματόδρομο, ψηλά πια προς την κορυφογραμμή, μες στη χαμηλή νέφωση τής ημέρας…


…τον οποίο ακολούθησα μέχρι το ανάντη τού ρέματος «Γκαλμπένη»*. Από εκεί επέστρεψα κατεβαίνοντας την κακοτράχαλη, λόγω των πολλών πετρών και πουρναριών, κοίτη τού εν λόγω ρέματος. Το κατέβασμα δεν απαιτεί τεχνικές καταρρίχησης, αφού δεν υπάρχουνε γκρεμοί στην κοίτη του, αλλά απαιτεί υπομονή και προσοχή γιατί οι πέτρες, διαφόρων μεγεθών, στην κοίτη του είναι ασταθείς και όταν έχει υγρασία, όπως το υπόψη πρωινό, γλιστρερές:






















Δεν υπάρχουν σχόλια: