Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από την ανατολική πλευρά τού όρους Αιγάλεω, βορειοδυτικά / δυτικά τής Αγίας Βαρβάρας Αιγάλεω. Βλέπε το χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.
Το μεγαλύτερο μέρος τής πλευράς αυτής τού όρους Αιγάλεω ανήκει στο Δρομοκαΐτειο και στο Βοτανικό Κήπο τού Διομήδη (στο μη επισκέψιμο τμήμα: νότια τού δρόμου που ξεκινά από την Ιερά Οδό και συνδέει τo Χαϊδάρι με το Σχιστό Κορυδαλλού). Τα όρια των περιοχών διακρίνονται από τα σε μεγάλο μέρος πεσμένα και σκουριασμένα συρματοπλέγματα ενώ μονοπάτια τα διασχίζουνε κάθετα.
Ξεκινήσαμε από το μονοπάτι που μπαίνει στο δάσος, από την οδό Φλέμινγκ, στη συνοικία Δόξα, πάνω από ένα γήπεδο και ακολουθήσαμε τα μονοπάτια.
Ξεκινήσαμε από το μονοπάτι που μπαίνει στο δάσος, από την οδό Φλέμινγκ, στη συνοικία Δόξα, πάνω από ένα γήπεδο και ακολουθήσαμε τα μονοπάτια.
Α)
Όποιος διασχίζει την Ιερά Οδό, στο ύψος τού Αιγάλεω, τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, θα παρατηρήσει, στην πλευρά αυτή τού όρους Αιγάλεω, μεγάλους πίδακες νερού. Προέρχονται από ένα σύστημα πυροπροστασίας αλλά και πυρόσβεσης (ελπίζουμε να μη χρειαστεί), αποτελούμενο από ένα εκτεταμένο σύστημα σωληνώσεων μεταφοράς νερού, το οποίο εκτοξεύεται στο δάσος από ακροφύσια σε μεταλλικούς πύργους.
Όποιος διασχίζει την Ιερά Οδό, στο ύψος τού Αιγάλεω, τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, θα παρατηρήσει, στην πλευρά αυτή τού όρους Αιγάλεω, μεγάλους πίδακες νερού. Προέρχονται από ένα σύστημα πυροπροστασίας αλλά και πυρόσβεσης (ελπίζουμε να μη χρειαστεί), αποτελούμενο από ένα εκτεταμένο σύστημα σωληνώσεων μεταφοράς νερού, το οποίο εκτοξεύεται στο δάσος από ακροφύσια σε μεταλλικούς πύργους.
Β)
Περνώντας στο Βοτανικό Κήπο, στη θέση 38°00'00''N 23°39'08''E, συναντήσαμε εισόδους και πηγάδια (από τα τέσσερα πηγάδια που είδαμε μόνο το ένα είναι καλυμμένο) τού παλιού ορυχείου σιδήρου.
Στο βιβλίο του Τάσου Λύτρα: «Τα Σπήλαια του όρους Αιγάλεω – Κορυδαλός – Ποικίλο» διαβάζουμε σχετικά:
Ορυχείο σιδήρου: Βρίσκεται στην βορειοανατολική πλαγιά του υψώματος «Κάνιαρης» του όρους Αιγάλεω, σε υψόμετρο 195 περίπου μέτρων, ψηλότερα από τη κλειστή στροφή του δρόμου που συνδέει την Ιερά Οδό με το Σχιστό Κορυδαλλού. Η περιοχή περιλαμβάνεται στα όρια του Βοτανικού Κήπου Διομήδους. Υπήρχαν και άλλες είσοδοι του ορυχείου που έχουν φραχθεί ή μπαζωθεί. Το Ορυχείο λειτούργησε από το 1900 έως το 1940 περίπου από την εταιρεία του Ελληνικού Πυριτιδοποιείου. Εξορύσσονταν κοκκώδης λειμωνίτης (είδος σιδηρομεταλλεύματος) με υπόστρωμα το πυριτικό ορυκτό σερπεντίνης. Το εσωτερικό του εξερευνήθηκε από μέλη της Ε.Σ.Ε. την 11/2/2010 και χαρτογραφήθηκε σε μήκος 100 περίπου μέτρων. Το βαθύτερο σημείο από την είσοδο φτάνει τα 21 μέτρα.
Περνώντας στο Βοτανικό Κήπο, στη θέση 38°00'00''N 23°39'08''E, συναντήσαμε εισόδους και πηγάδια (από τα τέσσερα πηγάδια που είδαμε μόνο το ένα είναι καλυμμένο) τού παλιού ορυχείου σιδήρου.
Στο βιβλίο του Τάσου Λύτρα: «Τα Σπήλαια του όρους Αιγάλεω – Κορυδαλός – Ποικίλο» διαβάζουμε σχετικά:
Ορυχείο σιδήρου: Βρίσκεται στην βορειοανατολική πλαγιά του υψώματος «Κάνιαρης» του όρους Αιγάλεω, σε υψόμετρο 195 περίπου μέτρων, ψηλότερα από τη κλειστή στροφή του δρόμου που συνδέει την Ιερά Οδό με το Σχιστό Κορυδαλλού. Η περιοχή περιλαμβάνεται στα όρια του Βοτανικού Κήπου Διομήδους. Υπήρχαν και άλλες είσοδοι του ορυχείου που έχουν φραχθεί ή μπαζωθεί. Το Ορυχείο λειτούργησε από το 1900 έως το 1940 περίπου από την εταιρεία του Ελληνικού Πυριτιδοποιείου. Εξορύσσονταν κοκκώδης λειμωνίτης (είδος σιδηρομεταλλεύματος) με υπόστρωμα το πυριτικό ορυκτό σερπεντίνης. Το εσωτερικό του εξερευνήθηκε από μέλη της Ε.Σ.Ε. την 11/2/2010 και χαρτογραφήθηκε σε μήκος 100 περίπου μέτρων. Το βαθύτερο σημείο από την είσοδο φτάνει τα 21 μέτρα.
------------------------------------
(η ένδειξη "Νταβέλη", στην καλυμμένη είσοδο, όπως διακρίνεται στη δεύτερη από τις φωτογραφίες που ακολουθούν, δεν σχετίζεται με κάποιο ομώνυμο σπήλαιο κ.λπ.)
------------------------------------
------------------------------------
------------------------------------
Γ)
Ακολουθώντας το μονοπάτι προς το Δρομοκαΐτειο, που περνά πάνω από τα όρια τού τείχους,
...βγήκαμε, στη θέση 37°59'57''N 23°39'17''E, στη Σπηλιά Νταβέλη για την οποία διαβάζουμε στο προηγούμενα αναφερθέν βιβλίο τού Τάσου Λύτρα:
Σπήλαιο Νταβέλη: Βρίσκεται στον λόφο του Δρομοκαΐτειου, ψηλότερα από το νοσοκομείο, σε υψόμετρο 180 μέτρων περίπου, με ανατολικό άνοιγμα εισόδου. Στην προμετωπίδα του έχει τοποθετηθεί μεταλλική κατασκευή (ήδη διαρρηγμένη) για να παρεμποδίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στο εσωτερικό του, βάθους 4 μέτρων περίπου. Στα τοιχώματά του υπάρχουν ανάγλυφα σχέδια που παραπέμπουν σε παραστάσεις ζώων, όμως δεν είναι σαφές αν αποτελούν έργο της φύσης ή ανθρώπου. Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για την προέλευση, τους συμβολισμούς τους και την λατρευτική χρήση του σπηλαίου με πιο γνωστή αυτή των μυστικών βραχογραφιών και της λατρείας χθόνιων θεοτήτων. Έχει γραφεί ότι υπάρχουν παραστάσεις ταυρικής μάσκας, κερασφόρου άνδρα, αίγαγρου, οφθαλμού, ιχθύων κ.α. Σαφής είναι μόνον ανάγλυφη παράσταση που ομοιάζει με κεφάλι κερασφόρου θηλαστικού (κριού ή ελαφιού). Πρέπει ωστόσο να εξεταστεί μήπως πρόκειται για απολιθώματα ρουδιστών του Κρητιδικού τα οποία έχουν βρεθεί στην περιοχή. Τα τοιχώματα και η οροφή του σπηλαίου είναι καλυμμένα από πυκνή καπνιά. Στον περιβάλλοντα χώρο της εισόδου υπάρχουν σειρές αναλημματικών τοίχων, γεγονός που υποδηλώνει χρήση του σπηλαίου και κατά την αρχαιότητα, δεν γνωρίζουμε όμως αν έχει διενεργηθεί σε αυτό αρχαιολογική έρευνα. Η ονομασία του ως σπήλαιο Νταβέλη είναι προφανώς αυθαίρετη. Ο καπετάνιος έχει ήδη στο περιουσιολόγιό του αρκετά σπήλαια στην Αττική και αλλού.
Εμείς να αναφέρουμε και τον αστικό μύθο περί υπόγειας σήραγγας που συνδέει το συγκεκριμένο σπήλαιο με το σπήλαιο Νταβέλη στην Πεντέλη. Φυσικά κάτι τέτοιο πέρα από αστικός μύθος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, εκτός αν κάποιος δεχτεί (χωρίς προφανώς να μπορεί να το αποδείξει) ότι η μικρή οπή, λίγων εκατοστών ανοίγματος στην είσοδο της, στο βάθος της σπηλιάς, συνεχίζει υπόγεια, ως σήραγγα, κάτω από το λεκανοπέδιο τής Αθήνας και βγαίνει μετά από 21 χλμ. στο σπήλαιο Νταβέλη στην Πεντέλη (η οποία Πεντέλη διακρίνεται, από τον εξωτερικό χώρο της σπηλιάς, στην τρίτη φωτογραφία (που ακολουθεί).
Σπήλαιο Νταβέλη: Βρίσκεται στον λόφο του Δρομοκαΐτειου, ψηλότερα από το νοσοκομείο, σε υψόμετρο 180 μέτρων περίπου, με ανατολικό άνοιγμα εισόδου. Στην προμετωπίδα του έχει τοποθετηθεί μεταλλική κατασκευή (ήδη διαρρηγμένη) για να παρεμποδίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στο εσωτερικό του, βάθους 4 μέτρων περίπου. Στα τοιχώματά του υπάρχουν ανάγλυφα σχέδια που παραπέμπουν σε παραστάσεις ζώων, όμως δεν είναι σαφές αν αποτελούν έργο της φύσης ή ανθρώπου. Έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για την προέλευση, τους συμβολισμούς τους και την λατρευτική χρήση του σπηλαίου με πιο γνωστή αυτή των μυστικών βραχογραφιών και της λατρείας χθόνιων θεοτήτων. Έχει γραφεί ότι υπάρχουν παραστάσεις ταυρικής μάσκας, κερασφόρου άνδρα, αίγαγρου, οφθαλμού, ιχθύων κ.α. Σαφής είναι μόνον ανάγλυφη παράσταση που ομοιάζει με κεφάλι κερασφόρου θηλαστικού (κριού ή ελαφιού). Πρέπει ωστόσο να εξεταστεί μήπως πρόκειται για απολιθώματα ρουδιστών του Κρητιδικού τα οποία έχουν βρεθεί στην περιοχή. Τα τοιχώματα και η οροφή του σπηλαίου είναι καλυμμένα από πυκνή καπνιά. Στον περιβάλλοντα χώρο της εισόδου υπάρχουν σειρές αναλημματικών τοίχων, γεγονός που υποδηλώνει χρήση του σπηλαίου και κατά την αρχαιότητα, δεν γνωρίζουμε όμως αν έχει διενεργηθεί σε αυτό αρχαιολογική έρευνα. Η ονομασία του ως σπήλαιο Νταβέλη είναι προφανώς αυθαίρετη. Ο καπετάνιος έχει ήδη στο περιουσιολόγιό του αρκετά σπήλαια στην Αττική και αλλού.
Εμείς να αναφέρουμε και τον αστικό μύθο περί υπόγειας σήραγγας που συνδέει το συγκεκριμένο σπήλαιο με το σπήλαιο Νταβέλη στην Πεντέλη. Φυσικά κάτι τέτοιο πέρα από αστικός μύθος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, εκτός αν κάποιος δεχτεί (χωρίς προφανώς να μπορεί να το αποδείξει) ότι η μικρή οπή, λίγων εκατοστών ανοίγματος στην είσοδο της, στο βάθος της σπηλιάς, συνεχίζει υπόγεια, ως σήραγγα, κάτω από το λεκανοπέδιο τής Αθήνας και βγαίνει μετά από 21 χλμ. στο σπήλαιο Νταβέλη στην Πεντέλη (η οποία Πεντέλη διακρίνεται, από τον εξωτερικό χώρο της σπηλιάς, στην τρίτη φωτογραφία (που ακολουθεί).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου