[στην Πάρνηθα, 28.11.2024]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 28ης Νοέμβρη 2024, στην Πάρνηθα (*). Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

…και το πιο ενδιαφέρον τμήμα της είναι ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό, κακοτράχαλο, μονοπάτι, το οποίο ξεκινά από το πρώτο πέταλο τής λεωφόρου Πάρνηθας, μετά το σημείο που ξεκινά ο χωματόδρομος που ανεβαίνει τη ρεματιά Αγ. Γεωργίου, στα 588 μ. υψ., ανεβαίνει κατά μέτωπο την Πάρνηθα μέχρι ψηλά στα 984 μ., και είναι ισάξιας δυσκολίας με το πολύ γνωστό «Σκαλάκια», από το οποίο το χωρίζει το ρέμα Αγ. Τριάδας. Το εν λόγω μονοπάτι βρίσκεται στο όριο τής μη καμένης έκτασης, από τη φωτιά τού 2023, πλην λίγων δεκάδων μέτρων, και έχοντας την ατυχία να περνάει δίπλα από τα ανατολικά πέταλα / φουρκέτες τής λεωφόρου Πάρνηθας ή να διασταυρώνεται με αυτήν, στα σημεία τα κοντινά με την άσφαλτο είναι γεμάτο με κάθε είδους σκουπίδια-μπουκάλια. Δεν ξέρω, ίσως η απόλαυση τής θέας και όχι μόνο, από τους νεοέλληνες, στα υπόψη σημεία, να είναι καλύτερη όταν πετάς το μπουκάλι με τη μπύρα ή το αναψυκτικό στο δάσος αντί να το πάρεις μαζί σου (όπως το έφερες) και να το πετάξεις στα σκουπίδια. 

Ακολουθούνε λίγες εικόνες από τη διαδρομή:

Από το χωματόδρομο, τον οποίο ακολούθησα από το πάρκινγκ τού Τελεφερίκ μέχρι το σημείο που ξεκινά το μονοπάτι:

Από το μονοπάτι, το οποίο στα τελευταία μέτρα του ακολουθεί τον παλιό ίσως και αρχαίο καρόδρομο, που ανέβαινε στην Πάρνηθα:

Αριστερά, όπως φαίνεται, από τη ράχη βρίσκεται η ρεματιά Αγ. Τριάδας και δεξιά τού Αγ. Γεωργίου

Αυτό το πήρα μαζί μου

Φτάνοντας στο τέλος του στα 988 μ. συνέχισα στον ασφαλτόδρομο και στο μονοπάτι, μετά το κιόσκι ανατολικά της Αγ. Τριάδας, μέχρι το Casino από όπου κατέβηκα με το τελεφερίκ. 

(*) Με την ευκαιρία, μιας και δεν έχει γίνει άλλη αναφορά στο παρόν ιστολόγιο, για την ετυμολογία τού τοπωνύμιου Πάρνηθα, να σημειωθεί πως η λέξη Πάρνηθα < Πάρνης είναι πανάρχαια και έχει προελληνική, πελασγική προέλευση. Έχει ρίζα στη λέξη parna, της παλιάς λουβικής γλώσσας, που μιλιότανε στην Μικρά Ασία μέχρι τον 7ο π.Χ. αι. Η λέξη parna σήμαινε οίκος ή ναός. Από την ίδια ρίζα κρατάνε και τα ονόματα των βουνών Πάρνωνας και Παρνασσός. Δεδομένου ότι ήτανε το ψηλότερο βουνό τής Αττικής και λόγω γεωγραφικής θέσης καλυμμένο με βροχοφόρα σύννεφα πολύ περισσότερες φορές από το λεκανοπέδιο τής Αθήνας, το όνομά του παράπεμπε στον όρο "ναός", ο οποίος εν προκειμένω ήταν αφιερωμένος στον (όμβριο) Δία. Στο διαδίκτυο και ιδίως στα social media, όπου ανερυθρίαστα καθένας μπορεί να γράψει ό,τι του φανεί […], έχει κυκλοφορήσει ως ετυμολογία τού τοπωνύμιου Πάρνης < Παν + όρνις, η οποία στερείται σοβαρότητας.

Σύμφωνα με τα Αττικά τού Παυσανία: στην Πάρνηθα υπήρχε χάλκινο άγαλμα τού Παρνηθίου Διός και βωμοί τού Σημαλέου Διός και του΄Όμβριου ή Απήμιου Διός. Ο Παυσανίας, στην ίδια παράγραφο, αναφέρει το μικρό βουνό Αγχεσμός και πως εκεί υπήρχε άγαλμα τού Αγχεσμίου Διός. Σε πιο όρος ή λόφο αναφέρεται δεν είναι σαφές. Με το όνομα αυτό αναφερόντουσαν, οι αρχαίοι αθηναίοι, σε διάφορα βουνά όπως οι λόφοι Λυκαβηττός και του Στρέφη αλλά και βορειότερα. Λογικά δεν αναφέρεται σε κάποιο λόφο στις παρυφές τής Πάρνηθας.

Πηγές: parnitha.net και ειδήσεις από ενημερωτικά site.