Μετά από πάνω από μια βδομάδα κατά τη διάρκεια τής οποίας η αττική βρισκότανε σε υψηλή κατάσταση επικινδυνότητας (κατηγορία 4 και μια μέρα 5, στην κλίμακα 1-5 επικινδυνότητας δασικής πυρκαγιάς) και απαγορευόταν η διέλευση ή και παραμονή, μέσ’ από τα δάση της, πεζών ή οχημάτων, τη Δευτέρα 24 Ιούνη 2024, έπεσε στην κατηγορία 3 και αυτό επέτρεψε την πεζοπορία, εικόνες από την οποία θα ακολουθήσουν (σ.σ. μεταξύ άλλων, η απαγόρευση διέλευσης ή και παραμονής στις δασικές εκτάσεις, στους δήμους Μεγαρέων και Φυλής, στο νότιο Υμηττό, στο μεγαλύτερο μέρος τού όρους Αιγάλεω κ.λπ. ισχύει και για την κατηγορία 3).
Δυστυχώς το «αμφιλεγόμενο» φαινόμενο (σ.σ. αμφιλεγόμενο όχι για όσους έχουμε μια ελάχιστη γνώση μετεωρολογίας λόγω σπουδών ή το πιο σημαντικό μάθαμε να δίνουμε βάση στα πορίσματα των αρμόδιων επιστημόνων και όχι των «μελετών» που παραγγελθήκανε από κυκλώματα-συντεχνίες, τα οποία βασίζονται στη βραχυπρόθεσμη κερδοσκοπία ή τις απόψεις αμαθών, οι οποίοι «γνωρίζουνε τα πάντα» μέσω ιδεοληπτικών-αντιεπιστημονικών προσεγγίσεων και θεωριών ή τη βεβαιότητα των συνομωσιολόγων) του θερμοκηπίου είναι παρόν και μάλιστα δείχνει να ακολουθεί τα χειρότερα σενάρια εξέλιξης τού κλίματος. Αν σε αυτήν την κακή παγκόσμια κατάσταση υπολογίσουμε και τις καταστροφικές, στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανθρωπογενείς, δασικές πυρκαγιές στην αττική, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα.
Η φύση και ειδικότερα τα δάση δεν μας έχουν ανάγκη. Εμείς τα έχουμε. Ακόμα και αν, στο τέλος τής μέρας μας, καταφέρουμε να καταστρέψουμε τον πλανήτη (σ.σ. η ζωή έχει υποστεί από τότε που εμφανίστηκε στον πλανήτη μεγάλους αφανισμούς, οφειλόμενους σε εξωγήινους παράγοντες – πτώση αστεροειδών ή κομητών – ή σε γήινους – εκρήξεις υπερηφαιστείων –, αλλά συνέχισε πολυπλοκότερη), η ζωή, σιγά-σιγά θα ανακάμψει και θα συνεχίσει για όσο της επιτρέπει ο Ήλιος, που είναι ο απόλυτος ρυθμιστής.
Χρειαζόμαστε τα δάση για όσα μας προσφέρουνε και τους οφείλουμε σεβασμό. Χρειαζόμαστε να περνάμε λίγη ώρα πεζοπορώντας σε αυτά και φεύγοντας να αφήνουμε το ελάχιστο δυνατό αποτύπωμα. Τα δάση τής αττικής κακοποιηθήκανε, από ανθρωπογενείς πυρκαγιές, τα τελευταία χρόνια, όσο ποτέ άλλοτε, αλλά θεωρώ απαραίτητο να δείχνουμε με κάθε τρόπο, και η επίσκεψη μας, ως πεζοπόρων, σε αυτά είναι ίσως ο καλύτερος, ότι τα θέλουμε και θέλουμε να τα βλέπουμε να αναγεννιούνται.
Τη διαδρομή,
την οποία επέλεξα το πρωινό τής 24ης Ιούνη 2024, τμηματικά ή όχι, την έχω κάνει και άλλες φορές*, και μάλιστα και καλοκαίρι με ψηλές θερμοκρασίες, αλλά είναι η πρώτη φορά μετά την περσινή καταστροφή και η αίσθηση ήταν τελείως άλλη. Αν και η θερμοκρασία ήταν αισθητά χαμηλότερη από την πόλη, εν τούτοις έλειπε η δροσιά τού πευκοδάσους, ιδίως στη σκιά, κάτω από τα ψηλά δέντρα.
Ξεκίνησα από το «Κιόσκι», στην αρχή τού δασικού χωματόδρομου, που ανεβαίνει παράλληλα στο ρέμα Αγ. Γεωργίου προς τον Αγ. Γεώργιο Κεραμιδίου, τη Νεραϊδοπηγή κ.λπ και συνέχισα μέχρι τις νότιες πλαγιές τού ορεινού όγκου Κεραμίδι. Επέστρεψα ακολουθώντας την ίδια διαδρομή.
Ακολουθούν εικόνες, από:
Την είσοδο τού σπηλαιοβάραθρου «Ρουθούνια τού Δράκου», προσεγγίσιμου στο εσωτερικό του από εκπαιδευμένες ομάδες σπηλαιολόγων, με πολύ όμορφο διάκοσμο, δίπλα στο χωματόδρομο, στη θέση 38°08’09’’N 23°43’33’’E:
Τη διαδρομή με τις ήδη αναγεννημένες κουμαριές και τα πευκάκια να έχουνε δειλά-δειλά φυτρώσει, μόλις δέκα μήνες μετά τη λαίλαπα:
-στην επόμενη μεταξύ άλλων διακρίνεται ο Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Κεραμιδίου:
-στην επόμενη ένας μετεωρολογικός κλωβός:
.jpg)
---
-η επόμενη προς την κορυφή Κεραμίδι από βόρεια:
-στην επόμενη, στο βάθος διακρίνεται ο κόλπος των Πεταλιών (σ.σ. προέκταση τού νότιου ευβοϊκού), η Εύβοια και στον ορίζοντα το Αιγαίο πέλαγος:
-στην επόμενη φαίνεται μια λεπτομέρεια τής εξαιρετικής δουλειάς των ξυλοκόπων και των αρμόδιων δασολόγων: εκτός από τα κλαδιά, στηριγμένα σε πασσάλους να εμποδίζουνε τη διάβρωση των πρανών στο μικρό ρέμα, στην κοίτη έχουνε φτιαχτεί μικρά ξύλινα φράγματα να συγκρατούνε το χώμα:
-στο video, που ακολουθεί, μια συστάδα καμένων πεύκων, που πολλά δεν καήκανε τελείως, προφανώς από τις προσπάθειες κατάσβεσης, και στα κλαδιά που ζούνε, φιλοξενούνται αμέτρητα τζιτζίκια!:
-στο video, που ακολουθεί, που λήφθηκε από το χωματόδρομο στις νότιες πλαγιές τού ορεινού όγκου «Κεραμίδι», η εξαιρετική θέα προς τα νοτιοανατολικά, νότια και νοτιοδυτικά:
-στην επόμενη, μεταξύ άλλων, διακρίνονται το χωριό «Φυλή», το Θριάσιο Πεδίο, ο κόλπος Ελευσίνας, η νήσος Σαλαμίνα κ.λπ.:
-στην επόμενη οι απόκρημνες νότιες κλιτύες τής κορυφής Κεραμίδι από νότια:
-στις επόμενες μια ορθοπλαγιά, με σημάδια διάβρωσης, ψηλά, πάνω από το πέταλο τού χωματόδρομου, που έχει ίχνη χρησιμοποίησης ως αναρριχητικό πεδίο. Μπροστά στο κοίλωμα-βραχοσκεπές, από το οποίο λήφθηκαν εικόνες, υπάρχει εξώστης. Το βραχοσκεπές, όπως και ο εξώστης, δίνουνε την εντύπωση ότι έχουνε διαμορφωθεί. Πιθανόν όμως να είναι τυχαίο. Διακρίνονται επίσης έντονα σημάδια υδατορροών, από το εσωτερικό τού βράχου.:
-στην επόμενη το σημείο που ξεκινούσε το μονοπάτι, το οποίο ανέβαινε τη στενή ρεματιά μεταξύ των ορεινών όγκων Κορομηλιά και Κεραμίδι. Το μονοπάτι έχει καλυφθεί πλήρως από καμένους κορμούς, αλλά και πέτρες, και η αρχική σκέψη να το ανέβω και να επιστρέψω από άλλη διαδρομή εγκαταλείφθηκε.:
*Ενδεικτικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου