Η περιοχή τού δυτικού Υμηττού, ανατολικά των ορίων των οικισμένων πλαγιών του, η οποία βρίσκεται νότια τής Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα και της συνοικίας τού Καρέα και δυτικά των εντυπωσιακών κατακόρυφων σχηματισμών βράχων, οι οποίοι δεσπόζουνε των ανατολικών συνοικών τής Ηλιούπολης (Αγία Μαύρα, Παναγία Ηλιούπολης και Αγ. Αναργύρων Ηλιούπολης) μέχρι νότια το ρέμα Βαμβακιά, έχει ταλαιπωρηθεί από δυο μεγάλες φωτιές, του 1998 και του 2015 (αμφότερες φονικές αφού στην πρώτη τέσσερις πυροσβέστες καήκανε, καθώς περικυκλωθήκανε από τη φωτιά και εγκλωβιστήκανε μες στο όχημά τους όπου βρήκανε φρικτό θάνατο, ενώ στη δεύτερη ένας ορειβάτης βρήκε τραγικό θάνατο καθώς δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί από τις φλόγες που τον περικύκλωσαν), οι οποίες εξαφανίσανε το πυκνό πευκοδάσος και κυπαρισσοδάσος, το οποίο ανακάμπτει μεν κατά τόπους αλλά, στη μεγάλη εικόνα, στη θέση του έχει αναπτυχθεί πλούσια χαμηλή βλάστηση. Μια περιοχή από την οποία έχω περάσει αμέτρητες φορές από όταν, δεκαετίες πίσω, ο δασικός χωματόδρομος, ο οποίος ξεκινούσε από την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα και έφτανε μέχρι το ύψος τού Κέντρου Υπερυψηλής Τάσης Ηλιούπολης – Αργυρούπολης, ήταν ο μόνος χωματόδρομος στο κεντρικό κομμάτι τού δυτικού Υμηττού.
Σε αυτήν την περιοχή, την άνοιξη, το πλήθος των μικρών και όχι μόνο ανθόφυτων προσφέρουνε μια πολύ όμορφη εικόνα, από τις ωραιότερες στην αττική γη.
Ακολουθούνε λίγες εικόνες, από τον πλούτο που φέρνει ανεβαίνοντας από τον κάτω κόσμο η Περσεφόνη, κατά μήκος τής χαλαρής διαδρομής, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 28ης Μάρτη 2023.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου