Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από το πανέμορφο, φυσικό, ζωντανό μουσείο τής χλωρίδας τής Πελοποννήσου τής εποχής που δεν είχε κατέβει ακόμα ο άνθρωπος: το δρυοδάσος τού Μογγοστού, το οποίο βρίσκεται σε ομαλό γενικά οροπέδιο, μεταξύ των 943 μ. και των 680 μ. υψόμετρο, δυτικά τής πόλης τού Κιάτου, πολύ κοντά στο χωριό Σούλι Κορινθίας, δίπλα στο δρόμο που οδηγεί προς τις περιοχές Στυμφαλίας, Γκούρας, Φενεού κ.λπ. Το έδαφος είναι κοκκινόχωμα και τα ψηλότερα τμήματά του είναι προς τα δυτικά.
Το διατρέχει ένας πλατύς δασικός χωματόδρομος τον οποίο ακολουθήσαμε πεζή, από τον οποίο ξεκινάνε διάφορα μονοπάτια. Εμείς ακολουθήσαμε το δασικό χωματόδρομο από τα νότια μέχρι το βόρειο άκρο του με την υπέροχη θέα προς τον κορινθιακό κόλπο και τις ακτές του (δείτε το χάρτη από τη wikimapia που προηγείται των εικόνων). Στο βορειότερο μέρος τού οροπεδίου, στο όριό του, εκτός τής δασικής περιοχής, σε μια ζώνη 200 – 300 μ. πλάτους, βρίσκονται καλλιέργειες με σταφύλια.
Εκτός από τις δρύες, που κυριαρχούνε συντριπτικά, η χλωρίδα ψηλών δέντρων περιλαμβάνει κυρίως πεύκα και έλατα ενώ απουσιάζουν τελείως τα κυπαρίσσια ή άλλα δέντρα, τα οποία ήρθαν με τον άνθρωπο όπως οπωροφόρα και ελιές.
Ακολουθούνε λίγες εικόνες από την πολύ όμορφη διαδρομή:
Στο σημείο που ο δασικός χωματόδρομος διακλαδίζεται ακολουθήσαμε το δρόμο αριστερά ενώ, αφού κάναμε έναν κύκλο, επιστρέψαμε στο σημείο αυτό, από τον άλλο, ο οποίος έχει διαβρωθεί τελείως από νεροφαγώματα καθιστώντας τον μη προσβάσιμο σε οχήματα και τύπου τζιπ.
---
Τα φύλλα τής βελανιδιάς (δρυός) όταν ξεραίνονται γίνονται λευκά.
---
Ο δασικός χωματόδρομος και το δρυοδάσος τελειώνουνε σε μια περιοχή με αμπέλια.
Στις δύο επόμενες εικόνες η υπέροχη θέα προς τον κορινθιακό κόλπο. Μεταξύ άλλων διακρίνονται,
- στην πρώτη οριακά το Ξυλόκαστρο, ο λόφος Κούτσα και στο βάθος, στην αντίπερα πλευρά τού κορινθιακού κόλπου, ο Παρνασσός και η Γκιώνα και
- στη δεύτερη τα Γεράνεια όρη μέχρι πέρα τον Ισθμό τής Κορίνθου.
Στην επόμενη διακρίνεται ο κύριος όγκος τού δρυοδάσους προς τα νότια.
---
Στην επόμενη βλέπουμε ένα ελατοδάσος στη γέννησή του. Όπως έχουμε και παλαιότερα αναφέρει ο έλατος χρειάζεται σκιά να αναπτυχθεί (για αυτό και όταν καίγεται ένα ελατοδάσος πολύ δύσκολα αναγεννιέται. Στην πράξη πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί δάσος από άλλα δέντρα και μετά, αν..., θα αρχίσουν να αναπτύσσονται τα έλατα). Εδώ βλέπουμε πάρα πολλά μικρά έλατα να αναπτύσσονται μες στις δρύες. Εκτός απροόπτου, θα μεγαλώσουν, θα ψηλώσουνε πάνω από τις δρύες και θα κυριαρχήσουνε στο σημείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου