XXXIV
Ah! We may never hope to win release
Before we that unripeness overthrow, --
So must the corn in agitation grow
Before the sickle sings the songs of peace.
Αχ! Μπορεί την απελευθέρωση ποτέ, να μην ελπίζουμε να κατακτήσουμε,
Προτού την ανωριμότητα αυτήν ανατρέψουμε, –
Έτσι πρέπει το καλαμπόκι σ’ αναταραχή να μεγαλώνει
Προτού το δρεπάνι τα τραγούδια τής ειρήνης τραγουδήσει.
XXXV
Lo! There are many ways and many traps
And many guides, and which of them is lord?
For verily Mahomet has the sword,
And he may have the truth – perhaps! – perhaps! –
Να! πολλοί τρόποι υπάρχουνε και παγίδες πολλές
Και οδηγοί πολλοί, μα ποιος απ’ αυτούς έχει την εξουσία;
Γιατί πραγματικά ο Μωάμεθ έχει το σπαθί,
Και την αλήθεια να κατέχει μπορεί – ίσως! – ίσως! –
XXXVI
Now this religion happens to prevail
Until by that religion overthrown, -
Because men dare not live with men alone,
But always with another fairy tale.
Τώρα αυτή η θρησκεία δείχνει να επικρατεί
Μέχρι από εκείνη τη θρησκεία να ανατραπεί, –
Γιατί οι άνθρωποι δεν έχουνε το θάρρος να ζήσουνε με τους ανθρώπους μόνο
Αλλά πάντοτε μ’ ένα άλλο παραμύθι.
XXXVII
Religion is a charming girl, I say;
But over this poor threshold will not pass,
For I may not unveil her, and alas!
The bridal gift I can't afford to pay.
Η θρησκεία, λέω, είναι μια κοπέλα γοητευτική·
– Αλλά από το φτωχικό αυτό κατώφλι δεν θα περάσει,
Γιατί μπορώ να μην το πέπλο της αφαιρέσω, και αλίμονο! –
Το νυφικό δώρο που δεν αντέχω να πληρώσω.
Πηγή: gutenberg.org.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου