Ελεγεία για τα Δάκρυα
Τα Δάκρυα
δεν έχουνε σύνορα·
δεν κουβαλάνε διαβατήριο·
ούτε χρειάζονται βίζα.
Τα Δάκρυα
είναι διεθνή·
όπως η στοργή
η τρυφερότητα,
η αγάπη.
Τα Δάκρυα
δεν έχουνε πατρίδα·
είναι παγκόσμια.
Τα Δάκρυα
είναι ο άντρας·
είναι η γυναίκα,
- η μητέρα -,
είναι το παιδί.
Να υποφέρεις
είναι ανθρώπινο
και ανθρώπινος είναι o λαός.
Να υποφέρεις είναι η σάρκα
που αφήνεται απ’ το λαό
που υψώνει ένα βογγητό
και δάκρυα βγάζει.
Και ο λαός είναι εδώ·
και στον αντίποδα,
στο νότο,
στον Αιγόκερο.
Ο λαός είναι
παντού,
για να υποφέρει
είναι ο λαός·
λαός, από τα έθνη
που καλύπτουν όλη τη Γη.
Αυτό. Τη Γη
που αρπάχτηκε
από το λαό·
που αρπάχτηκε
από τον άντρα·
τη γυναίκα,
-τη μητέρα-,
το παιδί.
Αυτή τη Γη
που πρέπει
να επανακτηθεί
γιατί μας ανήκει.
Δική μας να γίνει
Δική μας. Καθενός.
Χωρίς σύνορα
και χωρίς πατρίδες.
Και, ένα τέλος να μπει
στον πόνο
και ένα τέλος να μπει
στα δάκρυα.
Elegy to Tears
Tears
have no frontiers;
carry no passport;
nor require a visa.
Tears
are international;
as affection,
tenderness,
love.
Tears
have no fatherland;
they are universal.
Tears
is the man;
is the woman,
—the mother—,
is the child.
To suffer
is what is human
and human is the people.
To suffer is the flesh
rendered from the people
which raises a moan
and sheds tears.
And the people are here;
and in the antipode,
in the septentrion,
in the capricorn.
The people are
everywhere,
because to suffer
is the people;
people, of the peoples
which cover the Earth.
This. Earth
that was taken
from the people;
that was taken
from the man;
the woman,
—the mother—,
the child.
This Earth
which must be
reconquered
because it belongs to us.
Make it ours
Ours. Everyone’s.
Without borders
and without fatherlands.
And, thus put an end
to suffering
and put an end
to tears.
Πηγή: theanarchistlibrary.org.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου