Τέσσερα haiku τού Takahama Kyoshi

Φθινοπωρινός

Αέρας – Στα μάτια μου

Όλα χαϊκού

autumn wind –

in my eyes,

everything is haiku

από την ανθολογία: The Art of Haiku τού Stephen Addiss

Βαθύ το νερό

Στον ωκεανό –

Ξερό το χώμα στη γη

The water is deep

ln the ocean;

Drought in the land

Πηγή: kyoshi.or.jp/work 

Ο ήλιος λάμπει

Πέρα στα βουνά –

Ξεραμένο χωράφι  

The sun shines

On the distant mountains:

Withered field

Πηγή: kyoshi.or.jp/work 

Να μια λευκή παιώνια 

Λέμε, μα νιώθω

Το αχνό της ροζ  

A white peony

We say, yet I sense

Faint pink

Πηγή: kyoshi.or.jp/work 

Ο Kyoshi Takahama (高浜 虚子, κατά κόσμο Takahama Kiyoshi , 22.02.1874 – 08.04.1959) ήταν ιάπωνας ποιητής χαϊκού. Μέντοράς του ήταν ο Masaoka Shiki, στον οποίο οφείλει το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο.

Γεννήθηκε στην πόλη Matsuyama στην επαρχία Ehime. Ο πατέρας του, Ikenouchi Masatada, ήτανε πρώην σαμουράι και δάσκαλος τής ξιφασκίας και επίσης λάτρης τού παραδοσιακού δράματος noh. Ωστόσο, με την αποκατάσταση τού Meiji, έχασε τα αξιώματά του και συνταξιοδοτήθηκε σαν αγρότης. Ο Kyoshi μεγάλωσε σε αγροτικό περιβάλλον, το οποίο επηρέασε τη σχέση του με τη φύση. Σε ηλικία 9 ετών πήρε το επίθετο τής γιαγιά του Takahama καθώς κληρονόμησε από την οικογένεια τής γιαγιάς του. Γνωρίστηκε με τον Masaoka Shiki μέσω ενός συμμαθητή του.

Παρά τις συμβουλές τού Shiki, εγκατέλειψε το σχολείο, το 1894, και πήγε στο Τόκιο για να σπουδάσει ιαπωνική λογοτεχνία τής περιόδου Έντο. Το 1895, γράφτηκε στο Tōkyō Senmon Gakkō (σημερινό Πανεπιστήμιο Waseda), αλλά σύντομα το εγκατέλειψε για να εργαστεί ως εκδότης και κριτικός στο λογοτεχνικό περιοδικό Nihonjin. Ταυτόχρονα πειραματιζότανε με το χαϊκού με ακανόνιστους αριθμούς συλλαβών.

Παντρεύτηκε το 1897. Ο συνθέτης Tomojiro Ikenouchi ήτανε γιο του.

Το 1898, ανέλαβε τη διαχείριση τού περιοδικό χαϊκού Hototogisu, το οποίο είχε επιμεληθεί προηγούμενα ο Shiki, στο οποίο εκτός από  χαϊκού περιέλαβε ποιήματα και πεζά waka, έτσι ώστε να γίνει ένα γενικό λογοτεχνικό περιοδικό. 

Ο Kyoshi έγραψε, στη διάρκεια της ζωής του, 40.000 έως 50.000 χαϊκού καθώς και μυθιστορήματα με πιο σημαντικό το Niji (Ουράνιο τόξο) το 1947.

Το 1954, του απονεμήθηκε το «Παράσημο τού Πολιτισμού» από την ιαπωνική κυβέρνηση. Ως εκδότης του Hototogisu, ανέδειξε πολλούς νέους συγγραφείς και ποιητές, όπως τους Mizuhara Shuoshi , Yamaguchi Seishi και Takano Suju. Ενθάρρυνε επίσης τη δεύτερη κόρη του, Hoshino Tatsuko, να εκδώσει το δικό της περιοδικό χαϊκού, το Tamamo.

Πέθανε το 1954 στην πόλη Kamakura, στην οποία είχε μετακομίσει από το 1910 χάρη τής υγείας των παιδιών του και για μια νέα αρχή για τον εαυτό του. Μετά θάνατον τού απονεμήθηκε το «Τάγμα του Ιερού Θησαυρού – 1ης τάξης», από την ιαπωνική κυβέρνηση.

Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org.