Η χερσόνησος Αγίας Μαρίνας Κορωπίου, βρίσκεται ανατολικά τής παραλίας Λομπάρντα ή Λουμπάρντα και δυτικά τού οικισμού Αγία Μαρίνα και τού λόφου Αγ. Δημητρίου.
Πρόκειται για μια μικρή βραχώδη αρκετά κακοτράχαλη χερσόνησο – η μεγαλύτερη απόσταση από άκρο σε άκρο είναι στα 625 μ. –, μέγιστου υψομέτρου 57 μ., με σχετικά απόκρημνες δυτικές ακτές, στην οποία έχουν αποκαλυφτεί αρχαιολογικά ευρήματα των κλασικών χρόνων.
Οι δύο πρώτες εικόνες, που ακολουθούνε, ληφθήκαμε από χώρους στάθμευσης, δίπλα στην παραλιακή λεωφόρο αμέσως μετά τις «τρύπες Καραμανλή». Σε πρώτο πλάνο η χερσόνησος Αγίας Μαρίνας και στο βάθος τής πρώτης ο λόφος Αγ. Δημητρίου.
Σύμφωνα με το κείμενο τής αρχαιολόγου Μαρίας Μέξη, με αφορμή μια ξενάγηση στην Αγία Μαρίνα Κρωπίας, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012:
Ο οικισμός της χερσονήσου Αγ. Μαρίνας
Στη βραχώδη χερσόνησο της Αγίας Μαρίνας τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα είναι εμφανή ακόμα και σήμερα κυρίως στη ΒΔ μακρά πλευρά της, σε αποσπασματική ωστόσο κατάσταση, ενώ είναι πολύ πιθανόν τμήμα του οικισμού να έχει κατακρημνιστεί στη θάλασσα. Η ανασκαφική έρευνα μικρής κλίμακας υπό τη καθοδήγηση της Αρχ/γου Λιάνας Παρλαμά το έτος 1987 οδήγησε στην αποκάλυψη τμημάτων των θεμελίων 5 τουλάχιστον ενιαίων τετράπλευρων χώρων – δωματίων, καθώς και ενός προστατευτικού τοιχίου γύρω από αυτούς, πιθανόν οχυρωματικού περιβόλου, δεδομένου ότι σε μερικά σημεία φαίνεται ότι σχηματίζει μικρές οδοντωτές επάλξεις και το πλάτος του αυξάνει από 0,60μ. στα 1,10μ. Την προστασία του οικισμού, εκτός από τον οχυρωματικό περίβολο, συμπληρώνουν τμήματα του βράχου τα οποία χρησιμοποιούνται αυτούσια στους τοίχους.
Κατά την ανασκαφέα, οι χώροι αυτοί πιθανών να μην πρόκειται για χώρους κατοικίας αλλά για μικρά εργαστήρια, τα οποία συνδέονται σαφώς με τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα στη νησίδα «Ντούνη». Ανάμεσα στα ευρήματα, εκτός της χαρακτηριστικής ΠΕΙ-ΙΙ κεραμικής, βρίσκεται και ένα τεμάχιο λιθαργύρου, πιθανόν προερχόμενο από το Λαύριο, αρκετές σκωρίες, άφθονα τεμάχια οψιανού (ειργασμένα και απολεπίσματα), ένα θραύσμα μαρμάρινου ειδωλίου, τμήματα μυλολίθων από ηφαιστειακά πετρώματα (ανδεσίτη, τραχύτη).
Φαίνεται ότι η χρήση του χώρου συνεχίζεται και κατά τους ύστερους κλασικούς, πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους, όπως μαρτυρά η ένδειξη μεγάλης ποσότητας κεραμικής των χρόνων αυτών στην αντίθετη πλευρά της χερσονήσου, τη Β/ΒΑ.
Στις εικόνες που ακολουθούν εκτός από τα κτίσματα στην κορυφή τού λόφου και του οχυρωματικού τείχους, στις νότιες παρυφές τής χερσονήσου, εικόνες παρουσιάζονται από το νοτιότερο άκρο τής χερσονήσου με τα δυο γερμανικά πολυβολεία εποχής Β’ΠΠ (πάνω στην οροφή τού ενός διακρίνονται ίχνη εγκατάστασης πυροβόλου) ενώ κοντά τους υπάρχουν ερείπια υπόγειου αρχαίου κτίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου