We – Bee and I – live by the quaffing [Emily Dickinson]

Εμείς – η Μέλισσα κι εγώ – ζούμε καταπίνοντας με μανία –

Δεν είν’ όλα λευκό κρασί τού Ρήνου – με μας –

Έχ’ η Ζωή και μπύρα Ale –

Αλλά είναι πολλά τα λαϊκά ελαφριά κρασιά Βουργουνδίας –

Κι όταν τα κρασιά– δεν τα καταφέρνουν – για να κάνουμε κέφι – τραγουδάμε –

«Μεθάμε»;

Τα πρόσχαρα Τριφύλλια, ρώτα!

«Χτυπάμε» τις «γυναίκες» μας;

Εγώ – δεν παντρεύτηκα ποτέ –

Η Μέλισσα – ορκίζεται κι αυτή – στις όμορφες λεπτές κανάτες –

Λεπτεπίλεπτες – όπως οι μπούκλες – στο επιδέξιο Κεφάλι της –

Όσο τρέχει ο Ρήνος –

Αυτή κι εγώ – γλεντάμε –

Πρώτα – στον κάδο – κι αργότερα στ’ Αμπέλι –

Το μεσημέρι – το τελευταίο μας Ποτήρι –

«Νεκρές βρέθηκαν» – «από Νέκταρ» –

Από ‘ναν βομβίζοντα Ιατροδικαστή –

Στα Θυμάρια δίπλα!

We – Bee and I – live by the quaffing – 

'Tisn't all Hock – with us – 

Life has its Ale – 

But it's many a lay of the Dim Burgundy – 

We chant – for cheer – when the Wines – fail – 

Do we "get drunk"?

Ask the jolly Clovers!

Do we "beat" our "Wife"?

I – never wed – 

Bee – pledges his – in minute flagons – 

Dainty – as the tress – on her deft Head – 

While runs the Rhine – 

He and I – revel –

First – at the vat – and latest at the Vine – 

Noon – our last Cup –

"Found dead" – "of Nectar" – 

By a humming Coroner – 

In a By-Thyme!

230

*Μπύρα Ale: αφροζύμωτη, που ζυμώθηκε σε μεγάλη θερμοκρασία (15-24 βαθμούς κελσίου) συγκριτικά με τις βυθοζύμωτες (5-11 βαθμούς κελσίου) (ενδεικτικά beerandbar.gr). Είναι φρουτώδης και πιο αρωματική διότι σε αυτές τις θερμοκρασίες κατά τη ζύμωση παράγονται περισσότερα αρωματικά στοιχεία.

Εδώ, η ενδιαφέρουσα ανάλυση της Susan Kornfeld.