ΣΤΗ ΡΟΥΛΕΤΑ
Ανάστροφα
πολλές φορές
διαβάζω τη ζωή μου.
Όλα ισχύουν
και δεν ισχύει τίποτα
ό,τι παρόν δεν είναι παρόν
ό,τι μέλλον δεν είναι μέλλον
κι ό,τι παρελθόν δεν είναι παρελθόν
όλα φάσματα τρελά
σ’ αυτήν τη ρουλέτα που γυρίζει
ενώ η μπίλια μένει ακίνητη
ή η μπίλια γυρίζει σε σταματημένη ρουλέτα.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ
Κάθε φορά που επιστρέφω
στα χρόνια μου τα παιδικά
εικόνες και λέξεις χοροπηδούν τριγύρω μου
ωσάν το στάρι που λίχνιζε ο πατέρας.
Ξυπνά το αίμα μου.
Αλλάζω σε πουλί
σηκώνομαι
κι ανοίγω τα φτερά μου
αόρατος άνεμος με οδηγεί στα σύννεφα
βλέποντας από ψηλά σπίτια από βαμβάκι
δαντελωτό το πλήθος των ανθρώπων να περνά
και κάμπους καταπράσινους
ριγώ
σαν το γεράκι χύνομαι
φέρνοντας στο χώμα κομμάτια ουρανό
κι ευθύς μπροστά μου ψωμιά αφράτα
παιδιά να παίζουν ως τα βάθη του ορίζοντα
βουνά
ποτάμια
πέτρες με λαλιά
ήλιος λαμπρός
ζεσταίνει της καστανιάς το φύλλωμα
και τις δικές μου ρίζες.
Χαρές ολόκληρες χωρούν στην αγκαλιά μου.
Κι όλο καλπάζω πάνω σε άλογα λευκά
μαζί μ’ ελάφια
λέοντες
και λυκόπουλα
πέρα
μακριά απ’ τη διχάλα της σφεντόνας των καιρών
καθώς ο σπόρος αναπαύεται
περιμένοντας να φυτρώσει στο χώμα
και στο σώμα.
Από την ποιητική του συλλογή Ρήγματα, εκδ. 24γράμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου