Ο Όλυμπος αττικής βρίσκεται νοτιοανατολικά ως προς το Λαγονήσι, νοτιοδυτικά τού Πάνειου όρους και της κοιλάδας Φέριζα, ανατολικά από τη Σαρωνίδα, το οικισμένο μέρος τής οποίας σκαρφάλωσε μέχρι την κορυφή του, και βόρεια τής Αναβύσσου.
Κατάφυτο με πεύκα μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, κάηκε ολοκληρωτικά κατ΄ επανάληψη στα χρόνια που ακολουθήσαν, και σήμερα στη θέση τού πευκοδάσους που χάθηκε οριστικά έχει αναπτυχθεί χαμηλή βλάστηση πλην τού νοτιοδυτικού του μέρους όπου οι πολυτελείς κατοικίες κάλυψαν όλη την πλαγιά μέχρι την κορυφή του.
Αποτελείται από δύο κύριους ορεινούς όγκους, οι οποίοι χωρίζονται μεταξύ τους από μια κοιλάδα, που ξεκινά από το ανατολικό του μέρος, από το τέλος τής οδού Αγ. Διονυσίου, μέχρι την Σαρωνίδα, στο τέρμα τής οδού Σίφνου. Στο μέσο περίπου της κοιλάδας, στο ψηλότερο σημείο της, έχουνε κατασκευαστεί αναχώματα για να περιορίσουνε τυχόν πλημμυρικά φαινόμενα. Εκατέρωθεν των αναχωμάτων ξεκινούνε δύο ρέματα. Αυτό που κινείται δυτικά, τού οποίο η κοίτη στο μεγαλύτερο μέρος της είναι οφιοειδής, φτάνοντας στην οδό Σίφνου συνεχίζει σκεπασμένο, κάτω από την οδό αυτή, καταλήγοντας στη θάλασσα. Το άλλο, με ομαλότερη κοίτη, δίπλα στην οποία έχει φτιαχτεί χωματόδρομος, που κινείται ανατολικά, καταλήγει στη περιοχή που φτάνει η οδ. Αγ. Διονύσου όπου έχουνε γίνει κάποια έργα συγκράτησης των νερών.
Με μέγιστο ύψος 487 μ., είναι χαμηλότερος από το γειτονικό του Πάνειο όρος. Εν τούτοις η εξαιρετική του θέση, δίπλα σχεδόν στη θάλασσα, συνδυασμένη με το ότι είναι ψηλότερος κάθε ορεινού σχηματισμού τής Λαυρεωτικής, του εξασφαλίζει υπέροχη θέα: προς τα νότια (που ξεπερνά τη Λαυρεωτική ενώ φτάνει μέχρι τη νήσο Αγ. Γεωργίου και τις ανατολικές ακτές τής Ύδρας), τα δυτικά [που με καλή ορατότητα ξεπερνά τα νησιά τού Σαρωνικού και φτάνει μέχρι τα Αροάνια όρη και το όρος Κυλλήνη (Ζήρεια)] και βόρεια (που φτάνει μέχρι Υμηττό και Πάρνηθα).
Η κυκλική διαδρομή που ακολουθήσαμε ξεκίνησε από το τέλος τής οδού Αγ. Διονυσίου. Έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που προηγείται των εικόνων.
Στο σημείο απ’ όπου ξεκινήσαμε, πέρα από το ρέμα, που διαρρέει προς τα ανατολικά την κοιλάδα, καταλήγει, νότια της, και ένα ρέμα με κακοτράχαλη πετρώδη κοίτη. Υποθέτω παλαιότερα από το σημείο συμβολής τους θα συνέχιζαν ως ένα, αλλά αυτό το ρέμα δεν υπάρχει πια αφού θα μπαζώθηκε.
Μεταξύ τους το μέρος είναι βραχώδες και ξεχωρίζουνε σε μια προεξοχή ενός μεγάλου βραχώδους όγκου σπηλιές και βραχοσκεπή.
Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως αν κάποιος σκοπεύει μονάχα να ανέβει στην κορυφή, που βρίσκεται στο νότιο ορεινό όγκο τού Όλυμπου αττικής, από τα ανατολικά (σ.σ. από τα δυτικά με τις βίλες να έχουνε φτάσει μέχρι σχεδόν την κορυφή δεν υπάρχει ενδιαφέρον) τότε θα πρέπει να ακολουθήσει το δασικό χωματόδρομο, στην κοιλάδα, και αφού περάσει τα αναχώματα, να στραφεί νότια / νοτιοδυτικά προς την κορυφή. Δεν υπάρχει μονοπάτι αλλά η άνοδος δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία. Είναι η διαδρομή που ακολουθήσαμε κατεβαίνοντας.
Εμείς θέλοντας να περάσουμε από την αβαθή σπηλιά με το μεγάλο άνοιγμα (διακρίνεται στην πρώτη εικόνα, προς τα δεξιά, κοντά στην απόκρημνη γωνία τού βράχου, ακολουθήσαμε για λίγο το δασικό χωματόδρομο, αλλά σε μια κλειστή στροφή του στραφήκαμε προς την περιοχή τής σπηλιάς ανεβαίνοντας την κακοτράχαλη πλαγιά.
Φτάνοντας μπροστά στον βράχο (στο δεξί μέρος τού οποίου υπάρχει βραχοσκεπές και είσοδος μικρής σπηλιάς – θα τα δούμε ευελπιστώ σε μελλοντική ανάρτηση)...
... κινηθήκαμε αριστερά του ...
... και σύντομα φτάσαμε στο χώρο τής σπηλιάς (στη δεύτερη εικόνα ο χρωματισμός στο βράχο προσομοιάζει με πόδια κατσίκας).
Από εκεί κινηθήκαμε στην κακοτράχαλη πετρώδη πλαγιά προς τη ρεματιά (που βρίσκεται νοτιότερα τής κοιλάδας), όπου στην απέναντι πλαγιά της, από αυτή που κινούμαστε, ξεχωρίζουνε μια αβαθής κεκλιμένη δολίνη και ένα βραχοσκεπές.
Συνεχίσαμε πλησιάζοντας την κοίτη τής ρεματιάς, την οποία ακολουθήσαμε για λίγες δεκάδες μέτρα ...
... μέχρι που η πυκνότητα τής βλάστησης μας υποχρέωσε να κινηθούμε ανεβαίνοντας την πλαγιά προς την κορυφή.
Η υπόψη διαδρομή μέχρι την κορυφή, αν και σύντομου μήκους (μικρότερου των 2 χλμ.) διήρκεσε μιάμιση ώρα λόγω της δυσκολίας βάδισης μου σε αυτήν (σ.σ. εννοείται πως ένας έμπειρος ορειβάτης θα χρειαζόταν αρκετά λιγότερο χρόνο).
Ακολουθούν εικόνες από την κορυφή, εικόνες που δικαιώνουν κάθε προσπάθεια να την προσεγγίσεις.
Η επόμενη από την κοιλάδα. Διακρίνονται μεταξύ άλλων η κορυφή τού όρους Όλυμπος αττικής και τα αντιπλημμυρικά αναχώματα.
Κατεβαίνοντας το χωματόδρομο περνάμε από ένα βραχοσκεπές δίπλα του ενώ λίγο μετά έχουμε μια πολύ ωραία εικόνα τής περιοχής που περάσαμε ανεβαίνοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου